podkreślić należy po pierwsze, że brak klawiatury w nowym gadżecie jest jeszcze lepszy niż brak napędu CD/DVD w MacBooku Air. Odpowiednio, w momencie premiery kosztować powinien 4000 dolarów i rozgrzewać się do 85 st. C.

Koleżanka miała w pracy właśnie MacBooka Air i był to jedyny laptop, którego nie dało się trzymać na kolanach.

Maców nie lubię, bo mi nie robią tego co chcę. Zależy jakie kto ma skłonności. Choć od jakiegoś czasu jak mi się zdaje Mac różni się od normalnych PCtów głównie ceną.

Wciąż zastanawiam się na ile użyteczny jest OS/X. Nie używałem go do tej pory, bo boję się wchodzić w całkiem nowy temat.

Koleżanka była akurat wybitną zwolenniczką Apple. Zachwalała go bardzo, że mały i ładny. I zgadzam się że jest ładny. Jeszcze głośniej zachwalała go jak się wieszał z powodu przegrzania. I muszę przyznać, że nawet jak się wieszał, dalej był ładny. Wiec w sumie miała rację.

Wkurzaliśmy ją wszyscy za to tym, że musiała latać do właściciela dowolnego peceta niemakowego, by obejrzeć pliki z Penmapowania swoich stanowisk, bo z jakiegoś powodu jej wersja Corela ich nie otwierała chocby nie wiem co.

Jako wieloletni multimedia developer, który na aplikacjach w rodzaju Adobe (wcześniej Macromedia) Director zjadł zęby muszę przyznać, że gdy przychodziło mi na produkcje cross-platform, to szlag mnie od razu trafiał, ponieważ osławiony MacOS w takich zastosowaniach okazywał się nieszczęsnym SrakOSem.

Tam, gdzie potrzebna jest ścisła współpraca wielu aplikacji: od typowych programów graficznych w rodzaju Photoshopa czy Illustratora, poprzez pakiety 3D jak 3D StudioMax czy Maya, aż do interakcji z Internetem, tam praca na Macintoshu jest piekłem i nie skompensuje tego ani uroda ani ergonomia interfejsu.

Całkowita niekompatybylność tej platformy z reszta świata jest nie do zniesienia. Zaczyna się od kodowania fontów a kończy na fatalnej obsłudze OpenGL. Nic dziwnego, że był moment, gdy Apple wypuszczał kolejne wersje swojego systemu praktycznie co dwa tygodnie i mało kto mógł się w tym połapać. Gdyby tak postępował Microsoft, to wszystkie kundelki ujadałaby w mediach, że M$ to system niepoważny itd. Maki świetnie się sprawdzają tam, gdzie od lat funkcjonuje ugruntowany streamline: przygotowanie materiałów do druku, obróbka zdjęć czy filmów. Jednak przy pracy nad nowymi rzeczami, tam, gdzie nie ma znanego, przetestowanego rozwiązania, tam Maki okazują się wąskim gardłem, gdyż nie udaje się skutecznie przenoszenie danych z innych aplikacji czy środowisk.

Nie jestem zwolennikiem Maca, ale potwierdzam to, co napisał merlot o tym, co napisał Ziggi ;-)

Maci są teraz po prostu inne. Trochę droższe (czasami bardzo!), inaczej sie na nich troche pracuje. Ale interfejs usera mają całkiem wypasiony.

Poza tym w gole to mam wrazenie, ze kompy i OSy sie do siebie upodabniają coraz bardziej i powstaje powoli coś co mozna nazwac pewną standaryzacją dostepnych opcji i standaryzacją sposobu pracy na sprzecie.

Za jakis czas przecietny user jak usiadzie przy jakimkolwiek systemie, to bedzie mogl prawie z miejsca robic to, na co ma ochote i co ogolnie z kompem umie robic. Czy to linux bedzie, czy MacOS, czy winda czy cokolwiek tez nowego…

Takie jest moje obecne zdanie na ten temat :-)

pozdrowienia

PS – a tak w ogole, to teraz najlepsza jak dla mnie Winda jest. Ale nie dlatego, ze lepiej dziala, ale dlatego, ze jest po prostu najbardziej spopularyzowana, i mnostwo ciekawych rzeczy pod winda zadziala najpierw… Ale to sie rowniez zmienia …

dlaczego nie mniejsza niż na PC awaryjność?

Mniejsza mniej więcęj pięć razy, cirkaebałt. I zero wirusów. Zero programów antywirusowych koniecznych do życia.

Możemy kiedyś porównać możliwości rozpakowanego z pudełka kompa.
Z peceta zostanie miazga.

A Orliński jako makownik, to fakt. Ale to jedyna jego zaleta.

f

po pierwsze, pozdrowienia od Pani Ewy…

Po drugie, Quark is dead. Od 6 lat pracuję w środowisku Adobe, gdzie:

Po drugie 1: wszystkie pliki utworzone w programach Adobe Creative Studio (inDesign, Photoshop, Illlustrator, Flash i inne) są w 100% wymienne między ogryzkami i żelastwem,

Po drugie 2: używamy tych samych (fizycznie) fontów OTF i TTF,

Po drugie 3: od tych samych sześciu lat jestem betatesterem tych programów na obu platformach.

I żeby było śmieszniej, wszystkie Windows XP i Vista (razem 6) są zainstalowane na moich ogryzkach.

Twoja kolej. Pani Ewa się rechocze hi, hi…

mój domowy ogryzek jest Billfree – no Windows at all.
Oglądałem to-to w Safari, w MacOS 10.5.6 bez najmniejszych problemów.

Problem leży w Directorze jako takim. Adobe poza przemianowaniem produktu Macromedii jeszcze nic przy nim nie zrobił. Cała reszta programów jest od póltora roku Mac/Win 1:1.

Mało tego, Photoshop CS4 Extended ma całkiem zaawansowaną obsługę 3D.

No to, że u Ciebie to działa bez probemu mnie zdziwiło, bo na wszystkich Macach do tej pory pojawiały się problemy z rozmazywaniem się tekstur oraz znacznym przesunięciem hotspotów wobec obrazu. Jeśłi u Ciebie to działa, to znaczy, że nawet Mac Macowi nie równy :-)))

Tak naprawdę Adobe z Directorem już od pewnego czasu walczy – v. 11 to już dzieło Adobe a nie MM. Ale problemy są naprawdę – nie tylko w tej aplikacji. Jak się robi interaktywne multimieda, to dopiero sporo takich franc wychodzi – gdzie indziej tego tak nie widać.

Co do CS4 nie wiem – narazie nie mam potrzeby go instalować, no chyba, że rozwiązano poblemy ze snap-to-guides, ktore w CS3 są wyjątkowo upierdliwe. Z tego, co wiem – zrobili coś a la 3D w AfterEffects – może i to się komuś przyda… A ten nowy algorytm skalowania naprawdę taki fajny?

Co prawda miało to miejsce rok temu, ale mam z zwyczaju trzymać backup wszystkich danych, więc na pewno mapy z tego projektu mam na którejś płycie. Jak dostanę się do odpowiedniej płyty, to jestem gotów podesłać plik.

To mnie trochę ośmiesza. Stanowiska rozkopane i zdokumentowane ponad rok temu. Post-ex zakończony, ostatnie wypłaty na koncie i już w dużej mierze wydane. Z firmą nic mnie prócz dobrych wspomnień nie łączy, a ja wciąż gdzieś trzymam komplet zdjęć, kart obiektów, map… Wszystko po prostu.

Ale rzecz jest do zrealizowania. A problem był taki, że faktycznie mapy otwierały się wszędzie, gdzie był Corel. Na starszych firmowych komputerach, na nowych-świeżo-ach-dowiezionych-dellach i na prywatnych laptopach, bo i tak każdy przychodził z własnym. Jedynym który sprawiał problemy był ten właśnie Mac. Taki ładny, cienki, bez jakiegokolwiek czytnika płyt, rozgrzewający się jak cholera i często się z tego powodu wieszający. Właścicielką była Portugalka, która z bliżej mi nieznanego powodu uwielbiała siedzieć w stanie przytulonym do kaloryfera, jakby jej ciepło bijące od komputera nie wystarczało.
O! Co jeszcze sobie przypomniałem, to że dziewczę owo nieszczęsne za nic nie dało sobie wyperswadować tworzenia tabelek z kontekstami w Wordzie. Reszta stukała w Excelu a ona uporczywie robiła sobie tabelkę w Wordzie i wpisywała w nią opisy około 700 kontekstów. Że jej się ten plik nie posypał, to byłem pod wielkim wrażeniem.

Jeżeli masz na myśli “content-aware scaling”, to bardzo fajny.

W kalendarzu TXT użyłem go 3 razy:
na panu Oszuście Pierwszym, na borsuczym drzewie i na okładkowej źwierzynie AnnPol. Bez tej funkcji musiałbym albo coś obciąć, albo sztukować tło.
A tak – Photoshop rozciągnął (lub ścisnął) nieistotne fragmenty zdjęcia, główne elementy pozostawiając nietknięte.

Chciałem trochę Merlota wesprzeć w walce, tylko że oczy mi się zamykają po dzisiejszej (znaczy wczorajszej bo już druga w nocy) prezentacji wesołka Phila.
To sympatyczny gość jest i zawsze go lubiłem – był taką ciepłą antytezą tyrana Jobsa (był taki film, bodajże się nazywał “piraci krzemowej doliny” – pirates of silicon valley – dla wytrwałych do znalezienia na youtube – tam można się dowiedzieć czemu Jobs jest tyranem) ale dzisiaj trochę mu współczułem… Niewiele miał do pokazania…

Ciekawe nowe rzeczy – face recognition – nie tylko na rogatkach Londynu, ale teraz w kazdym Macu, a konkretnie w iPhoto…

Wykorzystanie informacji z GPS aparatów fotograficznych przy konstruowaniu folderów w iPhoto – czyli dalsze zacieśnienie współpracy Apple z Google

DRM jest martwy – hurra!!! Jeśli wytwórnie zdecydowały się na wystawienie pozbawionych DRM plików muzycznych w iTunes (największy sprzedawca muzyki on-line w USA) to znaczy, że kończy się powoli era tego upiora…

Nowa bateria w Mac book pro – zintegrowana – w sumie czemu nie – w swoich laptopach i tak baterie wymieniałem jak sięgam pamięcią dwa razy… oba to wczesne wersje mac book pro z intelem – w 15’ mi przysłali informację że trzeba bo może wybuchnąć, w 17’ spuchła jakieś dwa lata później – z baterii zrobiła się buła…

a na przykład plastkiowe MacBooki trzymają się aż miło… obudowa pęka, ale bateria hula.

Nowa bateria podobno dzielnie moc trzyma, więc i tak pewnie szybciej się będzie wymianiać kompa niż baterię...

Jednak w sumie nudy – wystąpienie skierowane do kogoś kto używa iLife – czyli nie do mnie…

Ja czekam na Snow Leoparda i na nowe aplikacje pod iPhone (może się wreszcie Apple z Adobe dogada)

fajnym pomysłem jest stacja dokująca dla laptopów (zgłosili taki patent)

I na koniec – Panie Szczęsny – jak pan ma Maca co panu emuluje Windowsy to jest panu potrzebna wyprawa do sklepu.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

jesteś u szczytu formy!

Jako kundelek, ciota, tudzież transwestyta, wyrażam Ci swój podziw, uznanie i głębokie zrozumienie.

W sekcji informacyjnej, patent wygląda tak:

Jest to oczywicie typowa, znana od zawsze stacja dokująca, która 2000 lat temu wymyślili Gates z Ballmerem…

Rozsiewając orzeźwiający zapach mięty, pozostaję, itd.

Tylko to trochę cały czas rozmowa jak o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Świętami Wielkanocnymi.

Na PCty też jest mnóstwo różnych fajnych hardware’owych patentów, tylko, że je poszczególni producenci patentują. Wystarczy znaleźć co chociażby HP robi, IBM, Dell , czy inni. W sumie jak ktoś chce, to też coś fajnego znajdzie coby swoją opcję poprzeć i pokazać ze najlepsza… Tylko to chyba niczego nie udowadnia.

Każdy pracuje na tym, na co go stać albo co bardziej lubi albo do czego się bardziej przyzwyczaił, albo co lepiej zna i tyle…

Ale to takie zdanie wtrętne troche offtopicowe…

“Lecz gdy sprawa dotyczy guru miętowych chłopców, ciot i transwestytów, to hura – będziemy mieli patent na stacje dokujące !!!”

ten tekst w moich prywatnym ranking dobrych tekstów i komentarzy jest na jednym z najwyższych miejsc, znaczy nie mówię o treści, bo się nie znam, ale forma cudna:)

A ci “miętowi chłopcy”-małe arcydzieło, no.
Takie frazy jak się naisza komuś, to dumny może z siebie być, mi się ostatnio żadne dobre nie piszą, no.

A poważniej trochę, fajnie się was czyta, znaczy to połaczenie emocji i wiedzy, szczególnie dla laika czy raczej ignoranta jakim ja jestem jest cąłkiem strawne.

Chyba magia TXT, że czytam o rzeczach, o których nie mam pojęcia i czytanie o tym sprawia mi przyjemność choć dalej nie mam pojęcia.
Nie tak dawno czytałem rozmowę o aparatach fotograficznych u Gretchen z udziałem Docenta, Gretchen, chyba Griszeqa jeszcze.
też nic nie czaiłem, ale świetne to było.

Pozdrawiam z pozycji ignoranta.

mam tak samo jak Ty, przy czytaniu niektórych blogów. Wciągają mnie, mimo że wiedzę w danym temacie mam mizerną.

Niedawno syn mnie uraczył ciekawostką z dziedziny fizyki. Napiszę o tym niebawem, w notce będą nawet 2 youtubki.

Możesz się do tego tekstu przygotować – kup torebkę mąki kartoflanej i znajdź w kuchni jakąś miseczkę. Oraz kopyść. Celem dokonywania eksperymentów na temat.

Pozdrawiam z upoważnienia Sekcji Naukowej;-)

Uwaga, uwaga, wysłałem plik. Opisałem przy okazji co tam mniej-więcej było.

Teraz jeszcze co do Maców. Nie jestem wybitnym znawcą, ale ciekawi mnie co konkretnie tak bardzo modyfikuje moc obliczeniową laptopa po umieszczeniu w tej monito-stacji dokującej. Dodatkowy procesor? Jeśli tak to pomysł poroniony, bo komunikacja między dwoma procesorami powinna przebiegać jeśli już to przez mostek północny płyty głównej. A najlepiej to bezpośrednio, jak we współczesnych wielordzeniowych procesorach. Chyba, że Apple wyprowadzi na zewnątrz w jakiś sposób szynę HTT... Ale w dalszym ciągu wydaje mi się to wudu. Połączenie tych procesorów jakimkolwiek normalnym interfejsem, to już w ogóle techniczny nonsens. Więcej czasu procesora pójdzie na komunikację niż na liczenie. Dodatkowy RAM? To byłoby coś w stylu dodatkowego buforu. Gdyby Apple zostawiło w swoich laptopach interfejs FireWire, mogłby to się nawet udać. Ale gdzieś przeczytałem, że w nowszych laptopach Apple zrezygnowało z tego interfejsu… Szkoda, mogli poczekać choćby aż się kolejna wersja USB pokaże. Na miły Bóg, nawet ja w swoim badziewnym laptopie mam ten interfejs fully operational.

W ogóle to rozwiązanie z jakąś dodatkową pamięcią trochę przypomina mi umieszczanie cache L3 na płytach głównych w czasach pierwszych procesorów Pentium i Pentium MMX. Czyli wszystko zależy od tego, czy znajdą się zadania w których taka dodatkowa pamięć będzie miała swoje zastosowanie.

Teraz przyszło mi też do głowy, że w gruncie rzeczy, to ta “stacja dokująca” może być po prostu drugim komputerem, robiącym np. za sprzętowy firewall, czy przejmującym obsługę jądra systemu, gdy MacBook jest “zadokowany”.

No. Przeczytałem i widzę, że każde z wyobrażonych rozwiązań jakieś takie “kulawe”. Więc albo wymyślili coś zupełnie innego, albo musieli coś pokazać na MacWorld i chwycili pierwszą rzecz z brzegu.

Co do OS/X merlocie, to przyznaję rację. Miałem wczoraj zaćmienie umysłu (złośliwcy twierdzą, że to permanentne) i pomieszały mi się systemy. BSD – rację miałeś Ty.

Swoja drogą przynajmniej nie jest OSX na mikrojądrze budowany. Zawsze uważałem, że koncepcja jądra monolitycznego jest lepsza :)

Dyskusję świetnie się czyta! Znakomite argumenty i precyzyjne wywody…

Oczywiście, jako komputerowy parias i niewolnik okienek ni cholery nie rozumiem niczego, zupełnie jak domokrążca słuchający polemiki dwóch rabinów. Co tam rabinów – cadyków!!!

Pozdrowienia i powodzenia
pełen podziwu
jotesz
:)

Spodziewam się daleko idących interpretacji…

to tylko mały kawałek waszego pikniku, palisady są poza kadrem, o ile dobrze odczytuję mapę. A kolorki zmieniłem, bo od tych z AutoCada oczy bolą;-)

Pozdrawiam siak

W kategoriach czysto humorystycznych powiedziałbym, że jeśli wziąć pod uwagę dotychczasowy rozwój aplikacji biurowych (nie tylko M$ Office, i OO można pod to podpiąć), to niedługo nie uda się napisać ani pół słowa bez paru giga RAMu. Ale poważniej, to istotne jest niestety to do czego sprzętu używa przeciętny użytkownik bądź pracownik korporacyjny, bo tych komputerów jest po prostu na rynku najwięcej. W dodatku przyśpieszenie prac ze strony microsoftu nad “siódemką”, to niemal przyznanie, że Vista jest niewypałem. Fktycznie na desktopach króluje XP.

Jeśli idzie o sam rendering 3D to równie ważna jak ram jest pamięć dedykowana na karcie graficznej. Stąd te potworki z gigabajtem własnego GDDR na pokładzie :) Myślę, że z chwilą gdy wreszcie do naprawdej seryjnej produkcji wejdą SSD nie trzeba będzie się tak martwić ilością RAM, bo swapowanie będzie błyskawiczne w porównaniu z tym co ma miejsce przy HDD. Żeby tylko jakoś problem żywotności pamięci flash rozwiązali…

Póki co 64 bity zarówno w przypadku platformy Windows, jak i przy Makach to bardziej pic na wodę fotomontaż. Zresztą, sterowniki 64-bitowe powstają z opóźnieniem w stosunku do 32-bitowych i często póki co są obarczone na starcie sporymi błędami. Ot, choćby wczesny sterownik NVidii pod Windows w wersji 64 bit u kolegi nie chciał nakładać tekstur na obiekty. I to w OGL, nie w DX. Wiem, ze potem poprawili, ale to jest argument z rzędu tych, że tego pliku nie dało się otworzyć na MACu, ale już się da. Wiesz, myślę że ja jak każdy inny przeciętny użytkownik wolałbym, by działało wtedy kiedy jest potrzebne a nie post factum.

Trochę mylisz sprawy, gdy mówisz o 3D – ja nie mam na myśli renderingu w trybie czasu rzeczywistego, gdzie istotnie tekstury przesyłane są do jednostki graficznej, lecz mam na myśli rendering do pliku – taki, jak np. wówczas, gdy pracuje się nad efektami do filmu. Wówczas specjalistyczny program (lub podprogram) zwany rendererem (znane marki, to np.: MentalRay, Renderman, FinalRender, vRay, Brazil) wylicza wszystkie parametry obrazu bez żadnej sprzętowej akceleracji, posługując się na ogół wyłącznie mocą samego CPU.

Obliczenia wykonywane przez renderer są żmudne, ponieważ obliczane są nie tylko promienie, lecz również oświetlenie ogólne (global illumination, radiosity), rozmazanie ruchu (motion blur), głębia ostrości (depth of field), efekty wypalenia (caustics), rozpraszanie podpowierzchniowe (subsurface scattering) itd.

Ponieważ do tych obliczeń program potrzebuje wszystkich informacji o scenie – muszą one być załadowane do pamięci – wliczając modele, tekstury i mapy HDR oraz shadery – czyli moduły programowe opisujące parametry optyczne powierzchni. Stwarza to spore wymagania co do ilości dostępnej pamięci operacyjnej.

Co do Visty – zgadzam się z oceną, lecz raczej nazwałbym ten produkt “za mało wnoszącym” niż “nieudanym”. Wista działa całkiem dobrze, lecz w stosunku do XP nie wnosi tak naprawdę wiele nowego z punktu widzenia użytkownika a wymagania sprzętowe są doś wygórowane. Natomiast zapowiadane Windows 7 mają zdaje się dobre oceny na podstawie przechwyconej gdzieś alfy.

Ogólnie – XP to niezły i bardzo stabilny system, lecz niektóre jego elementy są już przestarzałe i wymagają głębokiej przeróbki. Zwykły użytkownik nie będzie sobie np. umiał poradzić z problemem meritów (wag) używanych kodeków itd. Jeśli napotka problem, to powie po prostu, że “M$ sucks” podczas gdy jest to konsekwencja tego, że Winda, w przeciwieństwie do “elitarnego” Maca, od początku pomyślana była jako system dla masowego użytkownika – jeszcze w czasach, kiedy megabajt przestrzeni dyskowej kosztował naprawdę dużo, co prowokowało do oszczędności i korzystania ze współdzielonych zasobów, co ma swoje konsekwencje w stabilności systemu. Dziś, kiedy tych ograniczej już nie ma, czas najwyższy porzucić wymóg kompatybilości w dół i zaprojektować te elementy od nowa.

To ja się przyłączę do Pana Lorenzo, który przyłącza się do Grzesia i Jotesza.

Przecież tu prawie nic się nie da zrozumieć. Kompletnie się nie da, ale czyta się nie powiem ciekawie.

Czytanie bez zrozumienia daje wiele przyjemności.

W sprawie Ogryzków (w moim domu pogardliwie nazywanych maczkami ) to ja jestem jak Pan wie, entuzjastycznie za.

Oszczędność czasu, związana z uruchmianiem systemu i wyłączaniem maszynerii to pierwsze, co pokochałam.

:)

Twój urobek wprowadził mnie w stan niebezpiecznej melancholii, bowiem przypomniał czasy studenckie i właściwie tym czasom atrakcje, takie jak kopanie wału grodziska na bardzo stromej górce, zakładanie siatek stratygraficznych, czy last but not least, jak to mawiano (a może wciąż się mawia) w Krakowie, plantowanie stanowiska.

a co do waszej, interesującej skądinąd dyskusji, to myślę, że odeszliście trochę od tematu…

No bo myślę sobie tak: raczkująca na obu platformach architektura 64 bitowa istotna jest dla użytkowników profesjonalnych – w końcu do obsługi Excela powyżej 4 GB RAM raczej nie potrzeba…

A profesjonalista to dziwne zwierzę, zwykle ma masę roboty i bardzo mało czasu – każdy błąd, nowy problem, zwiecha, bezpośrednio przekłada się na kolejne godziny snu mniej… :)

Więc profesjonalista ma swój bezpieczny “workflow” pozwalający mu pracować szybko i wydajnie i przekonywanie go o wyższości świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocą nie ma sensu.

Jak ktoś dajmy na to pracuje na Final Cut pod Mac OS X, to raczej się go nie przekona do przewag Adobe Premiere CS4, czy do któregoś z windowsowych Avidów. I na odwrót. Szkoda nerwów. Z punktu widzenia takiego użytkownika system operacyjny jest dobry jeśli pozwala wydajnie pracować. Oba systemy taki warunek spełniają

Ale Merlot zastanawiał się co przyniesie nam Macworld…. A Macworld jest dla użytkowników domowych – takich co to chcą bardzej dla cioci prezentację zdjęć z wakacji zrobić niż walczyć z grafiką w 3D.

I Macworld pokazał, że Apple mocno się skupia właśnie na takich użytkownikach.
Mac OS X jest dla nich znacznie bardziej przyjazny, przemyślany, w pakiecie dostają cały zestaw narzędzi multimedialnych, których w Windows ze świecą szukać.
A jeśli już nawet są, to od macowych dzieli je przepaść – wystarczy porównać iMovie z Windows Movie Maker chociażby…

Komputer też nie jest w sumie droższy – bo nowe MacBooki (unibody) można porównywać tylko z najlepszymi modelami Vaio czy Lenovo – a te kosztują tyle samo, albo więcej…

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Świętej wojny trzeba, żeby się Pan pojawił?

Oburzające.

Ja tylko sobie siedzę i się przyglądam. Nic nie rozumiejąc.

Pozdrawiam Pana bardzo serdecznie.

nie chcę judzić, ale ten mój Mak w pracy to on bardzo mi się podoba. I taki szybki jest, jak zacząlem dzialać w Operze. Na szczęście nie jako artysta.

I nawet gier na nim nie ma, w związku z czym mogę bezmyślnie przeglądać jakieś dane z gield różnych czy innych serwisów.

Uklony podstępne zza kolnierza prochowca

abwarten und Tee trinken

>> raczkująca na obu platformach architektura 64 bitowa…

Raczkująca, to ona jest na Macach. Na PC to profesjonalny standard od wielu lat. Drivery 64 bitowe są do większości urządzeń dostępne (na PC) już równie łatwo, jak na platformę 32 bitową a wiele profesjonalnych aplikacji również jest rozwijana w wersji 64 bit. Po prostu – tak jest.

Co do aplikacji, to prawda jest taka, że jak MS zaczął właczać do instalki systemu dobre produkty, to zaczeły się procesy od firm produkujących konkurencyjne przeglądarki lub odtwarzacze mediów, że MS w nieuprawniony sposób wykorzystuje monopolistyczną pozycję. Więc MS nie ma wyjścia, może montować jedynie proste, “zajawkowe” aplikacjie, lecz użytkownik ma wielką swobodę korzystania z bogatej kolekcji narzędzi płatnych i darmowych, która jest dostępna na platformę PC. Okazuje się zresztą, że większość domowych użytkowników nigdy z bardziej zaawansowanych funkcji nie korzysta i nawet sam Apple “obciął” wiele funkcji w programie iMovie ’08 (w porównaniu z wcześniejszymi wersjami).

Zgodzę się co do jednego – Windows mocno potrzebuje już upgradu. Vista nie spełniła pokładanych w niej nadziei i pozostaje liczyć, że zrobi to Windows 7. Osobiście jednak nie oczekuję wcale nowego “wypasionego” interfejsu, lecz właśnie elastyczności i stabilności pracy. System musi być bardziej odporny na błędy lub złe praktyki programistów, którzy np. notorycznie nie implementują możliwości pełnej deinstalacji uprzednio zainstalowanych programów, które zostawiają po sobie różne “śmieci” w systemie itd. System musi lepiej zachowywać się w przypadku wystąpienia błędu w aplikacjiach – obecnie takie błędy potrafią całkowicie system zdestabilizować a użytkownik traci kontakt ze swoim komputerem. Wreszcie – system musi dawać się łatwiej konfigurować – obecnie brakuje np. narzędzi kontroli pracy warstwy Windows Instrumentation a przecież najmniejszy błąd w tej warstwie to klęska dla systemu.

Napewno MacOS jest świetnym systemem, który spełnia oczekiwania bardzo wielu profesjonalnych i nieprofesjonalnych użytkowników. Lecz kto dobrze poznał Windows, ten nie rzuci ich z dnia na dzień dla nowego świecidełka. System na którym obecnie pracuję złożyłem dwa lata temu. Pracuje praktycznie bezawaryjnie do dziś, kiedy właściwie codziennie instaluję i deinstaluję na nim jakąś nową aplikację, jakiś plugin, jakąś grę. Nie imają się mnie wirusy, rootkity ani trojany – wiem jak się zabezpieczyć. Swój system znam od podszewki i mogę coś o nim powiedzieć. Sądzę, że oferuje niezły kompromis pomiędzy pełną konfigurowalnością (jak Linux) a zamkniętym pudłem (MacOS). Dzięki temu jest niezłym systemem konsumenckim a zarazem pozwala na eksperymenty.

Gdybym miał to jakoś podsumować, to powiedziałbym, że obraz systemu Windows (mam na myśli Windows XP) przedstawiony w reklamach MacOS jest całkowicie błędny. Prawda jest taka, że solidny i estetyczny MacOS zamyka swoich użytkowników w złotej klatce wykutej przez Steva Jobsa, podczas gdy Windows XP, chociaż teoretycznie mniej stabilny i brzydszy – daje im więcej swobody. Linuks to jest już jazda bez trzymanki – tutaj system nie zrobi nic za ciebie – to ty musisz wpierw dobrze wiedzieć o co konkretnie go poprosić.

Pozdrawiam,
ZS

Widzę, że osprzętowanie mamy zbliżone.

Lubię te moją toshibkę za wygodną klawiaturkę. Trzymam ją w swojej jednoosobowej firmie (chwilowo jeszcze nie mam strażaka) i jak ją uruchamiam to idę zrobić sobie kawę, albo co inne, przejdę się trochę, przez okno wyjrzę, pomyślę i już jest.

A szumi, a świszczy. O mamo…

Ale lubię te babinkę, bo wieleśmy razem przeszły.

:)

Nawet mnie coś to mówi jednak :)

Ja się ucieszyłam widząc Pana czemu chciałam dać wyraz.

A jak każdemu wedle potrzeb, to fajnie by było częściej się ucieszyć nieprawdaż?

Każda robota ma koniec. Tego się trzymajmy.

:))

Jak już zaczęło być ciekawie to przyszedł Pan merlot i cały, tak dobrze zapowiadający się konflikt, niby ten gajowy z dowcipu, zakończył.

Już po podsumowaniu :-(

Cholera! Znowu się spóźniłem na wojnę i zostaje mi tylko, jak to mówią policjanci: aktualnie udać się nakarmić pingwina.

Ale skoro tak już zachwalacie Mac OS, to przy najbliższej okazji se go kupię, bo ciekawi mnie bardzo, a jak koledze dobieram się do jaguara, albo innego drapieżnika, to mi go zabiera, jak tylko włączam konsolę, bo mu niby mam coś zaraz popsuć w systemie.

Pulpiciarz jeden! Było się uczyć linii poleceń a nie myszą tylko po pulpicie klikać.

A tam… tylko by ułatwiali i ułatwiali.
I dla kogo?
Dla użyszkodników jakiś! O!

na starym blaszanym składaku chodzi program Ventura Publisher pod DOSem 6.22

Oczywiście, że pamiętam. Od niego zacząłem uczyć się linii poleceń i było tak pięknie dopóki nie przyszedł Ogryzek i wszystkiego nie zepsuł pulpitem i myszą ;-)

Poza tym grozi mi sprawa o naruszenie praw do znaku towarowego. Czy zechciałby Pan przyjąć pełnomocnictwo w tej sprawie? Z góry dziękuję.

Jasne. Się Pan nie martwi Panie Merlocie ;-)

pozdrawiam ak.

bez kitu, czytało się cudnie. Nawet nie powiem, że nic nie zrozumiałam, ponieważ – szło ogarnąć, o co może wam chodzić, podstawiając pewne wartości abstrakcyjne pod różne niezrozumiałe rzeczowniki ;-) Ha, tego zdania raczej nie zrozumieliście. Niech żyje cybernetyka stosowana.

Najbardziej mnie ubawił motyw czarnej kostki i jasno zajęte stanowisko archeologiczne.

Fajne są te jabłka? Bo ja wiem tyle, że pingwin to porażka i niech spada na Antarktydę...

pozdrowienia z pieca

ja dostaję bardziej ambitne polecenia od wicepie… podporucznika Igły. Zaorać Górę Kalwarię, opracować strategię dla okolicznego Wszechświata, przywieźć mu Artura w dywanie jako Kleopatrę. Takie te.

Pewnie, że mi się nudzi. Zwłaszcza, jak nie mam co jeść, ani co palić. Piję kolejną herbatę i czytam… No, jeszcze tak nisko nie upadłam, żeby książkę czytać.