To i ja wiem. Wiem jednak również, że to ślepy załułek psychologii materialistycznej. Bodziec – reakcja i czarna skrzynka człwieka-robota, z której pod wpływem stymulacji i warunkowania zewnętrznego wychodzą na zewnątrz zachowania deterministyczne.

Dobrze, że ten nurt psychologii ma marginalne znaczenie, gdyż przedmiotowe traktowanie człowieka i kultury przez badaczy oraz redukcjonizm metodologiczny jako model rzeczywistości opisuje świat, którego nie ma.

Jako badacz, może się Pan ograniczyć do takiego redukcjonistycznego modelu (badaczowi wiele wolno), ale – na miłość boską – niech Pan nie stara się wmawiać ludziom, że poza tak rozumianym modelem z jego konsekwencjami ideologicznymi i swiatopoglądowymi, niczego już nie ma.

Bo nikt w to nie uwierzy.

Iwan Pawłow czy Zygmunt Freud? Otóż, żaden z nich. Obaj oblewają test, gdy do modelu wrzucimy mechanikę kwantową, teorię strun, czy chociażby psychologię S. Grafa.

Proponuję, żeby wrócić do tej dyskusji pod notką, która będzie omawiać psychologię behawioralną na metamapie innych psychologii.

Pozdrawiam