Ja jeszce nie posłuchałem. Ale co jak co, potrzebny mi jest kurs prawdziwej odwagi chyba.

Cieszę się, że zajrzałeś do mnie.

:)

dzięki – poszukam.

ale jak możesz wrzucić do boxa to wrzuć.

Nie będę musiała szukać.

:)

już zaczęłam szukać.

Przeczytałam i zaczęłam szukać.

Więc się spóźniłeś.

Poproszę teraz o Sweet Noise.
:))

_{Human Bazooka}

dziękuję. Jeszcze raz. O!

Ale resztę musisz już siama.

Będę w pogotowiu na wszelki wypadek:-)

_{Human Bazooka}

piosenka przez Panią pomieszczona dziwnie się zbiegła z moją wczorajszą rozmową z Dzieckiem. Kiedy to moja żona zdjęła z mych wątłych barków ciężar powożenia, a kraj rodzinny rozpostarł wokół nas swój nieporządek, Dziecko wdała się ze mną w dyskusję o muzyce.

Jakoś zeszło na Pink Floyd.

Dziecko wie, że przeszedłem wszystkie fazy, od kultu, poprzez wyparcie, naśmiewactwo, aż do pogodzenia się. I jeszcze kilo pośrednich. Dziecko wiem, że najwspanialszym utworem ( ever and forever ) jest_ Shine On You Crazy Diamond_. Posiada wiedzę niezbędną w kwestii tęsknicy, która ogarnia tatusia, kiedy słucha Wish You Were Here. Wie nawet, co sądzę o Several Species of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a Pict.

Ale dzisiaj zadało mi pytanie, jaki jest mój ulubiony utwór Pink Floyd. Dziwne pytanie. Kogo obchodzą takie subiektywne oceny…

I okazało się, że ja o nim, o moim ulubionym utworze, całkiem zapomniałem. Na lata schowałem go przed samym sobą. Mam wrażenie, że będzie tu pasował:

Pozdrawiam, w szczególności zwracając Pani uwagę na zawarty w utworze cytat, który wyje (o ile można wyć cytat) zapijaczona tłuszcza liverpoolskich kiboli

...ja lubię początki PF, z udziałem tegoż Crazy Diamonda jeszcze, więc proponuję “Interstellar Overdrive – part 1”