też smutno mi się zrobiło, pozdrawiam…

Gdy widać różnicę między wiarą a religijnością pustą, z wiary wyzutą.
Pozdrawiam, dzięki za tekst.

pzdr

od trzeciej nad ranem buszuję po TXT.
Czytam,staram się zrozumieć intencje autorów notek i komentarzy.

Drugi raz wracam do Twojej notki.Myślę jak wyrazić swoje odczucia.

Podziwiam kunszt i wiedzę piszących,chylę czoło przed doświadczeniem i bystrym spojrzeniem Konfederatów.

Cieszę się,że mogę też coś od siebie dodać.

Nikt z nas ideałem nie jest.Każdy ma swoje racje i wątpliwości.

Widzę w Twoich tekstach wrażliwość,której nam obecnie czasem brakuje.
Gonimy za czymś,czego na ogół dopędzić nie zdołamy.

Chyba warto czasami zwolnić,stanąć i pomyśleć.
Dostrzec to,czego na co dzień,w pośpiechu nie zauważamy.

Pozdrowienia

,,Dziwna jakaś, o downach opowiada”.

Mówią to z pogardą, zdziwieniem, niezrozumieniem.

Smutno mi się zrobiło, poczułem, że to co miało do nich trafić, chyba nie trafiło.

Dawanie świadectwa jest ryzykiem wystawienia się na ośmieszenie i pogardę... . Św. Paweł mówi: “nastawaj w porę i nie w porę...”.

Chmielewska “nastaje”, :-)))

A o tych dwóch. Nie zasmucają mnie wcale – oni mają swój czas, tak jak swój czas ma poldek czy Grześ.. , itd.

Czuję pod skorą, że świadectwo Chmielewskiej do Ciebie trafiło… – i to jest najważniejsze.

Ja osobiście nie patrzę na innych.. , słucham i czuję się odpowiedzialny za to co “jest kierowane z góry” do moich uszu. To pewna odpowiedzialność i pewien dialog. Raz On mówi – np. przez Chmielewską – a potem ja odpowiadam.

Grześ, właśnie zobaczyłeś jakie mogą być odpowiedzi na dobre słowo. Mogą być różne – pełno ich w Ewangelii. A przecież Chmielewska nie jest większa niż Jezus a Jego też nie wszyscy słuchali.. .

p.s.
A ja dziś będąc w delegacji natrafiłem na sanktuarium Matki Bożej uśmiechniętej w Pszowie, :-))))

Nie dało rady zrobić zdjęcia z komórki gdyż za bardzo oświetlona Ikona. Ale takiego uśmiechu nie widziałem.
Będę tamtędy przejeżdżał więc na pewno sfotografuję i wrzucę – niesamowita ikona.

Wrzucam linka ale to zdjęcie nie umywa się do oryginału.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Pszow6.JPG

Pozdrawiam!

************************
Bywam w txt chwilowo rzadko, gdyż ciągnę dwa etaty i remontuję poddasze domu.

Człowiek młody, zdrowy, silny, przed którym świat stoi otworem nie chce słyszeć o cierpieniu (niezależnie od jego postaci). Nikt z nas nie chce myśleć o cierpieniu innych ludzi, dopóki nas samych nie dotknie ono w jakis dziwny sposób: poprzez rekolekcje (jakieś “mistyczne” wydarzenie), chorobę najbliższych czy jakiś wypadek.

Nie dziwi mnie postawa tych chłopców. Jest normalna w świecie pieniędzy, kultu wiecznej młodości i sprawności fizycznej i umysłowej.

Takie mam odczucia patrząc na swoich rówieśników i nie tylko.

Tak. Ale jak się ma te 18 czy 25 lat, a może nawet i 40, i nic nie boli gdy się budzisz, to nie chcesz dopuścić do siebie “złych” myśli. Zwłaszcza, że te wszystkie, nazwijmy je wartości, są promowane zarówno przez prasę kobiecą jak i pisma dla mężczyzn, seriale (w tym polskie), i inne znaczące media.

A ludzie starzy też nie chcą myśleć o śmierci, bo sami nie są na nią gotowi. Jeszcze chcą coś osiągnąć, zdobyć, być może naprawić błędy młodości.

Ale to tylko moje teorie, opierające się na obserwowaniu ludzi dookoła mnie.

Zatem pozdrawiam u progu ćwierćwiecza :D