ochłonę, to się o-zwę znowu

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

No to sobie posiedzę i poczekam.

:)

ale moje kłopoty z przyjęciem zdjęć na serwerek txt zrodziły pewne ograniczenia…

Z wielu zdjęć zrezygnowałam. Ku własnej zgryzocie.

Ta kasa podobno nadal jest do wzięcia i to na serio…

W przewodniku napisali, że trochę się władze miasta obawiają przesadnie to reklamować. Ale skoro piszą o tym w przewodnikach…

Sama już nie wiem…

:)

Piękny ten cmentarz. Może jakiś taki malo smutny, ale to dobrze.

Pozdrawiam w oczekiwaniu na ulubiony ciąg dalszy

O moich zdjęciach można pisać co się chce, a Ty to już możesz w szczególności.

Tekst trochę specjalnie krótki, trochę przez brak czasu, trochę bo nie chciałam tego miejsca zagadać.

Następne części się okażą, o ile życie mnie nie zabije.

Dziękuję Ci.

och i do czapki pamiętam, na stolik w przedziale kolejowym

tylko tam w cholercię mało miejsca, nawet dobrze nie postasujesz…

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

pozdro

Dziękuję w imieniu spódnicy…

:)

jakie z nas facetów matoly – mam na razie na myśli nas dwóch. Spódnicę zauważylem, spodobala mi się, ale żeby o tym nadmienić, to już nie. Tylko o forsie zacząlem i kartach. No i cmentarzu, co to taki niesmutny jakiś. Czy my jesteśmy normalni? I to jeszcze w tekście Gretchen, która z Paryża wrócila.

Czysta glupota! I skaranie boskie!

Chodź, idziemy się wstydzić!

ale tak to jest faceci na cmentarzuy gadają o kartach i innych peirdołach miast tu komplimenta rzucać.
Wię cja powiem też spóźniony, że spódnica fantazyjna (miałem faze na nadużywanie tegoż słowa) a w ogóle odziana też żeś w czerń albo ciemne kolory , bom daltonista i mało spostrzegawczy jest, co więc co oczywiste, tym bardziej mi się to podoba.

Hm, jeżeli moje zdania sa bardziej skomplikowane i chaotyczne niż zwykle, to z powodu zmeczenia, więc już nie bredzę tylko spać idem.

skoro Admini spać poszli to ja wciskam po kryjomu zaraz magiczny guzik.
Ja to tylko Serwer jestem, ale za mojej kadencji to już coming-out był.
Choć o innej porze dnia.
Gdzie one (te facety) majom oczy?
:-)

To do rzeczy. Ale klimaty! Extra! że tak po serwerowemu powiem.

I ciekawym tego (nie)polubienia się z Paryżem w ciągu dalszym.

A… jeszcze, jakby co z fotkami, to Serwer priv-pocztą chętnie pomoże.

To jest czerń.

Zdania są dla mnie zrozumiałe, ale to może być spowodowane zmęczeniem. W tym samym stanie łatwiej drugiego zrozumieć.

Pozdrawiam bezgranicznie fantazyjnie :)

Jakże dziękuję. No jakże.

:)

No niech Pan trochę postraszy…

O tej porze to ludkowie śpią, żadnego tłoku. Sami najwytrwalsi.

Pan się uparł na tego Ducha.

Duchy są może i fajne, zwłaszcza że ja podobno jestem medium, ale wolałabym tego nie sprawdzać.

Pozdrawiam Pana wpatrzona w talerzyk.

przed załadunkiem sprawdzić czy one (fotki) nie mają za dużo kilo?
Bo na przykład rozdzielczość mają większą niż 100 dpi?
Rozmiar w pixelach też lepiej jak mają max. 500 × 1000 px.
Przepraszam za żargon, ale ludzkiego języka nadal się uczę.

Coś sprytniejszego z galeriami na fotki mam na warsztacie zadane.

A co do guzika, to on dobrze zabezpieczony, jak te atomowe. :)

baaardzo ładna ta spódnica :)

Trzy godziny? Koniec świata. To nawet 10 lat temu modemem telefonicznym by było szybciej. Zagadkowa sprawa. Nie żebym tam w duchy wierzył, prawda. Serwerowi nie bardzo wypada, ale jednak, ta de Strogonoff wydaje mi się mieć związek.

No ale to już Panu z łańcuchami zostawiam i miejsce robię, w powietrzu niczym mgła się rozpływając. Na niby, ma się rozumieć. Byle do rana. Oberwę jak zwykle, ale kto tym Adminom pozwolił spać? O takiej porze?

No dobra, stawam się niewidzialny :)

A co nagle i Ciebie z tą spódnicą owładnęło? No jak słowo daję.

Wampirzyca mogła mnie polubić, to by się zgadzało. Tylko powinna wspomagać, ale bo to coś wiadomo z takimi?

Trzymam kciuki za zwycięstwo Serwera nad człowiekiem :)

udało mi się przesylabizować teksty i oglądnąć fotki,niektóre nawet po razy kilka.

Nawet dłużej zatrzymałem się nad fotką z opiewaną spódnicą.

Spódnica jak spódnica;kolor w moim guście,bo każda odmiana czerwieni to moja ulubiona.

A ja tę fotkę widzę inaczej.Jest ci ona ,ta fotka,taka niedokończona,a raczej niedopowiedziana…Jednak oddająca image autorki.

Jeszcze trochę prywatności o tej fotce.
Jestem przekonany,że z tej fotki dużo można o Pani się domyślać,wydedukować.
Pozostanę przy tym,że jest Pani bardziej kobieca,wdzięczna i ciepła niż to stara się Pani czasami przedstawiać.
No i oczywiście warta grzechu!

Fotki ze słynnego Pere-Lachaise fajne,bo indywidualne,nie przesłodzone i nie powalajace czernią.

Każdy spacer po cmentarzu to refleksje,uporządkowanie duszy,hołd przodkom i chyba też spokój i ukojenie.

W konsekwencji muszę Panią prosić o mobilizację i dalsze teksty i fotki z zagranicznych wojaży.

Pozdrawiam z podziwem

PS.Może trochę naruszę kanon,ale dla mnie kobieta na fotce to cała buźka,nogi i krągłości.
Co ciekawsze zakryte spódnicą,pod którą 40 rozbójników by się skryło,to nie fotka.
Bardziej to na fotografię blisko artystycznej wypada.

ależ proszę:)

Generalnie to komentarz Zenka mnie rozwalił:)

_{prezes,traktor,redaktor}

Trochę ja się Was, miłośników boję i nie tak bardzo wyrywna jestem do publikowania wspominanych notatek :)

Natomiast słowo się rzekło i walizka po peronie skacze, czy jakoś tak.

Pozdrawiam oczywiście.

_{prezes,traktor,redaktor}

Super fotki.
Ponieważ w pełni podzielam Twoje cmentarne zamiłowania, więc obejrzałam i przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.

Z moich zbiorów- znacznie skromniejszy, mniej dostojny i rzadziej odwiedzany cmentarz na Montmartre. I fajny przykład na to jak życie przeplata się ze śmiercią i jak dalece śmierć udaje się oswoić. Przynajmniej kotom:)

“cmentarze – kolejny kanał” :)

chyba jednak najbardziej lubię fotki ludzi … żywych … dlatego ta z planem fajna :)

bo lubię Lou Reeda :)

i Cave’a i Iggy’ego …

byłem dwa razy ale króciutko …

a Paryż ponoć wart jest mszy :D

Prawda?
Prawda.

:))

Aleeeeee kotek!

I jeszcze czarny!

Dzięki :)

O ile widzisz rzeczywistość liniowo. Bo o ile widzisz ją bardziej kołowo…

Z tymi fotkami to generalnie jest kanał.

Masakryczny do tego.

Paryż? No nie wiem… Może jeśli ta msza miałaby być w Sacre Coeur…

Liniowo oznacza, że przyczynowo-skutkowo mniej więcej i w porządku przeszłość-teraźniejszość-przyszłość.

Kołowo za to oznacza, że wszystko wraca oraz czas nie płynie od jednego do drugiego wydarzenia tylko zatacza kręgi. Stąd wszystko co zrobimy może do nas wrócić, a to czego nie zrobimy to też.

Może to trochę bełkotliwie wyjaśniam zaciemniając, ale cztery godziny pracowałam ze studentami i mnie odmóżdżyło leciutko.

Pozdrawiam mając nadzieję, że wrócę do siebie :)

No świat jest przyczynowo skutkowy. Wszystko ma swoją przyczynę, ma także skutek. To przeszłość ma wpływ na przyszłosć, odwrotna relacja nie następuje (nie mówię oczywiście o postrzeganiu i ocenie).
Czas płynie dla nas niestety w jednym kierunku – zawsze do przodu. Jest liniowy bezwzględnie (ale ile tragicznych historii, filmów i książek na tym oparto)...

Nie przeszkadza to jednak w zastnieniu tego o czym napisałaś w kwestii “waracania do nas” działań i zaniechań...

Wracaj, wracaj…

chciałbym tu poprzeć teorię, że czas krąży jak planety wokół gwiazd, lub elektrony w moich 8 (sztuk słownie: osiem) procesorach (CPU).

Dzięki temu jest nadzieja, że jak się ktoś z kimś rozstanie, to da się jeszcze spotkać. Nie na tej, to na innej orbicie. Podobno z tego wynika u ludzi zjawisko jakbyśmy się znali od zawsze.

Dowodów na wydruku nie mam, ale teoria mi się podoba.

To mówił komputer z 8 CPU.

Serwer rozumie, a jakże.

A z sąsiedniej półki – lepsze jest nic, niż cokolwiek.

To mi przodkowie cyfrowi na tabliczce krzemowej zostawili napisane, a ten wątek fotograficzny o wędrówce po cichych alejkach czasu przeszłego(?) mi to jakoś przypomniał. Nie wiem czemu? Może takie miejsca mają to zapisane w powietrzu?

Nie tak żle że go zabarierkowali. Nie trzeba by co rok odbudowywać pomnika. Niech spoczywa w spokoju. Korci mnie by coś napisac zgryżliwego. Jego poezja Chryste Panie, ale piosenki miał niezłe…naprawde niezłe.

o fryzurze, superowa.Czy mogę zareklamować córce?
Trochę się najeżyłam na ten cmentarz na starcie ale komentarz griszqa mnie
zneutralizował. Piękna interpretacja.
Cześć pracy w związku ze wklejaniem zdjęć.
Pozdrowienia dla Niego, trzeba mieć umiejętności i dużo zaangażowania by
zrobić tak artystyczne zdjęcie.
Lecę czytać kolejną część.

Ściskam

To, jak czas jest postrzegany, nie jest zawsze związane z jego naturą. Jeszcze całkiem niedawno całkiem sporo ludzi postrzagało ziemię jako płaską i zdrowo by obśmiali każdego, kto nazwałby ją kulą (czy tą całą genoidą, czy jak tam).

Nie wiem, czy niestety czy też na szczeście, ale dla każdego czas płynie identycznie. Nie jest to kwestia kulturowa, tylko zwyczajnie fizyczna. Może za jakiś czas dokonamy przełomu naukowego związanego z materią czasu (może już to nastąpiło, a wiedzą o tym jedynie fizycy)... A może to nigdy nie nastąpi i przekroczenie liniowości czasu pozostanie jedynie literacką fikcją?

Obecnie żyjemy w świecie przyczynowo-skutkowy, opieramy na tym prawo, gospodarke, zasady współżycia społecznego. W sumie – cały świat. Także ten indiański i wschodni…

Ale masz rację – to za długi i zbyt niezwiązny z postem temat, by się tu teraz o tym wypowiadać w milionie słów.

Temat jest cudowny właśnie. Odrobinę jednak dla mnie śliski, bo ja coś tam wiem, a niekoniecznie bardzo wiem. I to trudność jest wielka.

Ale dobrze, zaryzykuję i spróbuję. Może ktoś pomoże?

Ja fizyki niestety nie łapię, chociaż tak przeraźliwie bym chciała. Jakaś abstrakcja normalnie to jest dla mojego umysłu.

Kiedy czytałam Tao fizyki (poooooleeeeecaaaam!) to o ile Tao było dla mnie zrozumiałe, o tyle fizyka już nie.

Generalnie chodzi o to, że Capra zestawił różne nurty w myśli Wschodu z dokonaniami fizyki kwantowej pokazując podobieństwa.

Wyszło mi na to, że z tym czasem to nie jest taka prosta sprawa…

My jak piszesz, jakoś tam go opisujemy i rozumiemy, ale w gruncie rzeczy już Einstein sporo w tej kwestii zmienił. Bo myśl jego szybka zatrzymała się dnia pewnego nad tym jak to jest ze zschrynchronizowaniem zegarków na stacjach kolejowych.

Coś mi się po mózgu telepie z tymi ludźmi w kosmos wystrzelanymi co to młodsi mogliby wracać od swoich kolegów z klasy.

Poszukałam i znalazłam artykuł Profesora Jerzego Kowalskiego-Glikmana (pozdrowionka Professore ulubiony), który napisał co napisał, wiedział o czym, a ja to tylko takie tak rozumiem powierzchwoności.

Może zechcesz przeczytać Griszq, to wstawiam link.

http://archiwum.wiz.pl/1999/99034100.asp

Reasumując trwam przy swoim. Czas jest nie wiadomo czym. Przynajmniej można powiedzieć, że on jest w sobie jakoś tak nieoczywisty.

Nie tylko dla Indian, czy ludzi Wschodu.

Zasada nieoznaczoności Heisenberga mi się kołacze w kontekście, ale na tym jest koniec mojego intuicyjnego wymądrzania się.

Co prawda mnie ostatnio trudno się odkręcić , ale Pański komentarz z pewnością pomocnym będzie w tym dziele.

Skojarzenie z kratką rozbawiło mnie, bo jak spojrzeć na nią w tym kontekście, to faktycznie.

Dziękuję za Pana refleksje obrazkowe.

Pozdrawiam starając się ze wszystkich sił opanować twister .

Zabrakło chyba jego głosu.
Może pomoże opanować twister

Pozdrawiam rozmyslając o spełnionych marzeniach

Jego głosu zawsze mi brakuje. Czasami o tym zapominam.

Mężczyzna doskonały, pomimo widocznych i niezaprzeczalnych niedoskonałości.

No cóż.

Pani Agawo, z dedykacją specjalną dla Pani od Gretchen.

I z pozdrowieniami.

Już drugi dzień piszę pewien tekst, co do ktorego mam wątpliwości czy się ukaże…

Kiedy piszę coś dłużej niż godzinę, nabieram wątpliwości. Nic się nie poradzi na taką.

Ale to ja nie na ten temat chciałam, choć jakoś Pan tu mi się z tematem zbiega.

Czasami myślę, że jestem mężczyzną bardziej niż iluś tam samozwańczych, tylko wie Pan, ja naprawdę jestem kobietą. Pełnoobjawową.

Lubiłam Bonda zawsze. Casino Royale jest rewolucją, jakże estetyczną i dla kobiety zachęcającą.

Pomijając rewolucyjność scenariuszowo-wykonawczą.

Głos jak dzwon. Przepiękny.

Dziękuję Panu za to umilenie nocnego zasiedzenia.

I pozdrawiam Pana nie tylko nocnie, ale też naprawdę serdecznie.

Nie jadłam, ale wiem co to to jest.

Wybieram wersję drugą: z tuńczykiem, cebulą i jajkiem.

Gdyby się dało, na specjalne zamówienie, dołączyć formaggio, to wdzięczność moja granic by nie miała..

Pyyycha.

:)

Ja się wściekam pisząc to, co piszę sobie.

Kuchni fusion nie znoszę tak, jak Pan. Normalnie obrzydzenie mnie ogarnia. Wychodzi na to, że ja tradycjonalistka jestem. He he.

Przynajmniej w kwestiach qlinarnych.

Na moich kwadratowych talerzach podaje się jedzenie dla ludzi. Talerz wypełniony w należytych proporcjach jest.

Alora.

Io prefero nomero due.

Bez dodatkowych wymagań.

kto mógł Ją tutaj ściągnąć, hę?

Czy ja już mówiłam o Sułku?

Chyba napomykałam kiedyś czerwieniąc się nieprzytomnie…

Hi hi…

Gdy za oknem wieje i snieg pada, to nie ma sensu się ruszać, zwłaszcza z łóżka. Brrr…

Nawet moja jamnica jest tego zdania, tyle że w odniesieniu do koszyka.

Poza tym ciągle jest ciemno. To skąd ja mam wiedzieć czy to dzień, czy to noc?

Pozdrawiam Pana niedzielnie, w przytomności umysłu (jako takiej) pozostając.