Parówki jadłam we wtorek, zaraz po wizycie na oddziale wracamy z Szefową na posterunek Publicznej Służby, śnieg, zimno, samochody plują w nas błotem, a ta nagle jak nie wykrzyknie: parówki!

- Jakie parówki? – dopytuję inteligentnie. – Wszystko jedno! – oczy jej się rozświetliły. – O nie, to nie jest wszystko jedno, nie w przypadku parówek – ciągnę temat ponuro brnąc w śniegu. – Kupimy sobie parówki, zrobimy, żeby były ciepłe, bułeczka i musztarda. Co? – takiemu entuzjazmowi nie mogłam odmówić.

Tak też się stało. Posterunek wypełnił się zapachem świeżo ugotowanych parówek, bułeczki i chrzanu. Wiem, że miała być musztarda, ale zmieniło nam się po drodze.

Dla porządku dodam, że cały proceder miał miejsce przed godzinami pracy.

Dziękuję za uwagę.