do końca grudnia mam od cholery roboty, więc asekuracyjnie się zastrzegłem, że po żadnych stepach się za panem nie będę włóczył, tymczasem zaglądam i proszę, wrócił Pan (choć wiem, że nie jako syn marnotrawny, bo raczej ojcowskie i pedagogiczne w Panu wyczuwam zapędy). Liczyłem wprawdzie, prawda, że jak już się pan wrócił, to żeby, prawda, nieprawda, co to jest prawda objawić i czemu, nieprawda, innej prawdy nie ma. Pan tymczasem jak Witold Dąbrowski, testy na skład krwi urządza (“Towarzysze, może z was drwi/ to pytanie zanadto śmiałe: Towarzysze, czy w waszej krwi nie za mało czerwonych ciałek?”). Ja w takich okolicznościach zwykle odpowiadam, że mam białaczkę, bo nie lubię być wampiryzowany, ale niechta, no risk, no fun, albo, z innego kręgu: dla krasnowo słowca…

Problem taktyki walki ze smokiem został już, jak widzę, załatwiony, więc sie odnosił nie będę, wszystko moim zdaniem zostało powiedziane i do tego osadzone na jednym z mocniejszych fundamentów cywilizacji białego człowieka.
Na test zaś odpowiem w krótkich, żołnierskich słowach:

1. Nie wiem, gdzie pan upatruje Instancji, ustalającej prawidłowe znaczenie wymienionych przez pana słów. Ale zdaje mi się, że wydmuszkę można z nich czynić na różne sposoby i że nieraz nie ci z nich wydmuszkę czynią, co je przewracają na nice i pozornie drwią, ale ci, co ich nadużywają, zwłaszcza w charakterze narzędzia szantażu moralnego. Jedni walą drugich ciemnogrodem i talibanem na ten przykład, a drudzy naabarot, rodziną i ojczyzną. Taki mój już pech, że jak sie gdzieś koło mnie zaczynają słowami naparzać, to okazuje się, że stoję pośrodku. Tyle mojego, że juz się nauczyłem, że w tych naparzankach nie należy próbować występować w charakterze porządkującego znaczenia rozjemcy, dużo zabawniejsza, choć nieco goryczą podszyta – jest rola widza.

2. Mleko sie rozlało i wszyscy czynili dużo, by tej bańki z mlekiem do mleczarni – gdzie by ją na masło, śmietane i inne pożyteczne produkty przerobiono – nie donieść. Żeby być godnym, trzeba najpierw spróbować nie być śmiesznym. Taki jakiś kurna, pragmatyczny jestem. Mnie śmieszą zarówno ci, co palili i się nie zaciągali, jak i pryncypialni ponad poziom posła Cymańskiego wrogowie nikotynizmu. Może dlatego, że mam swoje lata i miałem okazję dotknąć sprawy na żywca a nie tylko znać ze źródeł , więc ostrożny jestem. Znów się pojawia problem Instancji Rozstrzygającej. Wg mnie konserwatyzm polega raczej na ostrożności, tak tak, nie nie – to prędzej sposób radykałów i rewolucjonistów.

3. Kredo nicejskie fajna rzecz. Nicea o muerte!

4. No pewnie, a co? Oczywiście czasem alka-selzer jest w robocie.

Testu, tak myślę, nie zdałem. Ale pozwolę sobie zaryzykować opinię: dla Pana konserwatyzm raczej Ideą jest, nie postawą. Ja wobec Idei mam konserwatywną nieufność.