Psychoanaliza jungowska nie jest wyłącznie psychologią badającą obszary nieświadome w człowieku, lecz także wypróbowanym zestawem postępowania specjalisty (psychoanalityka) w kierunku zmiany osobowości pacjenta. Dysponuje zweryfikowaną metodą wpływania na nieświadomość i poruszenia sił w niej drzemiących w kierunku uwolnienia do światła świadomości archetypów i symboli. Pacjent i psychoanalityk, w gruncie rzeczy nie wiedzą, co może się objawić i zamanifestować w świadomości na skutek oddziaływania na nieświadomość.
Credo pedagogiki psychoanalitycznej można zaś wyłożyć tak : stań się tym, kim jesteś.

Nauczyciel powinien starać się pomóc w tym samopoznaniu i samo-narodzinach uczniowi. Nasza osobowość zapuszcza korzenie w najgłębszych pokładach nieświadomości zbiorowej, więc każdy zabieg dydaktyczno-wychowawczy nakierowany na ten obszar psyche niesie ze sobą przynajmniej dwa niebezpieczeństwa:
1. wydobycia na światło dzienne treści ukrytych w nieświadomości, niekiedy mrocznych i wstydliwych skłonności, zdeformowanych przez strukturę cienia odsłanianych symboli oraz archetypów,
2. możliwość manipulacji przez nauczyciela tymi wydobytymi i wprowadzonymi do świadomości archetypami.

Pedagogika jungowska powstaje jakby wbrew woli mistrza. Jung w eseju „O rozwoju osobowości” poświęconym problemowi wychowania dzieci i młodzieży, ostrzega przed nadmiernym i topornym wpływem dorosłego na obszary nieświadomości dziecka. Pisze m.in. to:

Czyli -zdaniem Junga –osobowość powinna się najpierw rozwinąć na poziomie ego i persony, zanim będzie można ją poddać głębszemu wychowaniu na poziomie duszy, nieświadomości indywidualnej i zbiorowej.
Jung uważa, że samo dziecko musi odkryć własne przeznaczenie: kim chcę być? (lekarzem, pilotem, strażakiem) i zainicjować we własnej przestrzeni rozmowę z daimonionem, gdyż nauczyciel i szkoła nie może firmować i afirmować przeznaczenia każdego dziecka. Co więc może szkoła? Co może cały system pedagogiczny zrobić dla wychowania dzieci? Ano może jedno: najpierw popracować nad jakością i klasą wychowawców, żeby byli samoświadomymi i w pełni rozwiniętymi duchowo ludźmi, a nie wyłącznie manipulatorami po kursach niedzielnej psychologii behawioralnej, wyposażonymi w narzędzia stosowania kar i nagród.

To w skrócie tyle. Lecz aby było łatwiej Panu czytać ze zrozumieniem dołączyłem w tabelce małą informację:

Zadał Pan zbyt wiele pytań, żeby można było na nie wszystkie odpowiedzieć tak natychmiast.

Co do Kościoła katolickiego to ma Pan prawo do wygłaszania swojej opinii. To już nie moja sprawa.

pozdrawiam