Tych dwóch miało całkowicie odmienną wizję kraju. Zamoyski, gorący patriota, odmawiał współpracy z zaborcą i jako cel bezwzględny wskazywał niepodległość. Dopuszczał, a właściwie popierał walkę zbrojna. Wielopolski uznał, że niepodległość jest w ówczesnych warunkach niemożliwa i do rozwoju kraju jest konieczna współpraca z Rosja. Ścisła współpraca, na granicy kolaboracji. Odrzucał także wszelką myśl o Powstaniu – pamiętał czym skończyło się Listopadowe oraz Wiosna Ludów. Ponieważ to Wielopolski miał władze, nie cofnął się przed jej wykorzystaniem do niszczenia swojego wielkiego oponenta – choćby poprzez rozwiązanie Towarzystwa Rolniczego, ktoremu prezesował Zamoyski.

Nie było szans na współpracę. Ale z tych dwóch Zamoyski jest niewątpliwie jaśniejszą postacią...