Pisałeś kiedyś list do kogoś, kogo zupełnie nie znasz Michał? Ja nie pisałam.

Gdybym powiedziała, że znam Twoich rodziców, to i tak byłoby to zbyt wiele. Właściwie ich nie znam, ani oni mnie nie znają, ale jakoś, tam gdzieś, w przedziwnej przestrzeni się znamy.

O Tobie usłyszałam dwa dni temu. To niewiele, prawda? To dwa dni, które sprawiły, że choć Ty nie masz pojęcia o moim istnieniu, ja o Twoim wiem. I myślę o Tobie. I wydaje mi się, że trochę Cię rozumiem.

W jedną stronę piszę teraz. Jak list na poste restante.

Ty, pogrążony we śnie nie musisz zbyt wiele, szczęśliwie możesz odpoczywać, o nic nie walczyć. Chociaż mam nadzieję, że walczysz. O siebie.

Bo widzisz Michał, mimo wielu przeciwności i cegieł rzucanych na głowę, to jednak kilka rzeczy jest jeszcze do przeżycia, do zobaczenia, do dotknięcia i poczucia. Wbrew wszelkim naszym wyobrażeniom.

Patrzyłam dzisiaj na Twoje zdjęcie znalezione w sieci i zobaczyłam tak wielką ilość ognia, że teraz tylko to wykorzystaj. Domyślam się, że nie jest łatwo, że boli, że cierpisz, ale tego ognia mógłbyś nie mieć. Mógłbyś go nie mieć... A masz. Nawet nie musisz po to ręki wyciągać. Szczęściarz.

Nic nie dzieje się bez powodu i po nic. To, też jest po coś, i z jakiegoś powodu Michał. Tylko nie możesz udawać, nie możesz się poddawać. Posłuchaj ciszy.

Zobacz, że już nawet ja wiem o Twoich przyjaciołach, którzy są tam z Tobą, którzy robią, co zrobić należy. Zobaczysz, że nie tylko oni. Mam nadzieję, że ta skumulowana ludzka i dobra energia walnie Cię w głowę, z całą swoją aksamitną siłą.

Jakaś obca Gretchen jest z Tobą.
Twoja mama się śmiała, że jak ta kula ode mnie doleci to się zdziwisz, że jakaś oba kula przyfrunęła, a ja się cieszyłam, że ona się śmieje choć przez tę krótką chwilę.
W każdym razie ta nieznana paczka, to ode mnie jest.

Dzisiaj jest Wielki Piątek, już też sobie w sieci doczytałam, że może niekoniecznie jesteś zainteresowany, ale jakaś symbolika w tym jest. Nie jestem chrześcijanką, a ją widzę. To jest czas niezwykłej Mocy Powstawania. Mów co chcesz, ale ja będę się upierać, a uparta umiem być pewnie bardziej od Ciebie.

Przez Ciebie coś znowu tutaj publikuję, więc się nie rzucaj i nie gadaj, tylko zdrowiej. Żebym nie musiała tam do Ciebie przyjść, no.
Jesteś teraz powodem mojego bycia i pisania w tym miejscu,a pożegnałam się już. Sam rozumiesz…

Pierwszy list nie powinien być zbyt długi… Bo każda literka do Ciebie dociera, choć w innej postaci, a męczyć Cię nie chcę.

Nie wszystko jednocześnie. Pamiętaj o tym.

Bądź.