Wyścigiem Szczurów.
Od którego, jak się zerzygałem pare lat temu, tak do tej pory uczucie wstrętu mi zostało.
I jak spojrzę w kierunku Warszawy, to nadal mam odruch wymiotny.
Igła

niegdyś dość często bardzo mądra osoba – po to mamy rozum, by panować nad emocjami. nawet tymi wpisanymi integralnie w człowieka.

ja nie dyskutuje z podswiadomą niechęcią do pewnych ludzi, przechodzącej niekiedy w odrazę, obrzydzenie czy nienawiść – sam jej doświadczam, ale chodzi o podjęte działania. oczywiscie, nie ma w praktyce możliwości nawiązania dialogu z grupa szlachtungow, ale mozna przynajmniej nie zaczynac dyskusji w ten sposob.

worek pełen kotów, a nie kamieni jest integralną częścią tekstu Pana Yayco. czytałeś, bo pamiętam Twoje komentarze do niego.

że problem jest dość złożony. nowe rowy orają terytoria dotyczas oceniane przez nas jako integralne. i nagle w oczach ludzi, z ktorymi czulas powinowactwo, widzisz nagle owo zaczadzenie, wykluczajace w praktyce dialog. a przeciez jeszcze przed chwila byliściebylismy w “po tej samej stronie”.
można ich omijac. ale czasem nie da się zejść z drogi. pozostaje się “odwijać”, a to jest degradujące dla wszystkich.

sęk w tym, że te grupy nie powstają same z siebie. ludzie nie maja przyjemności w kopaniu rowów. poddają się po prostu manipulacjom i demagogi. a czarni spin doktorzy zacierają rączki…

wystarczy spojrzeć na krajobraz po konflikcie referendalnym. szlachtung szlachtung rozbrzmiewa z każdej strony…

Wiesz co jeszcze jest w tym wszystkim zabawne?

Ci wszyscy ludzie, o których piszesz, że poddają się manipulacjom i demagogii dokładnie to samo zarzucają stronie przeciwnej.

Pamiętasz zapewne ileż to razy pojawiały się zdania, że ktoś ma “mózg urobiony przez michnikowszczyznę” albo daje się manipulować TVN-owi.

I żadne tłumaczenie że jest inaczej nie ma szans się przebić!

JA manipulowany? W życiu! To TY! ON. ONA. ONI. Nie JA. Nie MY.

No po prostu ręce opadają.

Pracuję w dużej firmie w dziale obsługi klienta. No, z ludźmi-klientami.

I chce cię zasmucić ale wtórny analfabetyzm nie jest U PROGU, tylko WALI drzwiami i oknami.

I nie ma żadnego związku z wiekiem, “pcią”, wykształceniem.

Po prostu – w odrażający czasem sposób ludzie bez wstydu i ŚWIADOMOŚCI tego, ze robia z siebie kretynów, pokazują, że sa analfabetami funkcjonalnymi.

Bywały i panie wykładające na Jagiellonce, nie rozumiejące prostego jak cep faktu, ze faktury się płaci w terminie.

Dziś był pan, młody, wyżelowany i drogo wystrojony, który – OD ZAWSZE balansując na granicy pozwu sądowego o zwrot należności – DZIWI SIĘ, że podjęto przeciwko niemu jakieś kroki windykacyjne. Pomimo pism uprzedzających.

Patrzac na moją działkę – 80% ludzi KOMPLETNIE nie rozumie otrzymywanych pism.

PROSTYCH JAK KONSTRUKCJA CEPA.

“Informujemy, iż w drodze o dalszą współpracę...”

“Odnotowaliśmy brak wpłaty…”

“Brak reakcji na ninijesze pismo w terminie 14 dni od wystawienia…”

Jezusie drogi – ALFABET. Żadnych drobnych maczków, sztuczek i haczyków.

Ale nie – przyjść z mordą, zrobić z siebie idiotę i udowodnić wszem i wobec swój wtórny analfabetyzm.

Jest źle… ;-/

Pzdr.

czasem rzuci jakimś kamieniem, i widząc jak leci zaklnie szpetnie pod nosem.

nie spodziewam sie panowania nad emocjami, nie jesteśmy automatami. ale jako facet wiesz, ze mozna sobie dac nawzajem w morde, a na drugi dzien wypic browar. a można konflikt sprowadzic natychmiast do takiego poziomu gnoju, aby mosty płonęły żywym ogniem. o ile w ogole były. i tą drugą wersję oglądam niestety coraz częściej.

dobre:)

problemem jest “ja”. “Ja” i moja d..a
Bo to “ja” nie lubię ludzi jedzących mięso/nie jedzących, pijacych alkohol/nie pijących, palaczy i nie. Bo to “ja” jestem pępkiem świata. Moja wolność jest najwazniejsza, granica jej nieograniczona,“ja” jestem super-katolikiem/ateistą, “ja” mam papiery z tej czy tamtej szkoły.

Tak “ja” i moja najśiwtsza d..a

wkurzyłeś mnie tym postem:)))

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

jak to slusznie zauważyła kiedys Gretchen, “ja” jestem najważniejszy i muszę siebie kochac, aby dac ludziom coś poza frustracjami i złością. ludzie zaniedbują siebie. kreuja sie na wielkich altruistów (straszny zabobon), a u siebie maja kipisz maksymalny. i potem tą niechęć do siebie przenoszą na reszte świata.
ale Gretchen to napisała znacznie lepiej i zborniej – to był jakiś post poldka34 o milosci blizniego. warto poszukać i przeczytac.

nie wkurzaj sie, tylko zjedz mandarynke. ;-)

narzekał Igła (WSP) :P

“Kto nie pije wódki, ten jest gruby i malutki”

Jeden z moich znajomych poprosił mnie, abym Ci przekazała, że zdania:
“Informujemy, iż w drodze o dalszą współpracę...” on również za cholerę nie rozumie. Gotów jest nawet przyznać się do funkcjonalnego analfabetyzmu.

otrzymywanej informacji schodzi na psy. często pisze o tym w ostrych jak brzytew słowach Pan Igła – ja sam, widząć gadające głowy w TVN otwieram czasem za zdumienia oczy. taka na przykład Magia nasza Textowiczowska, to zjadłaby 3/4 tamtejszych ekspertów na śniadanie… ;-). bez popijania.

w praktyce, kiedy ta sama wiadomość podawana jest w skrajnie różnym świetle, rzec by można – zmieniającym całkowicie jej wydźwięk, przy jednoczesnym uporczywym powtarzaniu, ze “tamto medium jest wrogie”, ludziom pozostaje faktycznie wierzyć informacjom serwowanym im jak nieświeży kurcza umyty ludwigiem, tyle że z jednej tylko stacji. nie ma co się potem dziwić, ze o tym samym ludziska mówią zupełnie nieprzystające do siebie rzeczy.

a Tobie niech ręce nie opadają, bo mazurki trza piec!

bo wpis, jak i komentarze, doskonały. Nic dodać, nic ująć.

W zasadzie to ja się z Panem Klasykiem zgadzam.
Trochę gorzej jest jeśli chodzi o szczegóły.

“Nierozumiejącą, że obie strony mogą nie mieć racji. Albo ją mieć.
Pewną tego, że racja jest tylko po jednej stronie i my koniecznie tam jesteśmy, gdzie racja”

Wszystko to prawda.
Ale jest jeszcze jeden aspekt tej prawdy, którego nie wziął Pan pod uwagę.

Racja i prawda nie zawsze są pojęciami nadanymi niejako “odgórnie”, często trzeba do nich dojść.
Często ta droga nie jest ani łatwa ani krótka. A staje się tym trudniejsza i cięższa im pod większym ostrzałem rzucanych kotów czy kamieni się znajduje. I niestety, czasem nie ma wyboru, aby iść dalej trzeba część tych kotow i kamieni odrzucić.
Dla wielu taka droga okazuje się nie do przejścia, właśnie z uwagi na mnogość latających wokół obiektów różnej maści. Jesteśmy wszak wyposażeni w coś takiego jak instynkt samozachowawczy, o ile to możliwe unikamy ran, stresów czy zbyt traumatycznych przeżyć. Wracamy do punktu wyjścia.
Do “swojej” racji i “swojej” prawdy.

Po czym z tego bezpiecznego kokonu naszości bombardujemy kolejnych śmiałków, podejmujących desperacką próbę dotarcia do prawdy jedynej.

Zdarza mi się mieć wrażenie, że wyrażam sie zbyt pokrętnie i niezrozumiale dla potencjalnych słuchaczy bądź czytelników, jeśli to prawda, to jestem jedynie skromna adeptką sztuki, w ktorej Pan osiągnął mistrzostwo.

Pański tekst musiałam przeczytać dwa razy aby go zrozumieć i jeszcze raz aby stwierdzić że nie do końca piszemy o tym samym (chociaż koty są jednakowe)

Trzymajmy się więc tych kotów i zobaczmy dokąd nas zaprowadzą.

Zatem Panie Yayco Esq.
Ogólnie rzecz biorąc nie jestem fanką dyscypliny pt. “rzut kotem”, choć podejrzewam, ze nie brak mi wrodzonych talentow aby osiągnąć w niej dobre wyniki. Może nawet jakiś lokalny sukces, kto wie?
Jednakże właśnie postawa etyczna ktorej hołduję stoi w głębokiej sprzeczności z uprawianiem tego sportu. (co wcale nie znaczy, że “kotomiotactwo” nigdy mi się nie zdarzyło, a i owszem, czasem jakiś kot sam wpada w ręce)

Potrafię jednak nie zwracać uwagi na koty miotane w moim kierunku przez innych.
Do czasu drogi Panie Yayco, do czasu.
Dopóki sierść kocia ściele mi się u stóp zachowuję spokój niczym imć Longinus Podbipięta pod gradem strzał tatarskich.
Nie jestem jednak w stanie trwać w owym spokoju, widząc że koty zaczynają mnie zasypywać po kokardę. Rada nierada muszę je odrzucać (razem z zasadami etycznymi) po to by ratować własną skórę.
Pojmuje Pan?

A poza tym jestem wręcz przepojona pokojowymi refleksjami, zwłaszcza że prace kuchenne na dziś zakończyłam.

ja też na dzisiaj skończylem, jeszcze tylko bigos wystawię na balkon i fajrant.

Skoro Pani musi (to w kwestii zwierząt, od których kaszlę), to ja już nic na to nie poradzę.

Życzę Pani na To Święto, żeby Pani jak najmniej musiała.