Przywołałem moje doświadczenie tylko po to, aby Panu odpowiedzieć na konkretne dwa argumenty jakie Pan postawił( zaznaczyłem jakie ). Więc proszę nie udawać, że nie ma to związku z dyskusją:

1. Człowiek to nie bydlę – nawet wcześniak.
2. Owemu człowiekowi wystawia się akt urodzenia z wszystkimi konsekwencjami prawnymi – nawet w okresie życia 0-6 miesięcy.
To ze względu na owe dwa argumenty przywołałem osobiste doświadczenie.

A wydarzenie same w sobie trudne z jednego powodu: przyjmując poronienie jako przerwane życie dziecka, staje się “twarzą w twarz” z prawdą o tym, że moje dziecko nie żyje.. . I ma to konsekwencje nie tylko prawne ale rodzinne.

Najbardziej zaskakujące było to, jak owo wydarzenie zostało przyjęte przez nasze żyjące dzieci. Niezwykle dojrzale i normalnie. Ale to już inny temat.

Pozdr.

************************
Drążę tunel.. .