Ten drugi jutubek ciekawszy :-)

Chyba się rozejrzę nad jakimś dołkiem i tą maką coby się pobawić w lato ;-)

Choć w sumie nie wiem czy nie poprzestanę na tym co zobaczyłem… :-)

pozdrowienia

Ludzie, panie, nie wiedzom jakie siły tkwiom w przyrodzie.

Bajka.

Właśnie sobie uświadomiłem, że ostatnie doświadczenia z fizy to robiłem jakieś 18 lat temu :(

Pozdr

Jesli chodzi o trafianie w takie miejsca, to ma się swoje sposoby ;-)

Ale nie ma się co czerwienić. Po prostu na drugim filmie zobaczyłem fajne rzeczy.
W sumie chciałbym zobaczyć jak to jest tak sobie pobiegać, tylko mam pewne obawy co do tego, czy nie odbiegam chociazby od parametrow wagowych panow, ktorzy biegali.

A, ze ne chcialbym tak od razu zanurkować w mazi mącznej, to poprzestanę na popatrzeniu ;-)

pozdrowienia

niesamowite zupełnie.

Zaraz się będę dokształcał w ferrofluidach. A swoją drogą, Twoje zdolności researcherskie mi imponują. Tu dwa kaczorki w kieliszku, tu japońskie eksperymenty naukowe – masz babo (pardą) łeb…

Pozdrawiam z podziwem,

Może wszyscy go znają ale warto o nim wspomnieć.

Pierre-Gilles de Gennes ,francuski fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1991r. za prace w dziedzinie matiere molle (miękka materia).
Autor wybitnych prac z zakresu teorii chaosu, budowy polimerów i ciekłych kryształów.
Wspanialy, sympatyczny czlowiek.
Sposród róznych form działalnosci naukowej de Gennes zawsze najbardziej lubił popularyzacje.

Bardzo ciekawy artykuł o nim
www.man.bydgoszcz.pl/~agad/pdfy/w-PGG_ag.pdf
Fragment:
‘Po pierwsze, warto podkreślić, iz Nagrode Nobla przyznano de Gennes’owi za odkrycie, że metody rozwijane twórczo w fizyce ciała stałego w celu wyjasnienia natury zjawisk wystepujących w układach „prostszych”, jak ww. nadprzewodniki i magnetyki, mozna uogólnic i zastosowac do opisu własciwosci układów bardziej złozonych, jak polimery i ciekłe kryształy (por. [4]).
Po drugie podkreslmy fakt, ze z wydanych przez de Gennes’a ksiazek najwieksza poczytnoscia cieszy sie pozycja Scaling Concepts in Polymer Physics [5] (pierwsze wydanie z roku 1979).
Credo de Gennes’a z zacheta, by fizycy zajmowali sie tzw. materia miekka, a wiec polimerami i ciekłymi kryształami, membranami, zelami, granulatami, emulsjami, zawiesinami, koloidami i surfaktantami czy wreszcie biomateria, znalezc można w przetłumaczonym przez Roberta Hołysta dla PF artykule „Miekka materia” [6] autorstwa samego noblisty.’

Próbowałam znalezć, bezskutecznie, fragment jego wywiadu, w którym demonstrował jakąś kolorową substancję ( polimer ?), która zmieniała wlaściwości na skutek uderzeń, wstrząsów (Stan ciekły, stały, jakis pośredni).

Panie Zbigniewie, proszę tak nie machać tym dyplomem, jeszcze Pan go zgubi nieopatrznie:) Cieszę się, że Pan go ma:)))
Kompletnie nie znam się na chemii:(

Ziggi, ten drugi eksperyment linkowany w Twoim komentarzu jest fascynujący.
Niby trwa współcześnie, ale jest to skala bliższa archeologii, czy astronomii.

Po prostu niesamowite.

A co do Silly Putty, przypomniało mi się, że w czasach wczesnej młodości ktoś mi to z Zachodu przywiózł w prezencie. Chyba oryginalna Crayola to była, bo z opisem się zgadza dosłownie…