jest to dyskusja zastępcza.

Prawdziwy podział jest inny.

Na męczenników i zwolenników biadolenia oraz ciągłego rozdrapywania ran, rozpatrywania i przegrywania kolejnych powstań, niemożności budowy własnego państwa, korupcji i bałaganu i użalania się nad tę kupą gruzu.

I na zwolenników budowy i aktywnego silnego państwa, nie wstydzącego się swojej siły, wręcz z niej dumnego. Aktywnego w polityce międzynarodowej, mającego swoje zdanie, cele i środki.

I tyle.

Reszta to bleblanie.