wymyśliłem sobie pod prysznicem tytuł notki, którą może kiedyś napiszę: Gniew i nienawiść.

Wymyśliłem, że ona będzie polityczna ta notka.

A teraz to już nie wiem, bo Pani właściwie o tym pisze (nie wyłącznie, oczywiście i nie wiem czy świadomie). Jest Pani pełna gniewu i niemal wolna od nienawiści.

Gniew napędza Panią na co dzień i hamuje czasem. To dobrze chyba.

Byle się nie dać nienawiści, tej mlecznej siostrze nadziei. Byle się nie dać nabrać ułudzie, że można być innym niż się jest.

Byle nie słuchać takich jak ten tu, powyżej, którzy myślą, że na podstawie jednego tekstu mogą Pani udzielić odpowiedzi, jak Pani ma żyć.

Ich odpowiedź będzie zawsze taka sama: - Żyj Gretchen, tak jak ja żyję. Tak naprawdę jednak, to mówią - Żyj tak, jak ja nie umiem, ale uważam, że tak trzeba, więc pouczam innych.

Bzdura.

Przecież Pani, ma te wątpliwości tylko po to, żeby je rozwiewać. Sama dla siebie.

Pozdrawiam, prosząc o wybaczenie, że ja też bzdury piszę, alem zaspany

dzis jakby bez lustra. patrze i widze Ciebie. no to moze banalna i prosta proba odpowiedzi. hmmm…
jestem swietnym znawca futbolowym. amatorskim. wsrod kumpli rozmawiac moge godzinami. spotkawszy boruca czy zurawskiego o pilce bym nie powiedzial ani slowa. ogladajac kilkanascie filmow miesiecznie czuje sie kinomaniakiem. amatorem. no czego to ja o filmach powiedziec nie moge. spotkawszy davida lyncha nie powiedzialbym o filmach ani slowa. jezdzac od lat na rowerze, amatorsko oczywiscie, uwazam sie za… itp itd.
problem w tym, ze Ty zawodowo zajmujesz sie czyszczeniem ludzkich dusz, prostowaniem kregoslupów, cieciem gordyjskich wezłów psyche. to do Ciebie przychodzi całe to morze ludzi, ktorym AMATORSKIE metody przyjaciół, znajomych, rodziny i bliskich nie pomogły. czas na zawodostwo. no i teraz powiedz – co ja czy inny czlek amator moze Ci zaproponowac? jedynie przekonanie, ze jesli Ty, ktora potrafisz w swej dziedzinie milion razy wiecej niz kazdy z nas, nie dajesz sobie z czyms rady, to ja sobie milion razy bardziej nie dam rady. widzac zegarzmistrza frasobliwie pochylonego nad zegarkiem, nie bede sie z pomoca narzucal, majac w dloniach trzykilowy mlotek. i nie jest to kwestia dla mnie “dobrych czarodziejek” czy “zlych czarodziejek”. nie kwestia potrzeby ani strachu. nawet tego opisywanego braku mozliwosci spojrzenia jak na kobiete, osobe z krwi i kosci. bo ja tego nie zauwazam. po prostu: nawet jesli poswiece Ci kawal wlasnego czasu na sluchanie (ja czy ktokolwiek inny), nie oczekuj ze uwierze w to, ze JA moge TOBIE pomóc. moze to zrobic rozmowa, fakt mowienia, zrzucania z siebie. ja moge sluchac. tylko tyle i az tyle.

To zdanie:

“Byle się nie dać nabrać ułudzie, że można być innym niż się jest.”

jest dla mnie najważniejsze (może jeszcze ten fragment o gniewie…).

Jakiś czas temu podjęłam próbę, ale zmilczę konsekwencje. Tak na wszelki wypadek.

Pozdrawiam w półśnie…

Troll wie, że Ty wiesz. Troll jedynie czynni swoją powinność. Nawet szybko machał łapami, żeby się czytelnik nie dał zwieść pozorom. A i tak niektórzy dali się zwieść, czytając literalnie. To jest ciekawe, swoją drogą, ale to inny temat.

Troll jest też od tego, by w krzywym lustrze coś pokazywać. Na przykład tą pewność, że to, co się widzi, jest tym co jest. Jesteś pewna, że jesteś pewna? Z tym wchodzeniem Panu Bogu w drogę? Gadałaś z Nim czy zgadujesz?

pzdr

to są pytania retoryczne.
dlatego (p)odpowiedzi na nie mogą być tylko tendencyjne.
Siła “dobrych czarodziejek” jest wszystkim co mają.
Pozdrawiam pod wrażeniem

Wypuszczasz mnie swoim pytaniem na grunt niepewny oraz delikatny. Wiesz to.

Dla wygody i zyskania na czasie mogę Ci odpowiedzieć, że zgaduję bo osobiście nie gadałam.

Podrawiam itd…

:)

Czy ja mieszam jakoś w Jego garnku? Nie, nie mam takiej mocy. Może On miesza moimi rękami. Nie wiem.

Nie wchodzę na Jego terytorium. Lecz jeśli Jego terytorium jest wszędzie?

Czy jestem pewna, że jestem pewna?

A czy czegoś można być pewnym?

Czy pewność własnej niepewności jest pewna?

MS (mój sterownik) też ma ten problem w swoim fachu. W ogóle to jest chyba “problem” podobny u każdego człowieka, u którego fach i pasja to jedno. Nie da się “wyjść do domu”.

Pasja i rutyna dają wielką akcelerację i wzmocnienie skuteczności w codziennej praktyce zawodowej i jednocześnie są największymi wrogami prywatnie.

To prawda, że człowiek nasiąka swoją profesją i to prawda, że sam przestaje to wyczuwać. Nawet gdy profesja właśnie tego wyczuwania dotyczy.

Mnie zaskoczyło to jak odebrałaś paniczny lęk tej kobiety, że to jak kopnięcie w brzuch dla Ciebie. Naprawdę tak to odebrałaś?

W tym co napisałeś są dwie sprawy.

Pierwsza.

Czy można zostawić to wszystko co się wie w szafie w pracy i wyjść jako ten to nic nie widzi? Nie można.
To jest skutek uboczny tej pracy. Widzisz więcej, drobiazgi dla innych niewidoczne dla Ciebie są wyraźne. Nie chcesz widzieć a widzisz, nie chcesz zauważyć a jednak… Im jesteś lepszy w tym zawodzie tym więcej sygnałów do Ciebie dociera.

Na jedno jednak uważać trzeba. By z tego widzenia i słyszenia nie stać się “wiedzącym”. Nie wtrącać się, nie ingerować o ile ktoś sobie wyraźnie nie zażyczy, nie mądralować. Rozmowa w gabinecie uprawnia do pewnych rzeczy, rozmowa prywatna nie. Trzeba tej granicy przestrzegać i szanować ją.

Jeśli idzie o tzw. życie to wszyscy jesteśmy amatorami. Ja nie daję sobie żadnego przywileju znania prawdy o Prawdzie już nie mówiąc. Tak wiele osób z mojego środowiska ma z tym problem.
Swoją rolę w pracy widzę w tym, że mam umieć widzieć i umieć usłyszeć co mówi drugi człowiek. W skrócie mówiąc to jest sztuka zadawania pytań. odpowiedzi każdy znajduje sam dla siebie. Nie mnie je oceniać.

Teraz ta druga sprawa.
Ona się oczywiście z pierwszą przenika jakoś tam.
Czy ja umiem normalnie gadać czy slanguję (koduję) niezrozumiale?

(przerwa na zastanowienie)

w sumie to nie do mnie jest pytanie Griszq…
Powiem tak staram się gadać normalnie. Wydaje mi się, że nie są to starania całkiem beznadziejne.

W gruncie rzeczy to ja mogłabym Ciebie zapytać – czy ja umiem gadać normalnie?

:))

no ja akurtat tego slangu nie wyczuwam, ale to ze ja czegos nie wyczuwam nie swiadczy o niczym wiecej. moge jedynie powiedziec: JA SIE GRETCHEN NIE BOJE. ale zabrzmialo, rozgladam sie i oczekuje braw, ale cos cisza. ech. widac to zadne ajwaj jest.

pytanie jakie mi sie nasuwa: rozmawiasz, czytasz, obserwujesz. czy w glowie na boku, bezwiednie, nie pojawia Ci się jednak przy okazji zestaw uwag terapeutycznych, obserwacji profilowanych zawodowo? ocen tekstow, liczenia syptomow, czytania ukrytych znaczen? jesli czegos mozna sie obawiac, to chyba wlasnie tego. lekarz bezwiednie zabserwuje chorobe. no ale pal licho – to sie zdarza. ale czlowiek sobie mysli: co bedzie, jak mi taka Gretchen zdiagnozuje przy okazji, ze jestem lekko “popierdolony”? albo ze jestem hipokryta? jak tu zaprzeczyc takiej Gretchen? jaki jest plan? prostu. bede uwazal z ta Gretchen.
chyba napisalm to samo juz w trzecim poscie… hmmm….

a no wlasnie – nie mam Cie za “wiedzaca”. wrecz przeciwnie – czasem odbieram Cie jako calkowicie zgubiona, w dodatku nie kryjaca sie z tym. i nie ma w tym cienia krygowania sie pod tytulem “patrzcie, jestem taka jak Wy”. Ty jestes rzeczywiscie zgubiona jak Jas i Malgosia w ciemnym lesie. ;-)

Co za ulga!

Odpowiem Ci w ten sposób: (komuś już o tym pisałam tutaj chyba… nieważne) ja nawet w pracy unikam diagnoz. Stawiam bo muszę, bo ubezpiecznie itd. natomiast unikam myślenia o pacjentach w kontekście diagnozy więc cóż dopiero o znajomych, a cóż dopiero o znajomych w świecie wirtualnym.

Oczywiście odbieram sygnały, tak jak Ty. I czy trzeba wykonywać mój zawód żeby sobie pomysleć, że ktoś jest lekko coś tam? Popierdolony na przykład? Albo, że hipokryta?
:))

I teraz sobie popatrz Griszq na to co napisałeś. Żeby zobaczyć to co Ty zobaczyłeś trzeba ominąć kilka solidnych zasłon moim zdaniem. To nie jest takie oczywiste. To nie jest widoczne na pierwszy rzut oka. Chyba…

Niektórzy z nas zwyczajnie chcą je omijać.

Niektórzy z tych niektórych robią to także zawodowo.

hola hola moja Pani. to Ty odsłaniasz zasłony. obserwatorzy moga sie na ten moment co najwyzej zalapac. oczywiscie, musza chciec patrzyc. ale w calkowicie ciemnym pokoju moga sobie wytezac wzrok. az do jego utraty. to Ty zapalasz swiatla i oswietlasz to lub owo…

tak sobie mysle, ze kluczowe jest to, ze Ty potrafisz zobaczyc zalony, ktore ja i reszta ocenimy jako “realnosc”. co wiecej, potrafisz zobaczyc zaslony, z ktorych nie zdaje sobie sprawy ich posiadacz. no i najwazniejsze – potrafisz zobaczyc pomimo zaslon. w ograniczony sposob, ale zawsze. jak by to powiedzial mój brat: MASZ MOC. no ale w sumie: czy ja nie napisalem przypadkiem rzeczy oczywistych i swietnie Ci znanych?

a wracajac do zaslon: majac w ich znajdowaniu praktyke, potafisz je takze odnalezc w sobie. i potem zdecydowac, czy dla obserwatorow ta lub inna uchylic…

Nie napisałeś ani rzeczy oczywistych ani świetnie mi znanych. To, co napisałeś wywołało we mnie dłuższą falę (czy fala może być dłuższa?) przemyśleń.

Z tą mocą jest tak, że to wiem. Wiem, że ją mam. Znaczy widzę też, że mam. Strasznie to poplątane jest.

Odbiję Ci piłeczkę Griszq – mogłabym sobie oświetlać do woli zdecydowanie ciekawsze fragmenty, a i tak nic by z tego nie wyszło gdyby ktoś nie patrzył w moją stronę.

A ja tu piszę ponury dość tekst i rozmawiamy poprzez niego.

z tego co pamiętam z fizyki, to fale zdecydowanie maja dlugosc. moga byc wiec dluższe. to tak dla uspokojenia.

ależ Gretchen. jak sie tak rozgladam, to jest calkiem sporo ludzi którzy wrecz oświetlaja sie reflektorami. i co? i nic. co najwyzej czlowiek mruknie pod nosem: “co tak ślepisz barani łbie”... dla mnie kluczowe jest to, KTO siebie oświetla. oczywiscie, sa tacy ktorych interesuje Doda w powodzi światła. i tacy, których interesuje Gretchen z mala latarka. czy to nie jest kwintesencja piekna swiata: roznorodność? ;-))))

co do tej ponurosci tekstu to nie zlapalem. piszesz jakis nowy? bo ten napisany, o ktorym teraz zobie rozmawiamy… no dla mnie ponury nie jest. jest Gretchenowy, ale żeby ponury?

a juz calkiem off topic: zlapalem sie na tym, ze mysl o “oswietlaniu ciekawszych fragmentów” nie do konca wywolala skojarzenia zwiazane z psyche… ech… ;-)

Różnorodność jest kwintesencją piękna świata – z tą myślą nie mogę się nie zgodzić. Na różne sposoby próbuję tę myśl właśnie i tu i tam i owam kopiować.

“Gretchen z małą latarką”... śliczne…gdybym umiała rysować to bym sobie narysowała. Widzę ten obrazek, ale nie umiem rysować...

No i dobrze – jak nie ponury to nie :). Nie będę się upierać.

Myśl o oświetlaniu ciekawszych kawałków przecież wcale nie musiała zaraz tam koniecznie odnosić się do psyche.

Hi hi

predefinicje są na tyle głęboko zinterioryzowane, że wydobywa je na powierzchnię zwykle ból dysonansu poznawczego, albo emocjonalnego, albo jaki tam jeszcze Pani ma i nazywa rozczarowaniem.

Rozczarowania są dobre. Choć smutne.

Pozdrawiam

starałem się podołać wyzwaniu i cieszy mnie Pani uznanie.

Pozdrawiam

Nie stawaj obok siebie.
Po co?

Masz prawo do własnej twarzy.
Wtedy trzymaj w reku tylko swój kamyk.

I pierwszy Pana komentarz i drugi bardzo jakoś mi do serca przypadł.

Dziękuję Panie Igło.

Że się Pan stara, Panie Igło.
I tym bardziej doceniam jeśli zmęczenie Pan pokonuje…

Tak właściwie to gdzie Pan patrzy na mnie? I czy od patrzenia się zaraz zna?
Choćby i codzień?

to tak jak ja…

:)

Jeśli tylko cokolwiek Panu ten tekst przyniósł to świadczy o tym, że warto było pisać.

Dialog umiejętności z uczuciami… Dialog bycia z samotnością... Dialog zrozumienia z niezrozumieniem… Dialog przeciwko monologowi.

Dialog przeciwko awanturze…

Czarodziejka i czarownica…

Może jedna bez drugiej nie istnieje?

Może ani jedna, ani druga nie jest prawdziwa?

Może obie są?

Decyzję o udostępnieniu Wam tego wszystkiego podjęła czarownica. Czarodzieja by Wam tego oszczedziła, to jest pewne.

Czarodziejka mówiła Panu wczoraj o jasnych stronach… Czarownica się wściekła. A może odwrotnie?

Panie Merlot, dziękuję za to zdanie wczoraj i za komentarz dzisiaj.

Dlatego kochamy to miejsce.
Gdzie indziej pewnie bylibyśmy inni.

I moglibyśmy się nie spotkać.

chwilę mnie nie ma, a tymczasem klimaty się zrobiły tu jakieś...
hmmm.. zapachniało oryginalnymi kadzidłami z Nepalu..
fajnie..