Jeśli zwykła różnica zdań jest dla Ciebie pyskówką, to doprawdy nie warto rozmawiać.

Odniosę się jeszcze do netowych źródeł, które podałeś. W każdym z tych miejsc (z wyjątkiem słowników; one nie są do tego celu przeznaczone) są zdania, które poddają w wątpliwość nazywanie systemu konfucjańskiego religią. Wypadałoby doczytać. (Nie mówiąc już o tym, że prywatne zdanie polonistki i poetki, nie jest raczej specjalnie miarodajne w ocenie tego systemu z punktu widzenia historii filozofii i/lub religii.
Osobiście wolę czytać prace sinologa i filozofa Francois’a Jullien’a czy znawcy kultury azjatyckiej – Federico Avanziniego. Ale Ci panowie są pewnie mniej wiedzący niż pani Kluszczyńska.)

A teraz mały przykład zainspirowany cytatem z eseju pani Wiesławy Kluszczyńskiej, który podałeś.
Tomasz More swojego czasu został beatyfikowany, a nawet kanonizowany. Wyobraźmy sobie, że monarcha brytyjski uznaje jego system filozoficzno – społeczny za pożądany. Wydaje więc edykt, mocą którego system ten uznaje za obowiązującą państwową ideologię, pan More (dla wzmocnienia efektu dydaktycznego) zostaje zaliczony w poczet bogów a lud ma wystawiać mu świątynie i oddawać boską cześć.
Czy to jest religia w rozumieniu podstawowym (http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=religia)? Taaa, z pewnością. Taka sama, jak oddawanie boskiej czci cesarzom starożytnego Rzymu, że nie wspomnę już o Synach Niebios – cesarzach chińskich.

[edit] Napisałeś: “A w moim porównaniu chodziło nie tyle o zrównanie kultu Konfucjusza z kultem maryjnym.”
I dobrze, że nie o to Ci chodziło. Porównanie kultu dwóch osób ma sens.

I to by było na tyle, jak mawiał klasyk.

p.s. Poldku, przepraszam za off’a. Więcej nie będę już nadużywać Twojej blogowej gościnności.