Nie zawsze opowiadają historię miłą, dobrze zakończoną, niekoniecznie są delikatne w treści, ale najczęściej melodia, rytm i tempo spełniają swoją rolę dla dzieci, które wcale nie chcą zasypiać kiedy powinny.
Są różne i wciąż się zmieniają, bo nigdy nie skończy się zapotrzebowanie na nie.
Mruczanki na zakończenie dnia. Opowiastki na zamknięcie oczu i odpłynięcie w krainę marzeń i snów. Śpiewane przez mamę zapisują się w pamięci, już zupełnie nie dziecinnej, pozwalając wracać do czasu kiedy wszystko wydawało się proste.

Cichutkie śpiewanie jest podobne do czytania na dobranoc – jest znakiem obecności i bezpieczeństwa, troski. Miłości, po prostu.

Są kołysanki od zawsze, przenoszone przez pokolenia. Nigdy nie są zapominane.

Iskierka była i jest moją ulubioną, chociaż w gruncie rzeczy to bardzo smutna historia. Dzisiaj Wojtusia mi żal, ale kiedy byłam mała tylko kojący rytm do mnie trafiał. Usypiał a przecież o to chodziło, żeby ta mała zasnęła spokojnie.

Był sobie król niczym nie ustępuje Iskierce w smętnym przekazie dotyczącym świata, ale na koniec przynajmniej jakaś pociecha daje się usłyszeć.

Ach, tę bardzo dobrze pamiętam. Mama mi ją śpiewała i jakoś wstyd księżyca mnie mobilizował. Swoją drogą to fascynujące, że były takie czasy, w których opierałam się spaniu.

Są kołysanki jak bajki.

Odrobinę kojarzy mi się ta Laleczka z Kominiarzem i Pastereczką ...
Piękna opowieść o samotności, nadziei, spełnieniu i rozczarowaniu.

Matki wciąż piszą kołysanki dla swoich dzieci.

Ojcowie też piszą. Kołysanka dla Okruszka jest przepiękna, ale dla mnie zawsze nad nią rozpościera się historia prawdziwa, stojąca za słowami.

Kołysanka kołysanek.Nieprawdopodobne Mistrzostwo Słowa. Dla dużych i małych, dla każdego kto czuje w sobie dziecko. kto zachował tę wrażliwość w patrzeniu na świat, pozornie przynależną tylko małym.

Czym byłby świat zasypiania bez nich?
Kim jesteśmy z tym wspomnieniem, mamy czy taty, obejmujących nas swoim śpiewem, szeptaniem, mruczeniem?
Kim jesteśmy bez tego?

Czym byłby świat bez tej kołysankowej Miłości – niczym, jak tylko Okęciem dla pogubionych w swym locie pasażerów.