Dziękuję, dziękuję. Jak wygram jakiś przetarg na kasyno, to pozwolę ci w nim otworzyć budkę z warzywami :P

Co więcej, czasem Magia wkleja piesa albo kwiatki, a czasem ja napiszę o prawach człowieka w Korei Północnej. Nie ma żadnej reguły, bośmy wszyscy z jednego szynela…

Postmodernizmu nie lubię specjalnie, ale postblogerem jestem, co tu kryć... I jeszcze bliskie jest mua takie cudo na kiju, jakim jest postkonserwatyzm, w ujęciu Wielebnego ATW. Oto cytat z niego (i zaraz się zrobi jakżeż, kurwa, intelektualnie):

Wszyscy gromadzimy złom, by starczyło nam na kosmiczny prom i kuszę...

z postkonserwatywnym pururu!

znam go tylko z netowej aktywności, choć nie powiem, chętnie bym poznała na żywo… w pewnym sensie jest to kolega po szalu Natalii Julii Nowak, ale w odróżnieniu od niej wyróżnia się imho także intelektem, a nie tylko zdolnościami kabaretowymi. Taki student z Wrocławia, specjalista od dziwnej muzyki i obłąkanych teorii na rozmaite tematy. Tylko rok starszy ode mnie, a wymądrza się jeszcze gorzej. :p

to jest to.

Sprzedaję swoje emocje, wrażenia, wyobrażenia, a nawet kompleksy.
I dobrze mi z tym.
Nie pisząc piszę o wszystkim. Nie rozwodząc się nad problemami tego świata, pokazuję jego normalność, a zarazem niezwykłość.
A wszystkim, którzy piszą po raz n-ty jak mam żyć, na kogo głosować, dlaczego osobnik X jest lepszy od osobnika Y. No i rzecz jasna, miętoszą się w sosie swoich nic nie znaczących waśni – omijam coraz szerszym łukiem, a przynajmniej staram się nie komentować.

Może wyszedł mi z tego jakiś nadęty komentarz, ale czasami człowiek musi, inaczej wiadomo, co się z nim stanie;-)

Pozdro.

Niech Pan to jeszcze przemyśli. Ten tekst może zaszkodzić Pana wizerunkowi lokalnego anarchisty. Pan tu afirmuje punkt ósmy Regulaminu TXT. To może mieć nieobliczalne konsekwencje. No niedobrze, niedobrze, bo to brzmi, jakby Pan jednak przeczytał ten Regulamin, do tego ze zrozumieniem, a teraz jeszcze afirmuje zadeklarowaną od początku i wyrytą w kamieniu regulaminowym programową anty-polityczność TXT. Naprawdę, zamiast powtarzać zmyślone przez kogoś bajki o jakimś podziale na frakcję poważną i niepoważną na TXT, niech Pan to przemyśli.

No, to powiedziawszy, pozdrawiam ;-)

[EDIT] Gdyby co, to zamiast tworzyć wirtualne konstrukcje myślowe, zawsze można zerknąć do Manifestu TXT i ze zrozumieniem doczytać, o co tu w ogóle chodzi, dlaczego TXT chce pozostać kameralną niszą (i całkiem się to udaje), dlaczego jest tu miejsce i na zaangażowane społecznie i politycznie dyskusje i na towarzyskie wygłupy i pijaństwa, a nie ma dla partyjnych tub internetowych, i tak dalej.

[EDIT2] Jeszcze słówko. Pan tu, jeśli dobrze rozumiem, przekonuje, że nie ma konfliktu pomiędzy wizjami blogowania poważnego i luzackiego. To nie tak. Ja tu w ogóle nie widzę żadnych takich opozycyjnych wizji. Co więcej, za całkiem absurdalne mam upychanie personalne jakiegokolwiek blogera do szufladki poważnie i/lub luzacko. Nie ma czegoś takiego, to są złudzenia myślowe, sztuczne problemy, wirtualna rzeczywistość. To co jest, to szeroka tematyka, szerokie pole do blogerskiej aktywności. Ten sam bloger może dziś napisać zaangażowany tekst o Trójce albo burdelu politycznym w Sejmie, a jutro nadać subiektywny koncert jutubkowy albo wyrecytować wiersz napisany 20 lat temu. Nie ma tu żadnych opozycyjnych wizji/koncepcji blogowania. Jest blogowanie.

ja się, na ten przykład, upiłam.

Przeklinam Kraków! ;P

znaczy racja, ja nie tyle dlatego unikam polityki, że to konfliktowy temat, tylko dlatego, że mnie znudził w sumie już dawno.

ja jako ten anarchista programowej antypolityczności nie lubię:), acz mam wrażenie, że na TXT ta anty a raczej trochę apolityczność nie była i nie jest programowa tylko raczej spontaniczna i oddolna i to mi całkiem pasuje, acz czasem i jako człek w bojch publicystycznych netowych doświadczony odczuwam brak polityki i dyskusji ostrej na tematy aktualne.
No ale jak wiadomo ja jestem wieczny malkontent:)

“Co więcej, za całkiem absurdalne mam upychanie personalne jakiegokolwiek blogera do szufladki poważnie i/lub luzacko. Nie ma czegoś takiego, to są złudzenia myślowe, sztuczne problemy, wirtualna rzeczywistość. To co jest, to szeroka tematyka, szerokie pole do blogerskiej aktywności. Ten sam bloger może dziś napisać zaangażowany tekst o Trójce albo burdelu politycznym w Sejmie, a jutro nadać subiektywny koncert jutubkowy albo wyrecytować wiersz napisany 20 lat temu. Nie ma tu żadnych opozycyjnych wizji/koncepcji blogowania. Jest blogowanie.”

Ja się w pełni zgadzam acz wyczułem jakieś takie napięcie w powietrzu, nie wypowiadane zbyt głośno i postanowiłem o tym napisać.

I co ty z tym pan?

1. Eee… Ostatnio grzebię sobie w blogosferze w poszukiwaniu jakichś nowości i tak znowu paskudnie to nie jest. Chyba jednak tych “postblogerów” (?), to sporo jest, tylko trochę się człowiek namęczy zanim jakiegoś znajdzie, przeszukując te wszystkie blogi, wśród których często do czytania nic nie ma, fakt, ale jako wyraz tfórczości społeczeństwa i jego opinii, to i tak ciekawe są. Nooo.

2. A tak w ogóle, to bez względu na jakość, jednak dobrze, że człowiek netowo zaangażowany jest i zdolny do wymiany mniemań, a czasami nawet i budowy jakichś więzi. Może i tylko wirtualnych, ale zawsze.

3. Ja tam czekam na drugą, czy tam trzecią, czy tam którąś z kolei “falę blogosfery”, która trochę powietrza do netu wpuści. Może takim ratunkiem będzie murdochowska wizja płatnej informacji, na która czekam z utęsknieniem. Może doczekamy się wtedy jakiejś blogosferycznej refolucji…

nie boitsia. Logistyka to moja specjalność, kłopoty zresztą też...

powiemy Gretchen, żeby broń Boże nie przygotowywała kisza. I wtedy się uda.

ilekroć ona mi obiecuje, że zrobi tego kisza, to spotkanie nie dochodzi do skutku.

Jak nie ma mowy o tej złowrogiej potrawie, to wszystko się udaje.

albo klatwą Gre.

ale, ale, to działa może tylko w przypadku, jak wy dwie się spotykacie, a tu akcja n szeroka skalę zakrojona, bo jeszcze ja, dorcia, Docent, Yassa się rwie też:), a z chęcią bym widział więcej ciekawych osób np. Synergie czy lagriffa albo ewangelistę Poldka:),
Merlota tyż.

Zresztą porta semper aperta est
Znaczy spotkanie otwarte to ma być chyba i każdy może się zjaić, tylko trza będzie jakąś fajna lubelska knajpe zlokalizować.

Dorcia, słyszysz?

Docynt tyż zresztą niech słucha:)

w wakacje 2006, ale po knajpach się mało włóczyłem, za to piłem wino tanie z ludźmi młodszymi ode mnie tak gdzies o 6 lat, w dodatku by było zabawniej w pracy wtedy byłem, by było jeszcze zabawniej dl chrześcijańskiej fundacji pracowałem:)

i dobry i rozpijałem 17, 18 latków w tym Lublinie, znaczy oni mnie rozpijali, a właściwie to ja tam byłem tłumaczem w sumie.

Ja gdy odczuwam znużenie, to zazwyczaj nowych wrażeń szukam.

I tak się czasami zastanawiam, czy na dobra sprawę to tak prawdziwie znużyć blogosferą się da. Jest tyle blogów, blogoidów i innych takich, i każdy coś tam sobie tworzy, że wydaje mi się to na chwilę obecną bardzo trudne. No, chyba, że ktoś pozostaje tylko w obrębie jednej platformy i czyta cały czas tych samych autorów, którzy po dłuższym okresie niezbyt mu z rożnych powodów odpowiadają.

Z blogosferą to tak jak z literaturą. Bez trudu znaleźć można całą masę bezwartościowych bzdetów, ale i prawdziwe perły. Nigdy nie powiem, że czytanie książek jest nudne i że literatura jest nudna. To odnosi się też do blogosfery. Ale to podejście raczej czytelnicze jest.

Co do tego Murdocha, to chodziło mi o ewentualne wprowadzenie opłat za korzystanie z internetowych witryn/informacji różnych wydawnictw. Potencjalne skutki tego posunięcia to jednak temat na dłuuuugie gdybania… Najkrócej – panowie od kasy, stoją moim zdaniem na przegranych pozycjach. Może i niestety…

2. Hmmm… Wpadłem w ciąg ostatnio, kolejny zresztą i…

trochę mnie się o Chandlerze zapomniało. Ostatnio zajęła się mną na trochę Lisbeth Salander (i sam nie rozumiem jeszcze swojego zauroczenia nią, bo trylogia Larssona jest tak naprawdę przeciętna), potem katował mnie Bart swoim “Rewersem” (obym nie musiał więcej czytać książek, których nie chciało się pisać ich autorom), Przeczytałem przez przypadek trylogię Cassandry Clare (nigdy więcej, w miarę dobrze piszących kobiet ze skłonnością do plagiatowania cudzych pomysłów), ponudziłem się przy przereklamowanych trochę wspomnieniach Lema-syna o Lemie-ojcu, poobijany przeleciałem jeszcze jeszcze przez kilka innych książek, by na koniec przy powieścidłach Stephenie Meyer wylądować z mieszanymi uczuciami… Ale czytam sobie z pseudoobowiązku, by wiedzieć czym to się ludziska zachwycają... I Chandlera nic, qulka. Niet. Jak przebrnę przez ten Zmierzch i resztę cyklu, to pomyślę...

A za “Kłopotami…”. Niby to też moja specjalność, ale akurat za tą pozycją Chandlera nie przepadam. Muszę chyba sprawdzić inne tłumaczenia, bo te przy Chandlerze wydają mnie się istotne…

Mamy czas… Chyba.

Idę czytać.

Snobistyczne? Nie sądzę. To przecież blog ma być. Qulka, nie? Z blogiem jest o tyle dobrze, że wszystko (prawie) autorowi wolno i innym wara… :)

Mi z kolei, w blogach brakuje ostatnio “ładnie” podanego ekshibicjonizmu. Jak ktoś gdzieś coś czytał to poproszę o linka. To przecież też literatura jest.

PS
A Bauman to też bloger. Ale zamilkł coś ostatnio…
http://www.zyciewkontekstach.pl/

napisał kilka genialnych książek, ale akurat “Szelmostw…” bym do nich nie zaliczyła.

Takie to śliczne, barwne, sprawne, że aż puste.

Od miesięcy mam tę książkę w domu, od miesięcy leży niedoczytana w połowie.

“Kto zabił Palomina Molero” albo “Święto kozła” – to się dopiero czytało.

Co prawda, wtedy byłam młodsza i ogólnie bardziej mi się chciało. Ja pierdolę. Einundzwanzig Jahre, und nichts fűr die Unsterblichkeit getan!

I jeszcze klawisz “F” właśnie mi odpadł z klawirki. A to niedobrze, ponieważ słowo sifać.

edit: no …uck, jeszcze stałam się przykładem ekshibicjonizmu :D nie wytrzymam. Idę do pracy, o!

uwaga o Noblu była na marginesie, “moja tójka ulubiona Llosy to jest : “Wojna końca świata”, “Święto kozła” i “Gawędziarz”.
A “Szelmostw…” nieźle się czytają, ale Llosy właściwie każda rzecz się nieźle czyta.

Lepiej, dużo lepiej to wszystko postrzegasz.
Zapewniam Ciebie.

Pozdrowienia