ponieważ w Joan Baez przeszkadza mi ten kozi zaśpiew. Z przeproszeniem.

Czytałam ten Pański komentarz i zakrywałam się czym się dało. Dodam, że zbyt wiele do dyspozycji nie miałam.

Przyznać jednak należy, że piosenka piękną jest. Znaczy w moim świecie ona piękną jest.

“ – where are you calling from?
– a booth in the Mid-West”

Odpadam przy tym…

Albo może do baczków, osób starszych albo do nie wybujałych wzrostowo?

Nie będę się Pana po nocy czepiał, ale niech sobie Pan kupi płytę tego łysego, na której jest ta piosenka.

A potem przeprosi. Łysego.

Pozdrawiam jednakże

ja go naprawdę nie znałem. Mój alfabet muzyczny (ten rozrywkowy) ukształtował się w latach sześćdziesiątych, poczynając od Top 20 Radia Luxembourg i taki pozostał do dziś. Bardzo, ale to bardzo ograniczony. Ale jestem do niego ogromnie przywiązany (oraz niespecjalnie wybujały wzrostowo, jakby ktoś się pytał).

pewnie,że bez urazy.

Akurat ta jedna płyta mi się podoba, mówiąc szczerze, a to chyba nawet jest bootleg jakiś. Nie pamiętam, bo dziecko mi płyty zabiera i koleżankom pożycza.

Z tym radiem to i tak nie najgorzej Pan trafil, bo mógł Pana szanownego ukształtować muzycznie śp Lucjan Kydryński.

Albo jeszcze gorzej.

Pozdrawiam

Nie zdarza mi się mylić osób. Mam dobry trening, może mi Pan wierzyć na słowo.

Poza Pana wycieczkami osobistymi, ale w nawiązaniu do aproposu powiem tak:

Czasem można stanąć nago przed ludźmi, można najgłębszą prawdę o sobie powiedzieć i zrobić to tak, że nikt tego nie zauważy.

Są tacy, którzy mają niezłomną nadzieję, że im się uda i ktoś zauważy.

Ja do tej grupy nie należę.

nie zebym sie mieszal miedzy itd itp, ale sam fakt, ze Pan Yayco skojarzyl “zaslanianie” Gretchenowe z dialogow ze mna, wskazuje ze czytal dialogi na cztery nogi o zaslonach do konca, co w jakis sposob chyba wskazuje na zainteresowanie (tyle, ze bardziej analityczne) “Rozmowami z droga Gretchen”. Pewne określenia czy powiedzenia zostaja przypisane do nas na TXT i tak jak “rzucanie kotami” i “nie rzucanie kotami” zostało juz na wieczność wpisane w herb Pana Yayco, tak “taniec z zaslonami” wydaje mi sie już na stałe skojarzony z Gretchen. I ja to oceniam jako coś pozytywnego…
ale – może mi sie tylko tak wydaje…
pozdrawiam, wycofujac sie na z gory upatrzone pozycje…

mieszalem sie w rozmowa Twoja z Panem Yayco. nadal mam watpliwościo, czy było to dobre. negocjacyjne zapedy w sytuacji nienegocjacyjnej i w odniesieniu do osob akuraty negocjatorow nie potrzebujacych. ale – poszlo.

autorow powiedzonka znam i czasem sięgam na necie po perełki. już zresztą kiedyś Magia w piknym i smakowitym tekscie wykorzytała parę klasyków z dialogow. polecam.

co do straszliwej tajemnicy, to mam nadzieje ze na jej temat powstanie kiedys jakas mniej lub bardziej rozjasniajaca notka. pewnie nie dam Ci spokoju i bede o to monitowal…