to jako prezent masz ode mnie to:

do kliknięcia:)

_{prezes,traktor,redaktor}

co napisać.

A mnie rzadko słów brakuje.

Mam taki obrazek ruchomy, w gifowym formacie, który bym wkleił, ale nie umiem tak wkleić, żeby się ruszało.

Więc tylko powiem, że bardzo mi się to podoba.

I już.

Pozdrawiam

PS A Mietek Fogg rządzi, swojem porządkiem, czyliż nie?

skojarzyło mi się z opowieścią pewną co dzisiaj w Trójce słyszałem, jak ktoś zatrzymał się w supermarkecie, bo usłyszął jakąś piosenkę, zaczął nucić, obok niego staneły dwie dziewczyny, zaczęły śpiewać i za chwile 10 osób to śpiewało.
Ale to nie było w Polsce oczywiście:)
Ale twoja opowieść kameralna bardziej.

Bardzo jestem przejęta Pańskim komentarzem – dziękuję.

I też sama nie wiem, co napisać...

Może tyle, że Pański brak słów to dla mnie wyróżnienie.

Więc pozdrawiam Pana milcząc.

P.S. Jak najbardziej.

Kameralna historia z publicznego miejsca…

Takie rzeczy się zdarzają. Także w Polsce.

Ot, tak. Zwyczajnie.

Choć wyjątkowo.

to jeszcze to

prosze uważać na kilka brzydkich słów

a Mietek Fogg to był gość!

_{prezes,traktor,redaktor}

Ależ oczywiście.

Zapraszam, jak zawsze.

Zazdroszczę inspiracji.

Gdybym chciała pójśc w Twoje ślady i wykorzystać twórczo własne wrażenia z komunikacji miejskiej, musiałabym użyć środków literackich właściwych dla tragifarsy lub groteski :)

Zazwyczaj mam podobne doświadczenia :)

Pewnie jeszcze będę o nich pisać, ale dzisiaj było właśnie tak.

,,Ta ostatnia niedziela” wczoraj słuchałem z 5 razy, i to w różnych wersjach, jest też wersja rockowa Quo vadis.
Uwielbiam totalnie, a w ostatniej lub przedostatniej sjeście Kydryńskiego wersja instrumentalna tylko była.
Tyż piękna.
W ogóle to jest piosenka, która ma w sobie coś tak nieuchwytnego, nie wiadomo co, ale jest w niej jakiś urok,który trwa i trwa i trwa.
Masakra.
Eh, rozpisałem się znowu nie wiadomo po co.
Ale piosenkę uwielbiam, jeszcze pamiętam jak kiedyś chyba w jakiejś knajpie zabrzmiała nagle zupełnie, bo muza tam całkiem inna leciała.
Magiczne przeżycie to było w sumie.

zwłaszcza prawdziwą, zakazaną przez włądze, samobójczą, węgierską wersję:

a w wersji nieco złagodzonej:

Pozdrawiam

Ja Ci oczywiście wierzę, ale widzisz to jest cena za lenistwo :))

Sens jest, bo to będzie Twoje. ja przyjdę skomentować, możesz być pewien :)

że tak sobie użyję.

Przeciez na pewnym poziomie istnienia wszystko jedno czy cos napisze grześ, Gretchen, Pan yayco, czy jeszcze kto.
wazne, żeby zostało napisane i mogło byc przeczytane.

Dlatego tak lubię wszystkie copylefty

zdrowia, szczęścia i pieniędzy życzę...

no niezle.
całkiem, całkiem plastyczne.

ja mam dwie drewniane nogi, a na balecie sie nie znam i ogladac nie przepadam w sumie.

wiec ja raczej o plastycznosci ulotnej relacji tych dwojga , niźli tanca myślałem, bo o tańcu to tak po prawdzie w ogóle z przyczyn opisanych powyzej.

ale i to jest właśnie budujące, ze w każdy wyciąga te dobre kaski z tekstu, ktore go ciekawią.

To nawet zrozumiałam Griszq, ale ja właśnie o tym samym.

Przecież ten taniec był, choć go nie było.

Chwila ulotna jak ulotka.

Zapisana na gorąco.

to chyba tak najczesciej jest, ze stany, rzeczy i ulotnosci sa bardziej w nas, niz w rzeczywistosci.

ale chwile ulotne, w przeciwienstwie do niechcianych ulotek, niezwykle pożądanym sa zjawiskiem, gdyz wiażą się z nienasyceniem (nie tylko, ale miedzy innymi)

pisane więc są na gorąco także w takim kontekscie, ze gorącym żelazem wypalaja pamieć o sobie, bardziej trwałą niz czesto dlugotrwale stany “letnie”...

Chętnie się zgodzę ze wszystkim co napisałeś :)

No może z jednym dodatkowym słowem od siebie – być może właśnie taka ulotność, mgnienie, najbardziej pozwala się nasycić?

Kto wie…

bardzo oszczędny zegar, przez to miły dla oka. Jednocześnie w swojej oszczędnej formie niejako nawiazuje do znanego powiedzenia o tym że czas to pieniadz i trzeba go oszczędzać.

pieniądz=oszczędzać=czas=forma

lub na odwrót:))

ekwilibirystyczne to skojarzenia, no ale takie mnie naszły:)

_{prezes,traktor,redaktor}

no tak, ja potwierdzam: pieniądz to forma. np za 100 zeta mozna kupic calkiem spora ilosc foremek do ciasta. a nawet pare foremek do piasku. a piasek to klepsydra. a klepsydra to czas. no i znowu udało sie to wszystko połączyć. może bez oszczedzania, no ale ja akurat nie lubie oszczedzac. pewnie to stad.

a to nie “krągłości rulez”? yyyyy…. to ja chyba z innej bajki jestem.

no kto by nie znał (a przynajmniej nie słyszał) Tytusowego wyliczania… znaczy sie – pewnie tacy są, ale czy warto w ogóle o nich wspominac?

Albo może lepiej niech nie pozwalają...

W gruncie rzeczy to z czym tu polemizować i po co?

A jeśli nie polemizować to co?

Pisać, że krzywizny mogą nie być ostre i wtedy stają się krągłościami?

I…

Nie, jednak się nie wtrącam.

Chwilowo.

:)

Wysiadł.

Przyjemne są tylko chwile…
Grechuta?
Już sam nie wiem?

Próbuję się ogarnąć po niespodziewanych wakacjach na Mazurach.
Zupełnie niepolitycznych.
:)