dlatego właśnie nie ma sensu rozpisywać się o kinie europejskim. jest kino rosyjskie, polskie, serbskie, czeskie ale nie ma homogenicznego kina europejskiego

lokalność i hermetyczność jest siłą, bo zmusza do podążania za tym co film przekazuje, a nie tylko obejrzenia, powiedzenia fajny film widziałem i ewentualnego rozwodzenia się nad bogactwem środków i wspaniałym warsztatem.

znasz przypadek “Wesela” Wajdy i Elii Kazana? to co ciekawe w naszym kinie jest nasze, a nie to co próbuje być uniwersalne ... oczywiście o tym naszym trzeba umieć, prawda, opowiadać, ale to już Gombrowicz pisał ... :)

z drugiej strony jest też crossover Kurosawy, który transponując zachodnią tradycję na “japońskość” dokonał niebywałej rzeczy, bo amerykanie przeflancowali to z powrotem na “zachodniość” ... do tej pory takie sztuczki udawały się tylko żydowskim krawcom :P

a co do filmów paraholiłudzkich to Rosjanie robią ostatnio niezłe kino do żucia. nawet lepsze niż to z hameryki IMO