i od razu gratuluję dobrego wpisu

p.s ja słyszałem że sporo osób połozyło się na odpowiedzi jak nazywa się osoba prowadząca bloga…

pozdrawiam
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Chwila moment i od razu takie ciepłe przyjęcie? Bardzo mi miło. Nie komentuje komentarzy jeszcze, bo poruszam się na tekstowisku po omacku. Czas wykorzystuję na zapoznawanie się z nowym środowiskiem.

Pozdrawiam

wiadomo, że Twoje teksty są o wiele ciekawsze…
Ale coś mi się zdaje, że wszyscy piszecie nieznając egzaminu (części podstawowej i rozszerzonej). Daję Wam słowo, a można je ściągnąć np. z onetu, że nie mielibyście z ich rozwiązaniem żadnego kłopotu. Ba, ręczę swoja głową. I choć w artykule jest wiele prawdy o naszej współczesnej szkole, wiele jest też nieprawdy, opartej na stereotypach osoby, która, tak przypuszczam, nie jest ze szkołą związana.
Któryś z Was pisze, że nie czytał tekstu Króla i Libery. Jakiego tekstu? Przecież takich nie było?
Na poziomie podstawowym był tekst I.Janke, na rozszerzonym – Miłosza.
A więc Panowie, najpierw przeczytajcie, później komentujcie.
A może spróbować zastanowić się, dlaczego im (Król i Libera) tak słabo wyszła ta próba?

najczęściej właśnie szkołę zabijają stereotypy + MEN.
Zlikwidować MEN I CKE, dać większą władzę dyrekcji i nauczycielom!!!
A egzamin maturalny, na obu poziomach, był bardzo ciekawy i solidnie przygotowany.

O ile obstaje raczej za decentralizacją, tak decentralizacja w oświacie może pogłębić edukacyjne nierówności, które i tak są już ogromne. Zresztą jeśli się zdecentralizuje szkolnictwo, jest zagrożenie, że się ono zamerykanizuje, czego byśmy nie chcieli. Nie trudno sobie wyobrazić, że szkoły bardzo dobre powstawałyby tam, gdzie jest inteligenka tradycja, swobodny dostęp do kultury, etc. A jakieś podkarpacie, czy białostocczyzna ugrzęzłoby w marazmie. Niech tam sobie będzie, że władza w ręce rad, ale nie cała.

Pozdrawiam

Z tym, że ogromna większość rodziców nie ma zielonego pojęcia jak dzieci wychowywać. Jeżeli się tego podejmuje, to z marnym skutkiem, bo dzieci wolą wychowywać siebie nawzajem, a często jest tak, że rodzic w ogóle do wychowania się nie przykłada i co mu tam wyrośnie z tego dziecka, to będzie miłością bezwarunkową kochał.

Instytucja nie jest autonomicznym bytem, który swoją metaobecnością wpływa na ludzi. W instytucjach są/powinni być przeszkoleni ludzie. Jednocześnie przyznaje Pan, że pewne instytucje są zdolne do wychowywania. Myślę, że i szkoła może wychowywać ludzi. Oczywiście uważam, że jest to bardzo trudne zagadnienie.

Nie znam tej szkoły psychologicznej. Możliwe, że taka istnieje. Nie trwierdzę, że sama psychologia coś by zmieniła. Trzeba usadowić ją w pewnym systemie przedmiotów, który byłby funkcjonalny wobec nowych czasów. Dlatego widzę w szkole również silną etykę, ale nie taką na której dostaje się oceny za to, że się ściągnie na kartkówce od kolegi, tylko taką, w której jest żywa debata. Na lekcjach tzw wychwy, czyli godziny wychowawczej, prowadziliśmy czasami zażarte spory (a było to nie tak dawno). Niestety takie lekcje, które rozwijały umiejętność słuchania i dyskusji odbywały się raz na kilka miesięcy.

Szkoła jest fatalna. Takie jest moje zdanie.

Po wtórę inteligencja nie jest zdobyta ab ovo. Jest funkcją stymulacji mózgownicy. Wiele przypadków blizniąt jednojajowych rozdzielonych przy urodzeniu pokazuje, że w zależności od tego w jakim otoczeniu się rozwijali, jedno zniczy było bardzo inteligentne, drugie przeciętne. Szkoła powinna stymulować, a nie robić wyspy dla młodzieży, która i tak już posiada kapitał kulturowy. Zresztą takie wyspy istnieją: nazywają się szkoły społęczne, albo prywatne. Uczniowie tam uczęszczający są nader rozwinięci, dlatego, że ich rodziców stać na czesne. Poziom edukacji z tego powodu nie poszybował pod chmury.

pozdrawiam

No zgoda, więc cóż zrobić? Czy mamy już dziś, na starcie, wystarczający potencjał w nauczycielach by zacząć zmiany, czy najpierw trzeba przygotować kadrę?
Bo nie oszukujmy się, szkoła to ludzie, jacy oni są, taka jest szkoła. Oczywiście ster w rękach nauczycieli, dyrekcji, czy jest w odpowiednich rękach i naprawdę nie potrzeba żadnych gruntownych reform, poza odcięciem pępowiny MEN?

Mówiąc o wychowaniu sensu stricto rozumiemy świadome oddziaływanie. Mówiąc o wychowaniu sensu largo wychowanie to całe otoczenie, które oddziałuje na podmiot wychowywany, że tak brzydko powiem. Tak więc rodzice, którzy nie wychowuja sensu stricto, wychowują sensu largo zaszczepiając przypadkiem w dziecku brak empatii, narcyzm etc etc. Swoją drogą w jaki sposób może Pan rozpoznać proces wychowawczy, jeżeli nie opierając się o zdaniu pedagogów?

Pańska niewiara w instytucje opiera się na postrzeganiu ich absurdalnie holistycznie. Patrząc na instytucję widzi Pan “byt”, nie zauważając, że w instytucjach znajdują się ludzie. Same instytucje zaś pełnią również funkcję kultrotwórcze, więc oddziałują i na ludzi, i szerzej- na kulturę.

Nie zgadzam się z redukowaniem zadań szkoły tylko do edukacji. Szkoła powinna wychowywać spłęcznie przystosowane jednostki (oczywiście nie kierują mną jakieś totalitarne ciągoty. Chodzi mi o to, żeby uczniowie zdawali sobie sprawę z tego, że “ten drugi” jest takim samym człowiekiem jak “ja”. Tyle wystarczy).

Oczywiście szkoła powinna uczyć racjonalności i tym samym oddziaływać powinna na sferę nieracjonalności, bo wszystko to jest jednym połączonym bajzlem w naszych głowach.

Czy ja mówię, że należy obniżać poziom edukacji? Jestem nawet skłonny podwyższyć wymagania, ale tylko w przypadku zupełnego zredefiniowania modelu nauczania, który jest reliktem minionej epoki.

Jest około miliarda definicji inteligencji, stąd sam termin jest raczej konotacyjny. Iloraz inteligencji jest bardzo czesto krytykowany. Dam Panu przykład jak wiedza oddziałuje na potencjał intelektualny:
Jeśli ktoś poznał zasady logiki (wiedza) tym łatwiej jest mu rozwiązywać wiele problemów (inteligencja).

Myli się Pan. Jest olbrzymia zależność między możliwościami intelektualnymi dzieci a zamoznością ich rodziców. Dzieci, których rodziców stać na stymulację intelektualną ch dzieci są o wiele bardziej rozwinięte niż dzieci, których roziców na ich stymulację nie stać, albo na stymulacji własnych dzieci im nie zależy. Przytłaczająca większość tzw ludzi niedorozwiniętych w stopniu lekkim, to ludzie niestymulowani intelektualnie.

Oczywiście są pewne predyspozycje do bycia “inteligentnym”, takie jak reaktywność, wrazliwość na bodźce, etc, (stąd biorą się inteligentne dzieci z biednych rodzin) ale wiele z nich można nadgonić przez odpowiednie wychowanie.

Pozdrawiam

Zgadzam się z Panią w pełni. A co do samej technicznej strony reformy, który to wątek poruszyłą Pani w poprzednim wpisie, to nie wiem jak należałoby to zrobić. Wilką siłą inercji szkoły są sami nauczyciele, którzy nie rozumieją świata, w którym przyszło im uczyć. Ich mentalność to mentalność PRL, a w najlepszym przypadku telewizora. I o ile rewolucje telewizyjną potrafią zrozumieć, tak w internecie, globalizacji, komórkach i mp4 widzą tylko jakieś tam głupawe wynalazki. Nie rozumieją, że dzięki nim na ich oczach dzieje się kolejna rewolucja.

Pozdrawiam

np. pamiętam z LO nauczycieli tych z czasu PRL jak tu mówicie czyli starszych, którzy np. zaczynali uczyć na początku lat 80-tych czy wcześąniej i byli dobrzy, byli tyż świezo po studiach niektórzy, co byli słabi.
Dla mnie nie ma to znaczenia.
Można było być w PRL swietnym nauczycielem i było takich mnóstwo, teraz można być beznadziejnym i tyż niewiele rozumieć z cywilizacji czy procesów różnych choć się ma np. 30 lat.

A i jeszcze jedno, nie ma tak, by nauczyciel młody był bardzo dobry, znaczy może być poełen pasji, ciekawy, inteligentny, mądry, zaangażowany, lepiej rozumieć się z uczniami, ale jednak do tyego by być naprawdę świetnym, to trza te kilka lat porzepracować, poznać młodych, dowiedzieć się wiele, pogadać ze starszymi nauczycielami, coś przeżyć.

Od razu nikt nie będzie dobrym nauczycielem, tak jak zresztą w każdej pracy jest, że kto zaczyna, ten się dopiero uczy.

Magda jak dla mnie te ośrodki można zlikwidować, a nauczyciele mogą się dokształcąć w dostępnych na rynku uczelniach, o ile chcą lub naprawdę muszą.
Grześ pełna zgoda.

i ja bym optowała za sprywatyzowaniem tego typu ośrodków, wtedy z oferty wypadną szkolenia, które są stratą czasu i istnieją dla uzasadnienia czyjegoś bytu chyba tylko, albo wymysłu urzędników.

Ponieważ jest Pan tu nowy, to drobna informacja o mnie: jestem psychologiem, co nie jest tajemnicą dla uczestników tutejszych dyskusji, a model umysłu jest w centrum mojego zainteresowania. Pedagogika jest dziedziną stosowaną wykorzystującą zdobycze psychologii. Zatem oparcie się na wiedzy z zakresu psychologii, a w szczególności na wiedzy o funkcjonowaniu i rozwoju psychiki jest rzeczą bardziej wskazaną niż opieranie się na koncepcjach zastosowania wiedzy psychologicznej. Ponieważ nie ma jednej, powszechnie akceptowanej teorii psychiki, zatem nie ma jednej, powszechnie akceptowanej teorii pedagogicznej. Stąd moja wstrzemięźliwość w powoływaniu się na wiedzę pedagogiczną, choć szkolenie podyplomowe mam zaliczone.

Oddziaływania na kulturę nie mieszczą się w przedmiocie dyskusji. Nauczyciel, dziadkowie czy instruktor harcerski mogą stać się substytutem rodziców w procesie wychowania. Niemniej, jeśli rodzice spotykają się z dzieckiem, to oni są czynnikiem oddziałującym najmocniej, zaś wszyscy inni mogą tylko modyfikować ten wpływ.

Szkoła, telewizja i inne instytucje mogą wpływać na powierzchnię psychiki czyli na to, jak się dziecko będzie podczas oddziaływania i tuż po zachowywać. System wartości, między innymi normy moralne, wynosi się z domu i nawet kościołowi z ponad 1000 lat tradycji oddziaływania na wiernych nie udało się wypracować metody wdrukowania norm w „owieczki”. Tym bardziej nie ma szans szkoła. Zatem może Pan być przeciw, tylko co to da?

Psychika nie jest dwubiegunowa. (Wiem, że tego nie wykładają na uniwersytetach, ale to nie moja wina.) Oddziaływanie za pomocą instrukcji działa tylko na sferę racjonalną. Sfery nieracjonalne, co najmniej dwie, są kształtowane w zupełnie inny sposób. Zatem nie da ich się kształtować tym samym narzędziem. Жалко. Szkoła ma dawać wiedzę. Resztą niech się zajmuje jak najmniej.

Przymusowa oświata nie może być najlepsza. Choćby, dlatego że marnuje energię na uczenie jednostek odpornych na wiedzę.

Jakoś mnie Pan nie przekonał. Znam zasady logiki matematycznej i nie ma to żadnego wpływu na moje zdolności intelektualne. Natomiast rozwiązywanie problemów, bywa dla ludzi wybitnie inteligentnych czasem bardzo trudne. Zatem przedstawiony przykład jest obok inteligencji i niczego nie dowodzi.

Z mojej praktyki zawodowej mogę przytoczyć przykład dziecka skierowanego do psychologa z podejrzeniem upośledzenia, które okazało się wybitnie inteligentne. Jeśli zatem opiera Pan swoje przemyślenia na ocenie intelektu dokonywanej „na oko”, to zgodzę się, że coś jest na rzeczy. Solidnie zdiagnozowani ludzie mając lekki deficyt intelektu, więc znajdujący się w dole szeroko pojętej normy, nie znajdą się tam tylko, dlatego że mamusia nie czytała im wystarczająco długo. Można takie dzieci wyszkolić tak, aby w testach wiedzy wypadały trochę lepiej. niemniej są metody badania potencjału intelektualnego i wtedy kawa wychodzi na ławę.

Przykro mi, ale zupełnie nie wiem co reaktywność czy wrażliwość na bodźce ma do inteligencji. Jak jestem daltonistą to procesy przetwarzania informacji są u mnie słabsze? A ślepy jest z definicji idiotą?! Panie Ezekielu!

Pozdrawiam

Jeżeli jest Pna psychologiem, to jest Pan rozgrzeszony. Moje pytanie wzięło się z nadzwyczaj częstej niewiary w nauki humanistyczne najczęściej będące domeną ludzi, którzy mieli z nimi do czynienia tylko w “Najwyższym czasie”.

Co do nieistnienia jednej powszechnie akceptowanej teorii psychologicznej to powiem więcej: nie ma jednej powszechnie akceptowanej teorii stosuknów międzynarodowych, teorii politologicznej, teorii władzy, teorii takiej i owakiej. Czy to powoduje, że gałęzie tych dziedzin są mało wiarygodne?

Ależ kultura mieści się jak najbardziej w dyskusji. Uważam, że zachowania społęczne są pochodną kultury. Wierze również w sprzężenia zwrotne między wzorcami i trendami, które te trendy tworzą. Aby nie bełkotać: akt przemocy nie jest autonomiczny. Jest czymś spowodowany i powoduje określone reakcje. W pewnym momencie ludzie stają się zakładnikami przemocy tworząc klimat, który sprzyja multiplikacji podobnych aktów. Jednak wierzę również w trend odwrotny, gdzie akt zrozuienia rozprzestrzenia się jak domino. Szkoła powinna być tym miejscem gdzie ten drugi trend stara się materializować.

Rodzice wytwarzają w dzieciach ssanie na mp4, na oglądanie włatców much, na pranie się i publikowanie tego w Internecie? To się nie klei na chłopski rozum. Nie zgodzę się w tym, że normy moralne wynosi się z domu. można sprowadzić taki tok rozumowania ad absurdum bardzo łatwo. Dzieci nie plują na krzyże. Boją się tego jak mało czego. Jest to rodzaj bardzo silnie osadzonej normy moralnej. Jednak jeśli rodzice im przekazali, to znaczy, że im też przekazali
rodzice, a im ich rodzice. I tak dochodzimy do pnia: wszyscy jesteśmy dziećmi 12 apostołów. Nie! Kultura nakłada na nas pewne normy, a od rodzicó tylko cześć kulturowych zachowań (w tym norm moralnych) otrzymujemy.

Co do niewiary w instytucje zdolne zmieniać mormy moralne, chciałbym zauważyć o niedawnej pogardzie dla czarnych, których to instytucje wzięły w obronę, przez co zmieniły normy moralne spoleczeństw. Przykłady można mnożyć, kobiety i ich prawa wyborcze, niepostrzeganie zwierząt jedynie jako żródła pożywienia, ale jako autonomiczne istoty.

Szkoła uczy zachowań społęcznych, nawet jeśli nie robi tego celoqwo. Jest ona zbiorowiskiem czniów, między którymi zachodzą pewne interakcje. Jeśli szkoła nie uczestniczy w tych interakcjach, wtedy wśród uczniów wytwarza się niezrdowa hierarchia z kozłami ofiarnymi na samym dole. Nie wierzy Pan, że można zminimalizować instytucję kozłą ofiarnego?

Pozdrawiam

Polskiej szkole brakuje autorefleksji. Jej demiurgiczna moc już dawno się zdewaluowała, o czym ona sama woli nie wiedzieć. Potrzebna jest reforma, która będzie starała się dogonić zmykający świat.
Niby racja, ale…. zanim zacząłem pracować juz myślałem jak zmienić skostniałą oświatę. Dalej sobie mogę myśleć, pisać bloga, gadać z nauczycielami, którzy wiedzą o potrzebie zmian, a potem przeczytać, ze brakuje polskiej szkole autorefleksji. Polskiej szkole czyli komu??czemu??

Szkoła nie wie, z czego lepić dzisiejszego człowieka, bo nie zauważyła, jaką rewolucję przeszedł budulec społecznego gmachu.
Szkoła jest wykonawcą woli narodu. Naród wybiera władzę, która od lat gmera nieznośnie przy szkole zamieniając nauczyciela w urzędnika. Z lepienia nikt szkoły nie rozlicza, za to kontroluje się czy skutecznie ogłupia się młodsze pokolenia. Dochodzi do paradoksu gdzie na poziomie rady pedagogicznej wiemy co robic (przynajmniej pozornie, ale na nic nasza wiedza skoro narzędzi brak, a zwierzchnicy oczekują zupełnie czego innego.

W polskiej szkole nie ma psychologii, podczas której dzieciarnia mogłaby usłyszeć, że wkładanie komuś kosza na głowę jest niehalo, która mogłaby powiedzieć, że kupowanie wcale do szczęścia jednego z drugim nie doprowadzi.
A bez tej psychologii to nie słyszeli, że wkładanie kosza na głowę jest niehalo? Jakoś co drugi dzień nie wkładają.

Reszty nie komentuję.
Na pierwszy rzut oka to ciekawy tekst. Sporo w nim racji, ale rozwiazania przynajmniej ta krztyna opierają sie na chciejstwie, o którym kiedyś pisałem. Zadekretować zajęcia z psychologii, socjologii czy ekonomii miałyby uzdrowić polskie szkolnictwo. tylko czy te zajęcia wygrają z podkulturą? Czy nastolatek, który posługuje się zupełnie odmiennym kodem językowym od nawet kilka lat starszych studentów coś zrozumie z tych zajęć? Czy zanim opracujemy programy tych zajęć, świat znowu nie odjedzie o kilka lat świetlnych? i kto miałby opracować te programy?