ja troche pisałem to na oślep, emocjonalnie, w dodatku ze mnie żaden bloger.
nie zrozumiałem tej kwestii dobierania tła – wiem, ze coś ważnego chciał mi Pan powiedzieć, ale musiałby Pan prościej mi to wyłuszczyć...

to też troche przez Pana – napisał Pan u siebie o odpowiedzialności za słowa. Tak, by wirtualne fiszki internetowych awatarów miały przełożenie na rzeczywistość tych, ktorzy za awatarami sie kryją. Realną. I tak mi się skojarzyło – gadam o rzeczach wielkich w necie, a małe w rzeczywistosci zaniedbuję. Zamki na piasku przez to powstają. Zamki na piasku jeno…

To trochę jak z biznesem. Cierpliwości trzeba. I z ludźmi trzeba rozmawiać. W biznesie to tylko kilku Pan musi przekonać, by projekt przeszedł w fazę realizji. Żeby oni (i Pan) mogli na tym zarobić. No i państwo także. Może przede wszystkim.

A w takim biznesie społecznym to wszyscy zarobią. Może niekoniecznie żywe pieniądze. Może trochę innych rzeczy zyskają na takim biznesie. Może tylko większy spokój. I łatwiejsze życie. I to im trzeba wytłumaczyć. Spokojnie i konsekwentnie. To się nazywa pozytywizm. Ale najpierw trzeba być nadal trochę romantykiem. Nawet na starość.

Pozdrawiam serdecznie

Pan Yayco i Pan Igłą mnie gonili z marsowymi minami, a Magia straszyła prześladowaniami… ;-)

Polecam SD – własnie wszedł na DVD. Madal się nie mogę otrząsnąć...

Tiaaa, jak zwykle najbardziej mądrzyli się ci, którzy powinni skorzystać z szansy siedzenia cicho, doputy, dopóki nie zaczną pisać co najmniej jednego solidnego tekstu na tydzień ;P

Tak czy inaczej, cieszę się, że dałeś się przekonać:)

A te Dogi obejrzę...kiedyś:)

Griszqu, proszę Cię....Czy można przejmować się opiniami wygłaszanego przez niekonsekwentnego człowieka odzianego w siatkową koszulkę i laczki?

Pan o którym rozmawiamy jest zbyt zmiennym w swoich czynach i słowach, aby można było brać go pod uwagę jako czynnik opiniotwórczy. Bo dziś mówi jedno, jutro powie drugie, a postąpi wedle trzeciego. No i ten siatkowo-laczkowy wizaż.... całkiem dyskwalifikujący…niestety…
Mimo najszczerszych chęci nie mogę Panu przyznać racji drogi Lorenzo, no po prostu nie mogę!

Nie masz pojęcia z jak wielką przyjemnością pograbiłabym sobie jakiś wiosenne grządki! Tak właśnie jak opisujesz, w ogrodniczkach z odpięta szelką i grabiami w dłoniach! Dodatkowo z rozwianymi wiosennym wiatrem włosami i z pieśnią na ustach!
Nareszcie miałabym poczucie czynienia czegoś pożytecznego! A jaką frajdę przy tym!

Nie to co siedzenie w biurze i zajmowanie się z nudów wypisywaniem głupstw w necie:)

Z wakacyjnego dzieciństwa, spędzanego w Mielnie pamiętam zażywne panie w różowych halkach, takichże majtasach i bieliźnianych biusthalterach oraz ich małżonków w siatkowanych podkoszulkach i granatowych, dzianinowych gaciach opiętych tam gdzie znajdowały się klejnoty i rozciągniętych gdzie indziej.
Oboje mieli zawsze na głowach chusteczkę do nosa, zawiązaną w czterech rogach.
No i oczywiście nagrzaną butelkę z herbatą, butelka z porcelanowym kapslem po oranżadzie.
Igła

A co nosili na nogach?

no jeszcze trzeba sie wywiedzieć, czy Delilah spiewa a capella czy tez karaoke – bo wowczas to o podkład trza by zadbać i nie chodzi mi o kolejowy.

Nie mam specjalnie teraz czasu, by grzebać w zaszłościach, ale coś mi mgliście przypomina, że rzeczony Pan był całkowitym przeciwnikiem zarówno “laczków”, jak i siatkowych podkoszulków (-lek?).

Pozdrawiam w przerwach między opadami deszczu ze śniegiem, połączonych z porwistym wiatrem i jaskrawo świecącym słońcem

“(...) rozmowami na osiem nóg u Magii”?
A kto ja jestem? Pajęczyca Tekla? :)

Tło tematu, o którym pisał Pan Yayco, jest bardzo dołujące.
Oglądałam oba te filmy. Słów brak…
Nie odważyłabym się chyba porównywać w jakikolwiek sposób wspólnoty plemiennej do wspólnoty wiejskiej w polskich warunkach. Choć przytoczony przez Ciebie przykład też należy do skrajnych. I tragicznych w swym ostatecznym wymiarze.
Więzi między ludźmi niszczy się szybko. Odbudowa zajmuje lata.

Bardzo się cieszę, że w końcu zdecydowałeś się pisać. Bardzo.

Pozdrawiam pajęczo…

oczywiście w zakamarkach Twojego umysłu tkwi i ta wiadomosc, że pajęczaki mają po cztery pary nóg… chwilami mnie przerażasz… ;-)

nie było moim celem porównywanie tych wspólnot – po prostu nałożyły się te dwie sytuacje, a w tym przypadku chyba ważniejsze było tlo niż treść.

więzi między ludźmi niszczy się szybko – to bezkresne pole do dyskusji… zarówno w kontekście HUTU i TUTSI, jak i relacji rodzinnych… publicystyka i prywata…

czująć na karku Magiowe ostrze wolałem nie ryzykować... ;-)

a co do pajęczyc – to kto jeszcze pamięta Tekle? Teraz na topie jest co najwyżejsz Szeloba…

Zazdrość?? A fuj! To tylko dydaktyzm :)

A jak coś napiszę (w bliżej nieokreślonej przyszłości) to będzie się Pan mógł zrewanżować.

a czy ja napisalem, ze zalatwilem?
zalatwiam, zalatwiam jedno – co znając Twoją rogatość duszy, skonczy sie porażka pewnie. ale dobre intencje mialem. ;-)

Ty jeden rozumiesz kobiety….
Cała reszta to faryzeusze są....sama nie wiem za co właściwie ich lubię ;)

Każdego za coś innego, a tak ogólnie to za całokształt psze Pana.

U Pana podoba mi się dociekliwość:)

Ach, Pan cieszy się u mnie specjalnymi względami.
Za megierę drogi Panie:)

drogę odnaleźć...

przemawiają tak nieomal jednym głosem w ramach wspólnoty rzecz jasna?
Aby tytułowi wpisu Griszka stało się zadość?

No i jak tu Was nie lubić? :)

tej onej Megarze to się nieszczególnie z Heraklesem powiodło… niedobrze by było, gdyby się tak nie powiodło Delilah… ;-))))

a w rękawy kamienie.
Znam to, nie tylko z Gniezła, Gopła, ...ops
Venissa ze mnie wyłazi.
Jakem Igła.

Igła

i grabie w plece, o grabiach zapominac nie mozna….

Pan i mylić się? Megiera (pardon – Megera), Dejanira, wczoraj czarna, dzisiaj ruda… one wszystkie choć niby z tego samego pnia, to nam aby tylko wbrew, choć my im na rękę...

co do tych grabi, to my raczej już samodzielnie sobie krzywdę nimi zrobimy, bo nie patrzymy pod nogi, tylko za tymi Dejanirami czy Megerami oczętami bławatnymi wodzimy (to cytat z Pana Zenka19)...

Grabisz Pan sobie, grabisz… A z grabiami to różnie bywa Panie Lorenzo, wystarczy choćby posłuchać Griszka.

mnie od razu od synonimow zdrajcow. Znaczy sie Ciebie zdradzam? Hmmmm… Z panem Lorenzo & Panem Yayco? no ciekawe…

ale powiem tak – jakbyś sie w liscie laurowe nie przybierala (Cezarskim wzorem) i gdzies pod Rubikon nie wyjeżdzala, to biedy byś sobie nie napytała.

a strojenie sie w Cezara szaty w marcu… to grożne jest… ja wiem, żeś nie strachliwa, ale…

nie lubić?

Czytam i radochę mam.Żeby tylko radocha,ale to relaks i miła,sympatyczna przepychanka.
Cieszy mnie,że moja szanowna ulubienica nie daje Wam pola.
Raduję się do n-tej potęgi,że nos mnie nie zawiódl.
Delilah to nie płoche dziewcze,co to mozna w kozi róg zapędzić,czy innym męskim atrybutem postraszyć.

Delilah i Magia to bystrzachy,radzą sobie wspaniale.To jednak heroiny!
Trzeba Panowie oddać co boskie Bogu i co kobiece naszym wspaniałym Paniom.
W dodatku martwi mnie to,że są także cwane i kombinuję jak znaleźć u nich punkty słabe.

Powodzenia

Pan się nie ciesz, tylko na drabinę zwiewaj, bo ta ruda, co to wczoraj czarna była, a jutro zielona, to zaraz krew męską rozlewać będzie… albo gęsią... albo kaczą (tfu! co ja piszę!). A już, na wszelki przypadek, to Pana Griszeqa o jakieś mordercze instynkta podejrzewa

W nogi, Panie Zenku, w nogi!

A Pan to już widzę oczopląsu dostał. Współczuję!

Ja już na dziś kończę swoje męczarnie i oddalam się od monitora, co by uniknąć losu biednego Pana Lorenzo ;P
Bawcie się Panowie dalej beze mnie.
Miłej zabawy zyczę:)

Śmiechem, nie śmiechem, ale chce nas wykończyć! :-))) A potem się jeszcze oddala, by nasze męczarnie nie spozierać... Cóż za miłosierdzie!

i zaraz Pan będziesz miał. W czary Pan nie wierzysz?

ale za siebie się oglądaj i pod nogi patrzaj.

ja się do tej grupy, co Ci zazdrosci możliwości siedzenia przedpoludniowego w ogrodzie sie dołączam.

z dystansem:-)) Dzisiaj piątek, ale jeszcze pracujemy. Może coś do poniedziałku wymyślimy :D

Pozdrawiam serdecznie

PS. A gdzie one są popularne?

Wzywałeś mnie z mizerykordią? Czy aby się nie przesłyszałam na Twoje nieszczęście? :)

Magio, nie wierzę.... oto moje ostatnie dziś wejście na net, bo i tak się zasiedziałem przy kompie i oto Ty, w całej krasie i w dodatku z mizerykordią...

Delilah nam tu straszliwą sromotę uczyniła… a Pan Lorenzo słusznie zauważył, że jak wspomnę, to – nick w końcu zobowiązuje – to abym się potem nie dziwił...

żałuję, że nie zaglądnęłaś wcześniej. teraz pozostaje mi zyczyć Ci dobrego weekendu, bo ja postaram sie nałogowi txtowemu nie ulec aż do poniedziałku… ;-))))

Co się odwlecze, to nie uciecze.
Zaczekam na Ciebie do poniedziałku. Z mizerykordią w dłoni. :)

jak się One Kobiety zjednoczą.

A na dodatek Pan Lorenzo sugerował,e mam coś wspólnego z gościem, co jego podnajmowali do czyszczenia stajni

Grozą wieje…

To nawet byłoby wskazane. Podszkolenie fechtunku, znaczy się.
Ja też sobie co nieco przypomnę... :)

Proszę się nie spieszyć zbytnio ze śpiewaniem w miejscu publicznym.
Najpierw może niech Pan gdzie poćwiczy, w jakimś ustronnym miejscu.
O uszy wspólnoty trzeba dbać, wszak to dobro wspólne. :)

Nawoływania Pana Yayco proszę puścić mimo uszu, własnych.
Pozdrawiam śpiewająco…

Ze sztuki kucharskiej to na razie tylko na S24 dietę opublikowalem. Nad receptą smaczna się zastanowię, tylko coś przelknę po powrocie do domu. Zaś co do mojego śpiewu, to zbyt Panią lubię.... Chyba że Pani masochistka, ale jakoś nie zauważylem. Ale nie daj Boże, jak mnie wspólnota wkurzy…