ale przydałby się jakiś konkret.

Albo jajko na twardo? (skoro skorupka pękła)

Bo trochę mi się przypomina boski Paulo (Drogi Życiowe!), a trochę Siddartha Hessego.

Choć nie tyle na ścieżce, raczej czuję się pestką w zajebistej pomarańczy :)

Może być?

Drugie akurat jest łatwe: wręcz uwielbiam :)

Z pierwszym gorzej. Jakby Ci tu łatwo i zwięźle: nie. Z natury swojej nie pcham się przed szereg. Nie nadaję się do ważnych funkcji, Magda upiera się przy mojej lekkiej socjopatii, dodając przy tym, że po prostu jestem indywidualistką i to wszystko przez to.

Zatem jestem pestką nie tyle ważną, co trójkątną i w bordowe ciapki :P I dobrze mi z tym.

czy czujesz się ważną pestką w pomarańczy dla siebie

Bardzo zen. W oparach wódki i marihuany, buddyjski warsztacik prowadzony przez Gretchen i Docenta… wizja mnie napadła :D

Czy ja muszę czuć się ważna, żeby czuć się dobrze? :)

Pomarańcza? Mglista i rozmyta, zaczarowane dorożki śmigają, wieloryby pływają w powietrzu, tramwaje dostojnie suną przez Basztową, a my siedzimy w Porcie i pijemy piwo, ku chwale Franciszka Józefa.

P.S. Wspomniał mi o tym mój dobroczyńca, gdy byłem młody, a krew zanadto burzyła mi się w żyłach, bym je zrozumiał. O, z tym to ja mam często problem. Tak mnie roznosi, że muszę sobie pisać w różnych miejscach, bo inaczej mózg by mi się rozpieprzył...

z tym to ja akurat też mam problem całkiem pokaźnych rozmiarów. Mózg mi się prawie, prawie…

jak zwykle i tak nie zrozumiałam, ale błagam nie rozwijaj. :)

Na razie to idę spać, a nie na żaden balkon do Marcina.

Cieszę się natomiast, że mogłam być pomocna w sprawie ważności i ważności. Polecam się na jutro.

Dobrej nocy Pino.

;-)

A może po prostu tak:

Każda ścieżka ma serce, gdy i ja je mam,
i żadna go nie ma, gdy we mnie przestanie bić, zamrze,
to serce, które chce pulsować życiem,
i nie chce być zmknięte na cztery spusty rozdzielenia ze światem
ani otumanione wibracjami podprzestrzennych iluzji.

Każda ścieżka jest dobra
i żadna nie jest zła.
Wybaczam, błogosławię, dziękuję, kocham tylko ja,
czyż muszę szukać na zewnątrz drogi do tego stanu,
gdy oddech rozpala każdą chwilę
a każdy krok jest oczywistością drogi.

serdecznie pozdrawiam

czasem zioło, a czasem Casablankę :) Ruczaj jest świetny, choć to już nie to samo, od kiedy Marta z Marcinem przenieśli się na Hutę.

A propos serca. Już od dawna mam taką rozkminkę... Alosza Awdiejew śpiewa tak:

Odessa, moja miła,
Ty we mnie będziesz żyła
Dopóki moje serce będzie czegoś chcieć

I to jest esencja. Póki serce czegoś chce, dopóty się żyje.

Pozdrawiam

http://tekstowisko.com/pino/58755.html

Magda kiedyś powiedziała mi poważnym głosem: “wybrałam się w niedzielę na rower. Myślałam, że zaraz za Ruczajem ziemia się rozstąpi i świat skończy, ale nie! Wyobraź sobie, tam, jeszcze dalej niż ja, żyją jacyś ludzie!”

:)

A ja to się niby wysypiam, tak?

Jak zakumałaś to się cieszę, jako niezbyt rozgarnięta generalnie.

Dzięki za Janerkę.

Pozdrowienia pomarańczowe :)

Idąc za głosem tych słów, które stanowią notkę powiem Ci tak, że tu nie ma co myśleć, trzeba sprawdzić i poczuć.
Albo odwrotnie.

Powodzenia :)

Oczywiście, że można i tak. Innymi słowami, powiedziałeś coś podobnego. Niezupełnie to samo, ale podobne (podobne wszak oznacza nieupełnie to samo ).

Dziękuję za Twoje słowa, bardzo dziękuję.

poczta jest instytucją ogólnie podejrzaną.

Twórczość też jest podejrzana, ale to już zostawiam Tobie do oceny. Wszak Luke 10:33 ;) Fuck, nie 10 (“Samarytanin się wzruszył, kiedy go zobaczył”), tylko 11 oczywiście.

Odpisała nawet.

Oraz wykryła tajne sadzonki pomarańczy pod postem Rafała B.

Nadia Strzelecka, speckurier Stalina, skądinąd córka wrogów ludu

Ach te upojne podróże 124! I poranne powroty prosto na uczelnię...

Zasłuchałam się w tę historię osobnych stancji, wspólnego mieszkania… Piękna jest.

Chociaż z tym zdaniem, że nie ma po co się sprawdzać, to się nie zgadzam. Jest po co, ale można z tego zrezygnować i zaufać, że nie ma po co. Moim zdaniem różnica jest, choć pozornie jej nie ma.

Zaufanie to już całkiem inna sprawa…

Tak.

Miau, miau :)

Pino!

:)

ja Ryba, ja Ryba, wzywam Cię akwarium!

Ludzie! Dokąd zmierzamy?

:)

Margola: zbliżam się do obłędu.

Pino: chyba od dupy strony? Masz szansę nareszcie być normalna.

...

O szkierewka :D

Mam zajebistą zabawę od dziesięciu minut :D

Na tej chujowej emigracji nie byłam w stanie kompletnie docenić wydźwięku… Uwielbiajmy Pana, wszystko się zmieniło we mnie tudzież w pomarańczy.

Świeżo nabyty zdrowy rozsądek sprawia, że niczego nie będę dopisywać. Ale co się uśmieję, to moje :D

Wracam czytać...

było wesoło, ale historia wesoła wcale nie jest. To raczej dowcip pp. Bulzackiego i yassy dodał jej waloru humorystycznego.

Może ja się ustosunkuję po… siedmiu miesiącach (wcześniaka by można urodzić, np. Natalia tak miała). Kto zrozumie, ten zrozumie. Zwisa mi to.

Oto historia z kantem, co podwójne ma dno, z jakże pełnego przygód życia mego.

Miałam przyjaciółkę w gimnazjum. Bliską bardzo. Sądzę, że imię Julia na tyle popularne jest w ojczyźnie naszej, że mogę je ujawnić.

W trzeciej klasie tej Julce zaczęło coś odbijać.

Ubzdurała sobie mianowicie, że naszą paczkę należy przemodelować. Konkretnie: wyjebać mnie poza społeczny nawias.

W tym miejscu ukłon i szacunek wieczny dla Zuzanny.

Kiedy sprawy poszły zbyt daleko, przesłała mi prywatny list, który otrzymała od Julki. Za co zresztą dostała od niej zjebkę następnego dnia, bo jakże tak, świętą tajemnicę korespondencji szargać?!

Ów list dotyczył mnie. Kończył się frazą kurwa jego pierdolona mać. (Tego Pieniądza, czyli mua).

Następnego dnia przyszłam na lekcję tańca, bo ćwiczyliśmy wtedy poloneza na bal gimnazjalny. Minęłam Juleczkę bez jednego słowa.

Nigdy więcej się do niej nie odezwałam. Nigdy nie wybaczyłam.

Jestem zła i pogańska.

In nomine Patris et Fillii et Spiritus Sancti.

Howgh.

proszę

p.s. to jest… kawałek… z czasów… przeddodiańskich :P

“et Spiritus Sancti.”

myślę że Nerdżi pluł właśnie spirytusem … no chyba, że taki z niego herbatnik, że pije naftę ...

=moje nudne i banalne foty=

jak nigdy za nimi nie przepadałem tak teraz w sumie nawet polubiłem … :P

=moje nudne i banalne foty=

sprawdzanie, itp. to takie gadanie. Ważny jest inny poziom bycia razem. A jak on jest, to sprawdzanie brzmi jak zabawa w “rodzinę”.. . Bawią się tylko dzieci a nie dorośli.

I na budowaniu tego bycia trza się skupić bo ono jest fundamentem do tego na czyn “razem stoi”. A podobnie jak nie ma “bycia” tylko sprawdzanie to “razem” stoi na głowie a nie na nogach.

A dom buduje się od fundamentów a nie od dachu.. .

No ale pewnie to nie wszyscy rozumieją i nie wszyscy tak to widzą. Nie wszystkim też życie małżeńskie i rodzinne udaje.. . A szkoda. To tak jak z owocem. Zjedzony zbyt wcześnie sprawia, że nie wiesz i nie dowiesz się nigdy już jak mógłby smakować dojrzały.

Nie można budzić miłości Małżeńskiej dopóki nie zechce sama. A Miłość małżeńska dojrzewa i jest małżeńska wtedy gdy są oni mężem i żoną.. . Wtedy mogą “ją zbudzić”. Wtedy właściwie “ona budzi ich”.

Pozdrawiam serdecznie i starowiecko. :-)))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

“przez lasek do ruczaju prowadzi ścieżka rosną przy niej miętowe maliny “

Miętowe maliny to u mnie rosną, no:)
W dodatku tekst o nich napisałem.

Poza tym pijany jestem i spać idem.

Właściwie to nawet nie wiem pod jakim tekstem komentuję, dziwuję się tylkko skund tu tyle komentarzy, no.

Spadam.

Grześ korzystając z przywileju odwyku, pijany po tekstowisku się włóczy.. . Nie wiem czy miałem zwidy, żem go czytał. Czy to zwidy, żem go czytał. Sprawdzał nie będę idem spać.

:-)))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

ale jak już promujemy starą Pidżamę, to nie zapomnijmy o tym:)

to że istnieję, to tylko złudzenie:)

Znaczy zwidy masz, jednym słowem:)

A poza tym:

“Święty Jan z miodkiem jadł szarańczę
I przed Bogiem tańczył “

http://aisza16.wrzuta.pl/audio/5ApzL0CPmQh/hymn_pokoju

on bardzo słabo skończył :P

Pomiot czarta i pełni księżyca,
Śnieżny marmur w półmroku alei,
Niewiniątko zgubne, tanecznica,
Najpiękniejsza ze wszystkich kamei.
To przez takie wielu śmierć spotkało,
To po taką Czyngis-chan słał posła,
Taka sama tacę we krwi całą
Z głową Jana Chrzciciela przyniosła.

Anna Achmatowa

Zaraz będzie, że znowu mi odbija, Dożek zajrzy i powie, żem egzaltowane dziecię, ale chyba nie muszę opisywać, gdzie to mam? :)

Szacunek, moja droga Gretchen.

Tak kurwa w życiu bywa… uwierz mi, jeszcze minie trochę czasu i przestanie Cię to boleć, a zacznie tylko śmieszyć :P

Do dziś jeszcze pamiętam, jak to mój świat wtedy się rozsypywał i zrobiłam coś dla mnie nietypowego, mianowicie spytałam Zuz drżącym głosem a ty mnie lubisz?

(Zuz jest osobą zajebiście chłodną i zdystansowaną)

Do dziś pamiętam ten ton oburzenia i zdumienia: No oczywiście!

Potem były ferie, Jastrzębia Góra, Atacama, dobra zabawa, egzaminy do liceum, życie potoczyło się lawiną... Julka siedzi teraz w Perugii i niech jej się wiedzie.

Once a whore, always a whore, rzekł George Orwell.

Tak, na to liczę i czekam.

Zasmęciłam Poldkowi, to jeszcze dosmęcę, że z perspektywy kogoś, komu już nic się nie może rozsypać, a kto wciąż na nowo się przekonuje jak bardzo się myli, pozostają tylko prawdy proste, fundamentalne.
Te, jeśli walą się w guzy, zawsze mogą się odrodzić. Taka ich natura.

Dziękuję Pino.

bo to nie jest kwestia nastawienia, lecz szczęścia, żeby to nastawienie znalazło odbicie w rzeczywistoci.

Jak znajdzie to się mówi: o! a nie mówiłem?

A jak nie znajdzie, to albo się cicho to niesie, albo…

Tak na poważnie, to wyłącznie tego, że umrzemy. Błyskotliwa jestem po nocy, nie ma co.

Spodziewanie się może położyć każdą sprawę, albo każdą sprawę zbudować.
Jako, że ja się już niczego nie spodziewam, to wszystko przede mną.

Reasumując tę część konferencji uważam, że spodziewać się najlepiej niczego.

To sądzę, przy tym trwam, temu nie odpuszczę. :)

Od rozgarniania piachu to ja jestem? W zyciu sie tyle, nie narozgarnialem, nakopalem piachu, co tutaj…;-)

Miłość to Miłość. A jeśli człowiek na obraz i podobnieństwo Boga stworzony to i miłość którą nazywa miłością( aby była miłosci) musi w tym podobieństwie być zakotwiczona.
A miłość nie może grzeszyć więc nie może jej owocem być cudzołóstwo. Stąd zagwozdka.

Natomiast sądzę, że rozpoznanie “swojej drugiej połówki pomarańczy” jest możliwe i bez “życia na próbę” – tzn. będę dla ciebie mężem/żoną na próbę a potem zobaczymy. Bo nie można zjeść ciastko i mieć ciastko.. . Wszak dziewicą się jest albo nie a nie na próbę.. .

Czy tylko czucie jest motywem działania ludzi? A gdzie rozsądek i rozum.. .

Na pewno tak. Pisząc mój poprzedni post miałem na myśli młode osoby i dorosłych(ich rodziców) którzy tolerują taki sposób rozeznawania swojej przyszłości. Gdyż dziecka na próbę mieć nie można a w czasie takiej próby można go powołać do życia.. .

To zależy. Często ludzie nie wiedzą czego tak naprawdę chcą zawierając małżeństwo jak i zyjąc na próbę. A często osoby doświadczając zakochania uważają, że stan uczuciowy (tego rodzaju) będzie trwał wiecznie. A uczucia jak uczucia: przypływy i odpływy… .

A ja jestem zgoła innego zdania. Miłość trwa ale my ludzie stawiamy jej granice. Stawiamy jej granicę hołubiąc swój egoizm, kalkulację, pychę, itp. Miłość odchodzi sama do kąta jeśli przywołamy demony egoizmu, kalkulacji, zwątpienia. Gdyż miłość wybacza, pochyla się nad drugim, szuka dobrego rozwiązania.. a nie umiera.

Moja recepta na znalezienie miłości prawdziwej to takie jej szukanie, podczas którego Żyję w zgodzie z Bogiem. Gdyż żyjąc z NIm w zgodzie, patrzę “jego oczami”. A jeśli jego oczami nie patrzę nie patrzę na Miłość ale na coś co sobie samemu stawiam za miłość wg siebie.
Jeśli nie patrz Jego oczami, nie znajdę – nie ujrzę, nie pójdę za Miłością nawet jeśli zostanie mi ona dana, jeśli bardziej będę się w życiu kierował tym co miłości przeczy. Miłość nie ustaje. Ustaje wtedy gdy przewartościujemy swoje życie nie dając jej w nim(życiu) miejsca.

W Biblii(nie pamiętam namiaru) jest takie zdanie.
Czy jeśli ktoś oddałby za Miłość całe bogactwo jakie posiada, czy będzie godzien pogardy?
W innym tłumaczeniu (chyba tysiąclatce) brzmi to tak:
Gdy ktoś chciał kupić Miłość za bogactwo jakie posiada, pogardzą nim tylko. Sugerując, ze milości kupić nie można a jedynie ją otrzymać.. .

Ostatnio słucham pewnej płyty w której śpiewa się:

Miłość oddaje codziennie wszystko
zawsze, codziennie wszystko.. .

trochę naiwny jestem ale Gretchen gdy czytamy sobie Hymn o miłości św.Pawła i zachwycamy się tym opisem to jesteśmy głupcami?
Mi się wydaje, że Miłość jest ale zbyt często nastawiamy się nie na “oddawanie” ale na branie.
A w odniesieniu do miłości mężczyzny i kobiety. Warto dołożyć wszelkich starań aby dac ten jedyny dar jakim jesteśmy osobie o jakiej marzyliśmy gdy ją znajdziemy a nie zadowalać się półśrodkami. Miłość małżeńska jest miłością wyłączną. A siostrzano/bratnia nie. Więc gdy się “próbujemy” bez ślubu to tak naprawdę nie wiadomo jaką miłością się kochamy: siostrano/bratnią czy wyłączną.. ?

Moje życie i historia małżeństwa dowodzi, ze jest to możliwe, droga nie jest łatwa, można nawet popełnić wiele błędów po drodze ale gdy się szuka to i znajdzie. Bóg wg mnie składa w sercu człowieka takie pragnienia które chce aby się zrealizowały a nie po to abyśmy mieli wrzody na żołądku. Daje też – aby się to udału osiagnąć – rozum, z którego należy korzystać. I którego nie należy odrzucać oddając siebie samego na żer emocjom.. . Ale jak w tym poszukiwaniu choć odrobinkę współpracuje się z Bogiem, owo znalezienie nastąpi pierwej czy później.

Może się wymądrzam ale tak czuję i tak to udało się w moim życiu.

Pozdrawiam serdecznie.
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Nie każdy chce chcieć... . Albo wierzy, że to osiągalne. A wystarczy na serio traktować pragnienia serca.. – bo pragnienia miłości to podstawowe pragnienie wszystkich pragnień.

A generalnie miłość jest czymś( a właściwie KIMŚ) kto dochodzi do głosu w nas lub nie.. , w zalezności od tego czy mu na to pozwolimy. Zgodzisz się?

Pozdrawiam.

p.s.
Specjalnie dla Gretchen. Miłość JEST- bo my jesteśmy. A skończyłaby się wtedy gdybyśmy my zniknęli jak mgła poranna.. . Ale my też wieczni.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

ja na moją oddalę się o wpół do szóstej.

Ojej, ja jestem człowiek spokojny i rodzinny, jak przystało na raczka, mogę mieć męża i dwójkę dzieci, nie mam nic przeciwko temu.

Czy można wklejać piosenki? Flamandowie Brela mi się narzucają...

Ale, jak to mówi Magda (największa ze znanych mi apologetek małżeństwa aż po grup), tak naprawdę jak kogoś dobrze się zna i długo z nim przebywa, to się go też pokocha, przyjaciół to dotyczy również.

Nie gadaj szyfrem Gretchen, piję herbatę mandarynkową i nie chce mi się szukać kodu do Enigmy :)

To na razie tyle, coś państwo widzę też przy piątku niespecjalnie rozżarci polemicznie…

Idę na służbę, kurwa ogólnie mać :D

...a mogę zapytać dlaczego otaczasz się kurwami i maciami ? Mam na myśli werbalne otaczanie się nimi.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

albo z nadmiernej ekspresji, albo dlatego, że ktoś mnie prowokuje.

Jest tu w ogóle coś do skomentowania? Bo na razie więcej z domu nie mam po co wychodzić... Najwyżej pójdę spać.

akurat myślałam o panu Dżejdżeju…

A jeszcze Ci powiem (i pewnie świąt przez to nie dożyję), że jak wybrałam się na piwo z Gretchen, to postanowiłam oszczędzać język i wyłapywać, jak my obie gadamy właściwie… I tu zaskoczenie, circa 40% wulgaryzmów było moje, 60% buddyjskiej proweniencji :P

hi hi

No wiecie Państwo! Też coś! Phi!

W tym roku ja się będę przyglądać. I to bardzo uważnie, bardzo. :)

Czy dożyjesz Świąt to się jeszcze okaże. O!

hi hi

ja też.
Będziemy mówić zdaniami okrągłymi, zgrabnymi, bez niepotrzebnych wulgaryzmów (Tfu).

Najwyższy czas zacząć wyrażać się stosownie.

właściwie moje uwagi są nie na miejscu. Nie mój blog więc właściwie nic mi do tego jakiej kto używa “ekspresji”. Więc Pino nie musisz się czuć przeze mnie jakoś ograniczona w swobodzie wypowiedzi. Robię niniejszym “krok do tyłu.. “ . Gdyby mój blog to wtedy jakoś miałbym mandat do “żaluzji językowej”.

Gretchen TUTAJ rządzi!!!

Pozdrawiam.

p.s.
Co do mojego stylu sprawa jest bardziej skomplikowana. Skupiam się na nie pisaniu z wulgaryzmami i ciągle mi styl się rozjeżdża.. . :-))))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Ależ, ależ bez przesady. Zapytałeś Pino, odpowiedziała. Ja się nie wtrącam.

Zareagowałam na szkalującą mnie proporcję. :))

To się nazywa ja idealne conta ja realne . :))

Poza tym to nie ja opowiadam o sobie, że jestem sympatyczna i łagodna. He he

Czas zyskany, nie może być zmarnowany. Widziałaś jak ładnie u Borsuka zatrzymały się komentarze na 44? Aż szkoda ruszać, kurka.

nie rycz.

I wrażliwa jeszcze do tego.

:)

Bo ja to chyba przy więcej:), he, he.

Choć przecież Boys don’t cry

No ale śmierć Crazy Horse’a czy innych indiańskich wodzów to była trauma:) w dzieciństwie