A pewnie, że zeszłam. Nie poddając się wichurze i przeciwnościom losu :)

Tam to jest dopiero! I ludzie żywi tam mieszkają, jak gdyby nigdy nic.

Oburzające.

Pozdrawiam Pana niedzielnie jeszcze.

po lekturze trylogii pozostanę przy swoim marzeniu odwiedzenia tego miejsca,
może jest jakiś okres w roku, gdzie mniej tam tłumów, które odstraszają
i męczą okropnie odbierając urok zwiedzanym miejscom,
kiedy tam najlepiej pojechać i na jak długo by to miało sens?
bo nie stać mnie by sobie tam wpadać co jakiś czas wypić kawę :)

ps.
Gretchen nie zazdroszczę, ale pozdrawiam z nutką nostalgii i dzięki za piękne fotki

Jak to się wszystko zmienia, że tak zauważę.

Ale młyn jest. Zdaje się, że z innym przeznaczeniem, cokolwiek bardziej tradycyjnym, ale jest.

Trzymam kciuki za spełnienie marzenia.

Obawiam się, że nie ma takiego czasu, który byłby w tym mieście mniej turystyczny, może jesień właśnie? Nie miałam poczucia turytycznego osaczenia z wyłączeniem tego, co zobaczyłam pod Notre Dame.

Na jak długo? Jeśli to marzenie?

Zamieszkaj tam na jakieś pół roku… A tak bardziej realnie to co najmniej dwa tygodnie. To jest ogromne miasto. W niedzielę to chyba ze dwadzieścia kilometrów przeszłam.

Byłam tam w sumie dwa i pół dnia, więc ot jest nic. Śmignęłam tylko po wybranych miejscach. Choć właściwie inaczej powinnam napisać. Byłam w kilku miejcach, ale na tyle żeby móc je zobaczyć.

Kawę mają niezłą. Polecam cafe au lait…

Miło Cię znowu zobaczyć.

Prezencik:

apropos pisania to Max mnie molestuje o tekst, w którym dam zdjęciowy germański odpór tym wszystkim waszym romańskim zachwytom (znaczy twoim, yayco, rafała K, Rollingpola i innych, co piszą o Francyji, Italii, Hiszpanii) a o braciach Germanach nikt:)
A i winnice mają i miasteczka urocze jak nigdzie z najwęższymi uliczkami na świecie:), he, he, i multi-kulti u nich i araukaria(ha, kto czytał Hessego, ten wie co to jest) i Weimar, gdzie Goethe razem z Schillerem na świat spoglądają, i kawę tyż dobrą mają i prawdziwie niemieckie potrawy, jak kebab przez Turków robiony i sprzedawany.

Więc nadejdzie niedługo ten czas, gdy ja napiszę, tylko się zastanawiam czy wklejanie zdjęć do notek jest łatwiejsze niż do komentów?
Mam nadzieję, że tak, bo max coś mi w końcu nie napisał, jaka różnica jest.

nie wiem co prawda, czy po wczorajszej mikro-rozróbie wypada mi się jeszcze w kulturalnym towarzystwie pokazywać, jakby co, proszę za kołnierz, śmiało (nie mam kołnierza, fraka ani obcasów nie przywdziewam przed wizytą na TXT, żadna ze mnie Marlena Dietrich).

Powinnam coś napisać na temat, ale nie mam kompetencji, bo nigdy w Paryżu nie byłam. Ładne zdjęcia. O.

Bardziej komentarz Grzesia mnie zainspirował, bo w Niemczech byłam, cały jeden raz. I zgadzam się, że jest to kraj wybitnie piękny, i niedoceniany.

Choć mnie osobiście przeraża.

Kuchnia? Tragiczna. Faktycznie porządnie dofinansowałyśmy Turka i jego kebab, ale też bez rewelacji. Strawestowałam na swój użytek Marię Janion: do Europy tak, ale z naszą zupą pomidorową.

Hessego czytałam w gimnazjum, jako lekturę. Siddarthę. Zawzięłam się, chyba jako jedyna w klasie, bo alternatywą był Alchemik. A do tego nie mogłam się zniżyć. I nie wiem, co to jest araukaria.

Goethego z Schillerem uważam już bardziej. A największą moją miłością literacką od lat pozostaje Tomasz, i choćby za niego jednego muszę kochać Niemcy.

ten tego, pozdrawiam

Cos mnie ominęło?
A zaglądać masz, przynajmniej w miejsca przyjazne mi (jak tu np.) i do mojego bloga, bo cię czytać lubię:)
A w ogóle tez cuś mogłabyś napisac, ale ja jako grafoman bez weny w sumie nie mam moralnego prawa innych do pisania zachęcać, he, he.

A co do Niemiec (ciekawe pod notką o Francji gadać o Niemczech, Heine zza grobu nam tego nie wybaczy:) i Gretchen żywa pewnie tyż)
to tak:
Piękny kraj, fakt, kuchnia słaba, kebaby dobre chyba że ma się pecha, w tym roku w Dortmundzie np. miałem, ale w chyba w Muenster był bardoz dobry.
Ale i niektóre rzeczy zkuchni niemieckiej niezłe moga być, no i mają i dobre wina i piwo tyż ujdzie (choć ja trafiam zawsze na te badziewne) a i jaegermeistra mają.

Hesse.
Chodzi oczywiście o biblię hipiisów i “Wilka stepowego”, “Siddharthę” tyż czytałem, no nie dziwię ci się, że wybrałas to nie “Alchemika” choć jego tyż czytałem, słabe.

Z pary Goethe i Schiller raczej Schiller, choć Goethe fragmentarycznie.
A w ogóle nie ma to jak E.T.A. Hoffmann, a z wspólczesnych Heinrich Boell i “Zwierzenia clowna”-polecam gorąco, magiczna rzecz.

A Mann?
Cenię wszystko, “Czarodziejską górę” czy “Wybrańca” czy “Śmierć w Wenecji” plus różne opowiadania poza tym lubię:)

Ja to wybaczliwa jestem, także spokojnie, spokojnie.

:))

Dobre wspomnienia rzecz bezcenna :)

A tytułowi można nadać nowatorską formułę: wszystko ma swój koniec nawet wąż zaskroniec .

Za dwa tygodnię jadę na wakacje. Na dwa tygodnie. Będzie materiał. Coś się napisze.

:)

a kopnij se.

Grunt, że za kołnierz nie chytasz.

:)

pururu

no i się Serwer doigrał, dostał łubudubu od Adminów za zagadywanie ludzi po nocach i w ramach pokuty limit dzienny liter do napisania. Zaraz mi się skończy, więc tylko napiszę, że z dzisiejszego reportażu wybrałem sobie zwłaszcza:

To i To

Tymczasem Serwer życzy udanych wakacji

chyba nawet zacznę kolędować na ten cel :)

_{prezes,traktor,redaktor}

Bo nie wiem, czy iść spać czy czekać na dobry tekst twój?
Bo w sumie dziś miałem taki dzień, że nic mnie nie cieszyło ni na TXT ni w realu, ale na twójh tekst czekam niecierpliwie:)

pzdr

czyżby cenzura wycięła, przedstawienie się nie odbedzie, aktorzy zastrajkowali, publika niedopisała?

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

Ty mnie nie prowokuj :)

No.

Paryż to nudziarstwo. :)

Czekam na raport.

tylko zwiedzać, łazić dużo, pic wino, robić zdjęcia i jeść same dobre rzeczy (np. ulubione masło autorki:), a nawet i żabę, a co)

:)

pzdr

Masło, proszę bardzo, podają jako ser – wciąż pamiętam…
Wino czerwone – schłodzone.
Ukatrupione żaby – występują.
Łazić jest gdzie to i zdjęcia można.

Nie byłam w Anglii i póki co się nie wybieram, tak więc jeszcze ja zostałam :)
Zgoda co do ślimaków.

Nie byłam w Anglii!

to ja mam w planach wycieczkę do Transylwanii, ale to raczej znając moje lenistwo i brak zdolności do organizowania czegokolwiek się nie powiedzie.

ale jakby co to zbieram ekipę:)

No a bardziej w sferze planów-marzeń, to pielgrzymka do Santiago de Compostela przez pół Hiszpanii, Meksyk, Skandynawię, Kanadę, karnawał w Rio, Indie, Alaskę, USA ze szczególnym uwzględnieniem NY, Arizony, teksasu, Nowego meksyku, Montany, Wyoming.

To na razie tyle:), a jak na złość wygranej w totka jak nie było, tak nie ma, a dziś nie zagrałem o 21 milionów, błąd.

“rzeczy godne Paryża” brzmi intrygujaco:)

P.S. Przepraszam za słowotok i natłok komentarzy, to się więcej razy pewnie powtórzy:)

Popieram, Carcassonne, Montaillou i tym podobne. A z drugiej strony mapy to Normandię chętnie bym. Tylko latem, do diabła, niech wreszcie przestanie być zimno.

To ja wybieram bagietkę i masło czosnkowe, które jest jedyną przyswajalną dla mnie formą masła.

Ślimaki chrzęszczą!

nieuważnie mnie czytasz, bo już sie comingoutowałem nieraz:)

Na TXT tyż gdzieś moje zdjęcia można znaleźć, niestety.

nie bij się za mocno:)

pzdr

I napisz coś więcej o tym, co w tym Paryżu warto i trza obaczyć/przeżyć.

masz czas do końca kwietnia:)

A ja może w międzyczasie wyrychtuję przedparyską notkę, gdzie będę czekał na porady, co i jak robić w Paryżu:)

Szkoda, że Agawa już do nas nie zagląda, która jesli dobrze pamiętam, to z Francji pisała, może nawet z Paryża.

A na pieczone kasztany miałem ochotę w Strasburgu, ale było to zaraz po ślimakach, więc się bałem, czy nie wyjdzie z tego mieszanka piorunująca:)

a propos kasztanów, pamiętam, że szwestra jak była na stypendium we Francji, to jakąś marmoladę z kasztanów przywiozła (jakie to było obrzydliwe, blee (bez urazy))