Ja sobie tak myślę, że skojarzenie jest nie tylko dobre ale też wręcz narzucające się. I jak teraz sobie to tak wyobrażę używając sił wszelkich to obraz, który widzę jest niemożliwy do opisania lecz sądzę, że to tylko lepiej.

Co do tego Pana jako trzeciego elementu wspólnej całości, to nie ma się nad czym zastanawiać może mi Pani wierzyć. Mogłoby się okazać, że wisi ponad dyndającą metaloplasyką przez co w całość nijak wkomponować by się nie umiał i nie mógł.

Bardzo pięknie, bardzo.

Niech Pan choć świeczkę zapali to zaraz się rozjaśni.

pamiętam jeden żyrandol, cięzki był, a zapamiętałem go bo z bratem graliśmy sobie w pokoju piłeczką czy czymś takim i tak fajnie kopnąłem że trafiłem w haczyk i mało co sobie głowy nie uszkodziłem

miło czytało się tą relację, nie wiem czemu ale nurtuje mnie strój tego Pana

p.s Pan yayco na odwyku od światła jest, nie wiedzieć czemu jeść przestał i kobiet się czepia:)

pozdrawiam
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

mandarynki kobitom będzie wciskał!

pól dnia w ogródku siedział, to też bym był taki błyskotliwy od niewytarcia jak Pani.

A jako że biurowo jestemuwiązany, to nie jestem.

Na co się tu obrażać? Sam Pan zaczyna, a potem się dziwuje.

Ja na ten przykład to bardzo lubię mandarynki.

.

Pani tak tych żyrandoli nie żaluje, bo one groźne niekiedy bywają, co doswiadczylem na wlasnej glowie. Slusznej postury jestem, a żyrandol mi wisi w mieszkaniu w bloku, więc często, szczególnie po ciemku, glową weń walę, albo on mnie wali.

Ale Pani pewnie użyla tych żyrandoli w przenośni jakiej, a ja, jak mężczyzna prosty, dalem się nabrać i o moich przygodach z zyrandolami balakam.

Niemniej pozdrawiam świetliście

Pani sugeruje, że niedobór czuję w organizmie? W moim wieku?

Nie wydaje mi się. Zresztą od kobiet się człowiek nie odgoni. Nawet jak wyraźnie powie, że pracuje dla dobra społeczeństwa, żeby na dodatek funkcyjny zasłużyć, to i tak głowę zawrócą.

Dzisiaj, w dobie rozwoju sieci nie ma dla człowieka przed kobietą schowania! Zwłaszcza taki co ma za dużo adresów emaliowych.

A względem tego stroju, to mnie się przypomniały przedwojenne dowcipy o damskich fryzjerach. Ale to pewnie dlatego, że ja jestem ten, no… heretyk, czy cóś.

No nie, heretyk to ja nie jestem, nawet wprost przeciwnie. Coś musiałem pomylić. To przez to piwo, co ja je na pusty żołądek…

Żyrandol mi straszny nie jest.
Wysokie mam mieszkanie ale za to w piwnicy, jedne drzwi mnie nie mieszczą.
Brakuje jakieś dwa centymetry, a jak ide rąbac drewno przebrany za kobietę i na wysokich obcasach, to z 10cm.
Mniejsza z tym.
Problem jest taki, ze często tam w łeb się tryknę. Nawet jak z kimś idę, nawet gdy zdążę go ostrzec mówiąc: – Uważaj bo tu jet niżej!
Nawet gdy dzięki temu ostrzeżeniu skłonię głowę wchodząc w te drzwi, niezawodnie nadzieję się wracając.
Guz & rozbity łeb, często bywa.
A ile sam sobie natłumaczę to moje!

to może ja już nie potrzebuję nic pisać, bo Pani akuratnie wszystki wyłoży, co ja napiszę?

Jakieś kursa jajczarskie Pani na tej swojej wiosce zrobił, że taka mądra?

ja mam poniekąd odwrotnie, bo, co i raz, w coś przykopię.

Kiedyś mi jeden medyk mówił, że małego palca u nogi złamać nie można. A jak fotografkę z czterema zrostami zobaczył, to zaraz poleciał robić sobie specjalizację II stopnia.

A wszyscy mi mówią, żebym kapcie nosił i (cóż za zbieg okoliczności) po ciemku, po lokalu nie łaził. A potem stawiają niespodziewani na mojej drodze: a to komodę, a to fotel na stalowych nogach, albo czasem kwiatek.

No fakt, z kwiatka to jest frajda, jak się cala doniczka ziemi wygruzi na dywan z terrorystycznie nastawionego kraju. Ale to tyle mojego…

A co do żyrandola, to przyznam się, że nie mam, bo jakbym miał, to nie dość, że kulawy, to i na głowie rozbity bym chodził.

To po co mi żyrandol?

może jakiś substytut się znajdzie?

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Ja będę miała okazję doświadczyć podobnych zagrożeń od przyszłego tygodnia. O ile w domu własnym grozić mi to nie będzie, to już strych jest niebezpieczeństwem realnym. Piwnicy jeszcze nie widziałam.

Sami rozumiecie Drodzy Państwo, że wobec tego żyrandol sam w sobie to nic, dziecinna igraszka!

węc pewnie i co do reszty ma Pani rację.

Mam wrażenie, że już się wszystkim przewrocilo w głowach od tego, że jutro Tiereszkowa ma imieniny.

Mam wrażenie, że wszyscy do mnie mówią aluzjami (nawet Pan Max, choć on to chyba w innej intencji).

A ja nic nie rozumiem.

jeszcze dla mnie za rano.

A po czym to widać, że jestem zgodliwy?

Już prędzej moj sarkazm (znany z najwyższego swojego gatunku) się dzisiaj ludzi nie ima, w piękne jutro ( w sensie ścisłym) zapatrzonych…

Albo i w żyrandole…

ale ja nie rozumiem.

Mam wrażenie, że Pani jakimś kodem ze mną rozmawia, a ja go ani w ząb nie rozumiem.
Albo czyta Pani jakieś kody, których wcale nie zapisałem. No, nie wiem.

Więc napiszę jeszcze raz.

Nie trzeba się nade mną pochylać, bo nie jestem przewrócony. Innymi słowy, nie uważam, żeby trzeba było mnie żałować, albo coś. Może żart o kobietach może nie był nazbyt subtelny, ale przecież nigdzie nie twierdziłem, że faceci są lepsi.
Zawsze się na to nabieram. Wydaje mi się, staremu, że teraz młodzi ludzie są bardziej bezpośredni, ale jak sam próbuję, to mi nie wychodzi. To znaczy wychodzi mi jakieś niechciane grubiaństwo.
Jeśli tak to Pani odebrała – przepraszam

A potem napisałem, że chyba jutrzejszy amerykański obchód powoduje, ze wokoło wszyscy mówią o uczuciach.

A ja nie. No co ja poradzę, że pogańskie święta do mnie nie trafiają. Tak już mam.

Uwaga o żyrandolu też wydawała mi się względnie sensowna. Z Pani pisania wywnioskowałem, że – po pierwsze – widzi pani przyszłość w jasnych barwach, co jest dobrze, a po drugie, że jednym z elementów tę przyszłość zdobiących może stać się żyrandol, czy też szerzej – wystrój wnętrza. Nie chce popadać w stereotypy, ale każdy lubi tego rodzaju odmiany. Ja, na przykład, co jakiś czas zmieniam samochód, mimo, że stary ciągle jeździ. Moja żona lubi sobie mebel raz na rok kupić. Najchętniej duży, żebym miał kłopot ze starym. A moje dziecko zbiera na nowego iPoda, mimo że poprzedni ma się jak najlepiej.
Więc sobie pomyślałem, że Pani się cieszy na ten żyrandol.

Naprawdę nie wydawało mi się, abym przekroczył jakiekolwiek normy.

Jeżeli nieszczęśliwie coś napisałem takiego, że Panią mimowolnie uraziłem, to raz jeszcze przepraszam.

Nie miałem takiego zamiaru.

A co do żyrandola, to prywatnie doradzałbym jeszcze wizytę w dobrym sklepie z nowymi lampami. Mogą być włoskie. Te nowe, to są robione pod rozmaite energooszczędne żarowki, co to latami świecą i mniej naturze szkodzą.

No ale to tak piszę bez znajomości wnętrza. Może faktycznie, coś starsze będzie bardzie podchodzące.

Pozdrawiam

Ja się za nic nie obraziłam, ani urażona nie poczułam czymkolwiek więc skąd te przeprosiny?
Mój komentarz, że nie skomentuję nie miał poważnego tonu, raczej żartobliwy taki.

Co do wymiany działających, w szerokim znaczeniu tego słowa, przedmiotów to całkowicie się z Panem zgadzam.
Można wymieniać, czemu nie? Zawsze jest kłopot z tym co zostaje, ale nie takie kłopoty udaje się pokonywać.

Bardzo też dziękuję za poradę w sprawie lamp lecz w istocie rzeczy bardziej zdatne będą rzeczy leciwe. Tym nie mniej, dziękuję raz jeszcze.

I już właśnie w tym momencie powinien Pan poczuć dziwne uczucie w okolicach żołądka zwiastujące nadchodzące niebezpieczeństwo:)))

Pozdrawiam serdecznie

a rada Pana Lorenzo jest jak najbardziej o czasie i na miejscu,to napiszę,że Ikea nie ma fajnych żyrandoli.

Rozzuchwaliłem się,co nieco pomysłem Pani Magii i wyszło jak wyszło.

Teraz to my już nijak nie dojdziemy do tego czy Pan Zenek19-ty sam z siebie poczuł mrowienie czy też mrowienie zostało wywołane Pańskim ostrzeżeniem. I samego Pana Zenka nie ma co pytać, bo w świetle niektórych teorii on sam już nie wie. Chyba, że ma pewność, ale nie taką każdą byle jaką czy pierwszą z brzegu, o nie! Liczyłaby się pewność stuprocentowa, niepodważalna pewność, że wspominane mrowienie nastąpiło przed Pańskim wpisem a po moim pytaniu.

Co do staroci to dziękuję za podszept. Dobrze mieć, poza świadomością że w moim wspaniałym mieście jest bardzo drogo, jakąs świadomość gdzie poszukiwać taniej.

A niepewność Panie Lorenzo zawsze jest najgorsza. Nie tylko w sprawie góralskiego sprytu.

odziedziczony po pani Helence, ur. 1918, Limanowa (ta miejscowość źle mi się kojarzy).

Żyrandol natomiast kojarzy mi się silnie z malinowym budyniem. I jeszcze srebrna bombka z niego zwisa.

Radość tropików.