Po pierwsze, zgadzam się. Najistotniejsza jest reakcja. Czy kazania moralisty pozostawiają jakiś ślad. Po części to, czy jakieś wnoski się ostaną, czy skończy się na pokrętnych usprawiedliwieniach i wyparciu, zależy od postawy odbiorców moralisty. Ich sumienie, ich odpowiedzialność.
Ale.
Po części jednak zależy od postawy samego głosiciela prawdy (lub innych wartości). I ta odpowiedzialność jest też spora.

Druga sprawa

Już pisałem, że nie o to idzie. T. wykłada dość ściśle naukę społeczną Kościoła, choć czasem miesza bez komentarza to, co jest oficjalnym stanowiskiem, z tym, co już nim nie jest. Nie jest więc schizmatykiem, czy heretykiem (o ile umiem to ocenić). Nie jest też gorszycielem w tym sensie, że nie znamy żadnego faktu podważającego zgodność jego praktyk z deklarowanymi poglądami.

Ale Ewangelia, Referencie szanowny, to nie jest moralizm. To DOBRA NOWINA. A dobrą nowiną nie jest przykazanie dla każdego, ale ratunek dla każdego. Zmartwychwstanie dla każdego. Brak lęku przed śmiercią ontologiczną, egzystencjalną — wolność. I spełnienie dla każdego. Miłość. Pełnia. Gratis.

Rzecz jasna, nie da się zaspokoić dzisiejszych mas chrześcijaństwem zaserwowanym w felietonach czy innych gazetowych tekścikach. To musi być dla jednych głupie, a dla innych gorszące. Musi piec, jak sól, parzyć jak światło.

Ale nie można, nie wolno, nie sposób — ograniczyć chrześcijaństwa do listy nakazów i zakazów moralnych.

Przyznam, że dawno już Terlikowskiego nie czytam, bo obrzydł mi zupełnie, dlatego nie sypnę z rękawa przykładem, którego się domagasz. Zresztą, jak widzisz, nie będzie łatwo w ogóle taki przykład znaleźć, bo mój główny zarzut nie odnosi się do tego, co nasz publicysta głosi, lecz czego nie głosi. Nie do tego, co jest, a do tego, czego brak.

Bo po prostu — pół chrześcijaństwa, to jak półprawda.

Na koniec zaś, kwestia trzecia:

Ja się o Kiszczaku (itp.) w ogóle tu nie wypowiadam. Bo on jest poza zagadnieniem. Sam Kiszczak do wiary się nie poczuwał, i nie poczuwa (chyba że coś przeoczyłem). Nie sposób z chrześcijaństwa i głoszenia Ewangelii rozliczać pogan. A nawet apostatów. To nonsens.
I proszę mi nie zarzucać, że piszę o Terlikowskim zbyt ostro, by zabrakło skali.
Są terminy pożyteczny idiota, głupiec, cwaniak, hipokryta, zdrajca, kanalia, zbrodniaż i wiele, wiele innych słów, od łagodniejszych do najostrzejszych. Słów, których staram się nie nadużywać, których mogę jednak użyć i czynię tak gdy chcę napisać o łajdaku, czy zbrodniażu.

Zresztą, tutaj bardzo dobrze pasuje postawa z notki Rozmowy:
Panowie są oczywiście, prawda, zdrajcami i komuszym pomiotem, ale nie mogę im odmówić, prawda, pewnej, że tak powiem… solidności.

Wróg, to wróg, koniec kropka. Ale przed niektórymi sojusznikami, strzeż nas Panie.