Nie mam przykładu przekłamania, niemniej inną ma wartość anegdotka dla świadków i uczestników, a inną dla potomnych. Borys Pasternak lepiej się kojarzy niż anonimowy towarzysz sowiecki.

Niemniej gratuluję wyczucia literackiego, bo nawet jeśli by Pan zmyślił tę wersję, to jest doskonała.

Pozdrawiam

Anegdota jest przytaczana w wielu miejscach i wielu wersjach. Wspomina o niej i Tuwim i Szymon Kobyliński i Melchior Wańkowicz i Irena Krzywicka – w wersji bez nazwiska owego rosyjskiego pisarza. Wspominają i inni. Napotykalam tę angdotę w tylu róznych miejscach, ze juz nie pamiętam nazwisk osób ,które ją przytaczały. Kwestia nazwiska owego pisarza nie ma zresztą większego znaczenia. Istotne jest jedynie to, że był pisarzem”stamtąd”, z ZSRR.
Pasternak jest bohaterem anegdoty o “tajnej broni radzieckiej” – czosnku przyslanym mu na jego prośbę z ZSRR gdy był sprawozdawcą na procesie norymberskim, by mógł nim pocierać niemiecki chleb, który mu zdecydowanie nie smakował.

Wersja pierwsza / według Janusza Szpotańskiego/
Kiedyś do Związku Literatów przyjechał taki sowiecki literat Surkow. I ten Surkow zapytał Słonimskiego: “Panie Antoni, gdzie ja tu mogę się wysikać?”. A na to Slonimski Pan? Wszędzie!

Wersja druga / z blogu Stanisława Michalkiewicza/
Anegdota dotyczyła śliniaka Słonimskiego na Kongresie Pokoju. Zapytany przez Fadiejewa gdzie się może, odpowiedział: wszędzie

Wersja trzecia / według Bartosza Marca /
Oboje zapamiętali historię opowiedzianą przez Słonimskiego w SPATiF-ie. To był czas jego prezesury w Związku Literatów Polskich. Podejmował wtedy delegację pisarzy Związku Radzieckiego. W czasie spotkania Aleksandr Fadiejew dyskretnie spytał Słonimskiego: – Towarzyszu, gdzie ja tu mogę zrobić siusiu? -Pan? – spojrzał na niego szczerze zdziwiony Slonimski – Wszędzie!!

Wersja czwarta/ według Macieja Rybińskiego/
Dawniej Antoni Słonimski mógł na pytanie sowieckiego pisarza, gdzie tu można się wysiusiać, odpowiedzieć zgodnie z prawdą: Pan? Pan może wszędzie. I to było w Warszawie.

PS Czy poznales także asystenta pana Antoniego?

... dodam i ja opowiastkę o Janie Himilsbachu, którego zakwaterowano (jakoby) z pisarzem Putramentem (i tu będzie pewnie też wiele wersji) w dwuosobowym pokoju z umywalką w domu wypoczynkowym ZLP a Pan Jan na wstępie oświadczył: “Panie Putrament – szczym do zlewu!”
:)

odcedzali
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

To wyobraź sobie że moja córka wymawia “H” zamiast “F”

:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Przytocz losy angdotki co się z tą czynnością fizjologiczną nie kojarzy.
Albo i nie przytaczaj.
Poniedziałek… rano… – jestem wyrozumiały.

merlot

mam wrażenie, że zakradła się Pani literówka.

Chyba powinno być “całkowity brak wełny”, bo wszak robótka ręczna przynależną jest kobiecie, a w poniedziałki może mieć walor tonizujący

Pozdrawiam cicho

z mojego punktu widzenia jest fakt, że postanowiłem oddać się pracy.
I to mimo przybycia tak miłych gości od świtu.

Rozgoście się i przędźcie ile dusza zapragnie. Mnie wzywa InDesign, Photoshop, Illustrator i inne takie.

Ktoś nie bloguje, by blogować mógł ktoś.

merlot

Do pracy – Rodacy!
Do zabaczenia po 15-tej…
:)

Jak MY to przeżyjemy…

merlot

Jestem gotów założyć się o każde pieniądze, że Pańska córka wymawia „Ch” zamiast „F”. Nie dlatego, żebym znał Pańską córkę, ale obecnie w VII RP nikt nie mówi samego „h”. No chyba, że Pan siedzi na ziemiach chwilowo zabranych, albo Pańska córka jest aktorką z bardzo długim stażem. To co innego.

Pozdrawiam

Asystentem został w 1971 roku, wcześniej pracował od 1969 w zakładach im. Róży Luksemburg. Czy to o tę remizę chodzi? Czy o czas jeszcze wcześniejszy – może ten sięgający lat sprzed 1961 roku, czyli Hufca Walterowskiego ZHP?

Niemniej znajomość sama w sobie warta odnotowania w biografii.

A propos anegdot, pani Janki Konarskiej… – to czy dobrze odgaduję związki z „Miastem Ogrodów”?
Mam nadzieję, że nie przekraczam ram prywatności.
Pozdrawiam

Miastwo Ogrodów – To Podkowa Leśna, z którą związki przewijają się w życiorysie Slonimskich.

A co do nieruchomosci we wladaniu ZMS – to właśnie mam do czynienia z przejęciem na wlasność ( prawem kaduka) kilku działek wraz z zabudową w pewnym majątku. Nigdy tego nie ZMS nie używał i nikt o prawach własnościowych ZMS nie wiedzial. Wyszlo właśnie przy okazji odzyskiwania majatku przez prawowitych właścicieli. Na dodatek majątek był przejety i rozparcelowany niezgodnie nawet z dekretem Bieruta.
Myślę, że takich przejęć na rózne komunistyczne organizacje było sporo. Wyjasnić właśnie usiłuję w jakich latach owo przejęcie praw własnościowych nastąpiło.
Sądzę, że powinno się tym przejmowaniem zająć jakieś oficjalne “ciało” – bo zaczynam miec podstawy by sądzić, że miało to przejmowanie charakter masowy.
No nic, p[rzepraszam za dygresję.
Pozdrawiam.

PS. Jak mi przyjdą do głowy jakieś dziwne losy anegdot – to się odezwę.
PS 2. Naprawiłes w końcu ten fotel?

To nie jest kwestia długości tylko dźwięczności. Żeby powiedzieć coś co przypomina h, to trzeba przygotować się do powiedzenia g, a potem nie zmieniając układu narządu artykulacyjnego powiedzieć h. Inaczej wychodzi chuta, charcerz czy druch. (Wiem, że napisałem nieortograficznie, ale tak mówi się.)

Pozdrawiam

...anegdotycznie rzecz ujmując.

Renato, dzisiaj robimy w tematach poważnych.
Przywalanie Szymborskiej jest najbardziej frywolnym w zestawie.
Chyba musisz zrewidować swój stosunek do pryncypiów.

merlot

Rozumiem Pana zniechęcenie, ale proszę nie znikać.

To może być szkodliwe…

ja wbrew Magii a za GRtechen powiem, że nie może pana nie być...
Chyba, że to niebycie bardzo chwilowe będzie.
Oczywiście dodam, że egoistycznie chodzi mi o mnie, bo kogoż ja będę czytał, gdyby pan zniknął?
No pasaran! czy jakoś tak.

Pozdrawiam nonkonformistycznie.

w sprawie Pana Yayco możesz brudzić mi co chcesz,byle z pożytkiem dla Sprawy, za którą Grześ lobbuje. Panna Gretchen nie jest właściwym celem połajanki jednakowoż, gdyż szkodliwość droga Magio zroumiałaś opacznie. Co się nawet Magiom zdarza, take it easy.

Ponieważ zazwyczaj wśród rozdawanych na prawo i lewo uśmiechów i duserów próbuję przemyć coś w moim pojęciu ważnego, tak i tym razem przemycam:

Temat, który problem wzniecił, jest na tyle dramatyczny, że forma i konwenans przestają znaczyć cokolwiek. Lepiej by były zachowane, gdy jednak zejdą na drugi plan, powinno się to zrozumieć, szczególnie gdy po ochłonięciu, formie należną rangę się przywraca. Pan Yayco to wie. Wie też jakimi uczuciami darzymy go wszyscy. Bez wyjątków.

Ani ponaglanie, ani ponaglania wytykanie nic tu nie załatwi. Nie z Panem Yayco te numery.

Piszę rozwlekle i Panna Gretchen zdążyła mnie ubiec. Ale jak już napisałem, to stawiam.

merlot

Rzekłeś: “Ani ponaglanie, ani ponaglania wytykanie nic tu nie załatwi. Nie z Panem Yayco te numery.”

I wszystko powiedziałeś a nawet więcej… bo wytykanie ponaglania, stoi chyba w sprzeczności z samym ponaglaniem. Czy cóś.

[edit]
p.s. A to “take it easy” zbędne było. Całkowicie. Od dawna nie byłam tak pokojowo nastawiona do świata i ludzi, drogi Merlocie. To już starość?

Myślę, że to nie starość tylko późna pora. O ile rozumiem gospodarza, to właśnie o to chodziło, że nie ma znaczenia po której stronie Pani jest, pan Jajco da sobie radę.

Pozdrawiam

Poniedziałek już się skonczył. Na szczęście! Zastanawiam się, czy nie należałoby, wzorem TVP z początku lat 60-tych ubiegłego wieku, wprowadzić dnia przerwy w nadawaniu. To dobrze robi na stan emocji, a także wzbudza apetyt na nasz ulubiony ciąg dalszy :-)) nie bez kozery w kulturze środkowoeuropejskiej funkcjonowały takie wynalazki jak “szewski poniedzialek” czy “der blauer Montag”, oczywiście bez żadnych aluzji do powodów wczorajszych emocji w wyrażaniu swoich poglądów przez PT Blogerów.

Z drugiej strony likwidacja poniedziałków prowadziłaby w konsekwencji do likwidacji wtorków, a potem pozostałych dni tygodnia. I mielibyśmy permanentną niedzielę.

Pozdrawiam więc wtorkowo

dziękuję za wstawienie się, ale nie wydaje mi się to potrzebne.

Zwłaszcza proszę mnie empatią nie straszyć, bo to włąśnie moje spotkanie z empatią wywołało u mnie niejakie rozważania o slonności do autoekskluzji.

Myśl o urlopie wydaje się miła, ale urlop w czasie którego ktoś mnie ciągle pogania do roboty (a tak mam w tej chwili)?

Po prostu troszkę się zdystansowałem i tyle.

“bedziemy piękni jak dawniej, bedziemy działać sprawniej” , czy może na tym ma polegać innowacyjność ?

to z Czesława:)

pozdrawiam serdecznie (jak zwykle)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Czy ja się za Panem wstawiałam? Nie wydaje mi się. Wyraziłam tylko swoją opinię w temacie pańskiego urlopowania się, jak widać – krótkiego.
Straszę to ja proszę Pana w czasie pełni Księżyca i nie używam do tego celu empatii. Na nowiu jestem zaś wielce zdystansowana, do wszystkiego. I wszystkich.

Pozdrawiam w kolorach deszczowej szarości…

Ten blog porusza się od tej chwili przy pomocy autopilota – bardzo proszę czuć się jak u siebie, wygodnie i bezpiecznie.

merlot

czy naprawdę nie macie dzisiaj innych zmartwień?

Un saludo cariñoso

A w jakim regionie naszego pięknego niewątpliwie kraju Pani raczy straszyć? Bo te szare deszcze i takie inne, to mnie trochę z pantałyku zbijają...

Pozdrawiam słonecznie z Krakowa

wtedy to ja Pani dopiero pokażę, co to jest strach!Ba, lepiej, jak zaczniemy wtedy razem straszyć, to … zamilknę już może.

Pozdrawiam serdecznie kapiąc się w promieniach słońca, aczkolwiek lekki wietrzyk też można udczuć w naszym grodzie.

No proszę, proszę... to Pan Szanowny też lubi straszyć a nawet owo lubienie w czyn wprowadza? Znakomicie, bo już znużyły mnie nieco strachy tamtejsze, archaiczne, w osobach Smoka, Lajkonika i ducha biedaczki Wandy.
A tu całkiem miła niespodzianka. :)

Pozdrawiam Szanownego Kolegę po fachu...

p.s. O zmiłowanie proszę w opowieściach o kąpielach słonecznych.
Zazdrość ma wzrasta, niestety.