Tak w przelocie, czyli skrótami będę leciał.
Byłem jednym z Tekstowiczów, którzy krytykowali Pańskie wypowiedzi o kobietach. Przyznaję się bez bicia, i co gorsza, zdania nie zmieniam. Teraz też nie zamierzam.

Skojarzył Pan sobie czyjś tekst o Madoffie oraz jego piramidzie finansowej i książkę, którą Pan czyta z jakimś jednostkowym przypadkiem ekstremalnej zemsty z miłości.

No właśnie. Ile jest tak ekstremalnych przypadków, jak ten, opisany przez Pana? Kilka? Kilkanaście w roku? A ile kobiet w ciągu tegoż samego roku jest zdradzanych, bądź zdradza? Setki? Tysiące?

Mam nadzieję, że zdążył się Pan zorientować po powyższym dlaczego to piszę. Tak jak wielu innym nie pasuje mi Pańska generalizacja. Nie pasuje, bo Pan stosuje wielgaśny kwantyfikator, mając za “alibi” (usprawiedliwienie) jednostkowy przypadek, który jest Panu znany. Jak na mój gust, to trochę marne “alibi”.

Żeby było śmieszniej, miesza Pan ten przypadek z ideologią. I jest śmiesznie, przynajmniej dla mnie. Nie byłoby mi do śmiechu, gdyby próbował Pan udowadniać swój wywód przy pomocy jakichś dowodów kulturowych czy socjologicznych.
Jednakże, śmiem twierdzić, nawet taki dowód nie wypadłby zbyt przekonująco. Zbrodnie z powodu zawiedzionej miłości są stare jak świat. Świat znacznie starszy niż ten, który dzieli Pan na prawicowy i lewicowy. I zawsze, znowu być może w sposób nieuprawniony twierdzę, tego typu zachowania należały do ekstremum. Były wyjątkami a nie normą. Aczkolwiek może Pan o tym nie wiedzieć, jeśli np. Pańska Szanowna Małżonka jest Pana pierwszą kobietą w życiu. To byłoby jakieś usprawiedliwienie, nie sądzi Pan?

Skądinąd zastanawia mnie to, że zgadza się z Panem więcej kobiet niż mężczyzn. Może ktoś pokusi się o wywiedzenie z tego bardziej ogólnych wniosków? :)
Ja, póki co, podpisuję się pod przed- i ostatnim komentarzem Pana Merlota.

Pozdrawiam.