Pewnie nie powinienem się wymądrzać, bo “żółtodziobem” tu jestem ale coś tam sobie już poczytałem.

Napisał Pan: “Człowiek, a nawet jego awatar, ma to do siebie, że złość mu z czasem przechodzi”.
Zgadzam się, z naciskiem na “czasem”. Sieć to świat wirtualny. Tu łatwiej “pielęgnować” urazy albo zachwyty, bo brak jest nacisku z jakim spotykamy się w realu a który niejednokrotnie zmusza do zawierania kompromisów. Nawet tych “zgniłych”.

Wspólnota? Nie wierzę, by coś takiego można zbudować w sieci bez ściśle określonego, wręcz namacalnego celu. Raczej platforma, na której można wymieniać się poglądami na interesujące nas tematy i czasami na takiej wymianie skorzystać.

Nie wdając się w dalsze dywagacje powiem tak: demokracja jest dobra dopóki nie staje się fasadą, zza której karty rozdaje oligarchia.
Powyższe nie jest wynikiem mojego wysiłku intelektualnego. Pewien Grek bardzo dawno temu to wymyślił.

Pozdrawiam.

Mnie “przestrzeń klubowa” nie przeszkadza. To tylko forma organizacji, która (o ile dobrze zrozumiałem Pański tekst) ma prowadzić do zmniejszenia/uniknięcia potencjalnych/rzeczywistych konfliktów.

Jeśli ktoś stworzy jakąś “przestrzeń”, w której będę mógł sobie pogadać na tematy około i ekonomiczne, to z przyjemnością będę tu zaglądał i wrzucał swoje “trzy grosze”.
Konflikty (różne) interesują mnie tylko w realu. Konflikty sieciowe (przepraszam) – chromolę.

Pzdr.

Ja tam nie wierzę w żadną wspólnotę, ani teraz, ani w innych warunkach.

Swego czasu określiłam blogowiska rodzajem wirtualnego “Big brothera”, w którym każdemu (a w każdym razie przytłaczającej większości) zależy jedynie na własnej autopromocji. Bo niby czemu mają służyć te wszystkie walki o stronę główną, liczniki odwiedzin, mapki klikalności itp. sprawy?

Autopromocję to ja z kolei chromolę- Panie Kaziku, dzięki za inspirację:)

Konflikty? Wątpię czy uda się ich uniknąć, jak wiadomo gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania na jakiś temat, a od tego do konfliktu już tylko mały krok.

A w ogóle to chyba nastąpiło “zmęczenie materiału”....

Czuję podstęp w pytaniach w ostatnim skapicie. Czyżby jakieś przymiarki do zmian w TXT?

do tego, że wspólnota w necie jest kompletną iluzją, przekonywać mnie nie trzeba.

Natomiast odnoszę wrażenie, że sytuacja dojrzała do zmian, które w zarysie były proponowane dawno temu, ale miałem wówczas wrażenie, że piję trochę do lustra.

Teraz mam nadzieję, że te koncepcje znajdą większe zrozumienie i bardziej podatny grunt, bo odpowiadają na już doświadczone trudności (podgryzanie się personalne, pretensje o stronę główną i temu podobne) a nie jakieś wydumane przeze mnie.

Tutaj nie chodzi o tworzenie jakiejś Arkadii i unikanie spięć/konfliktów. Chodzi tylko o to, by ludzie kłócili się o coś a nie o głupstwa.

Nie dostrzegam zmęczenia materiału. Raczej zmęczenie nadmiarem bitej piany.

Pozdrawiam

A może byś spróbował jeszcze bardziej otwartym tekstem o tych zmianach?

Znaczy się co? Mam zlikwidować swój tekstowiskowy szałas z patyków?

Się zobaczy:)

W każdym bądź razie ciotka Delilah życzy powodzenia!

Bardzo proszę inspirować się do woli. Nie jestem specjalnie przywiązany do poszczególnych słów, które wypisuję.

Pozdrawiam.

Jedyna moja watpliwosc w takim razie dotyczy tego czy nie bedzie tak, ze starzy bywalcy beda probowali drinki przy roznych barach, a nowi klienci po wychyleniu szklaneczki pojda gdzie indziej. A w nastepnej wolnej chwili wroca, ale znow na “mala czarna”?
Wyjasniam, ze absolutnie nie jest moim marzeniem dazyc do tego, aby “przebic” np. Onet iloscia uczestnikow. Milo by jednak bylo widziec wiecej piszacych, bo to i wieksza roznorodnosc. Ja staram sie jak moge.

każda próba zebrania pod jednym dachem ludzi, których łączy tylko chęć do dyskusji, ale cała reszta ich dzieli, zwłaszcza światopogląd i wyznawane wartości, jest skazana na porażkę, a wcześniej na wyniszczającą auto-agresję i agresywne relacje uczestników

Veto.

Jeśli to miała by być prawda, państwa (bądź nie bądź zgromadzenia wielu ludzi pod dachem) mogłyby być jedynie organizmami monokulturowymi; ein volk, ein reich nawet jeśli niejeden fuehrer.

Wierzę w pluralizm, wolność słowa, debatę publiczną. W tę część demokracji. W to, że warto rozmawiać. Dlatego dyskutuję z Grzesiem i Poldkiem, a gdy bywałem częściej na Salonie — wpadałem do Nameste, Quatryka i Nicponia. A i Triariusa lubiłem poczytać.

Mottem Konfederacji i jak rozumiałem poniekąd misją i celem “statutowym” bylo TWORZYMY MEDIA OBYWATELSKIE.

Media, jak rozumiem, są narzędziem wymiany informacji.
Jeśli zaczynają grupować ludzi o wspólnych poglądach w celu wspólnego działania — przestają być mediami.

Oczywiście, istnieją tytuły z założenia nastawione na propagowanie określonego zestawu poglądów. Dawniej uczciwie w podtytule dodawały, że są organem takiej czy innej partii. One debaty nie organizują, one w niej najwyżej zabierają głos. Taki twór jednak nie może nigdy mienić się konfederacją. Konfederacje, np. Szwajcarska, zawierane bywały dla obrony niezależności (zwłaszcza ideowej, światopoglądowej) różnych ludzi i środowisk przed zakusami koncentratorów (metropolii) o jedynie słusznej linii.
Bywało, że konfederacje przekształcały się w nowe imperia kierowane z nowych metropolii. Nie obywało się to bezkrwawo. Najbliższy przykład — wojna konfederatów z unionistami w Ameryce Północnej. Bynajmniej nie o wolność Murzynów.

Bardzo niepokoi mnie, jako Konfederata, to co wyziera spomiędzy wierszów Twojego tekstu.
Już przekroczyłeś Rubikon?

‘Każda więc próba tworzenia wspólnoty pod wspólnym dachem koncentratora blogowego jest karmieniem własnych iluzji i świadectwem niezrozumienia, co może ludzi łączyć i w jakich warunkach, a co nie może.’

Jak próba moze byc kamieniem?
Tekstowisko jest kamieniem Panskich iluzji?

‘... w moim przekonaniu pierwszym krokiem w dalszym rozwoju TXT i podobnych miejsc jest odrzucenie szkodliwych iluzji, których podsycanie skutkuje jedynie narastającą frustracją i zmęczeniem Uczestników.’

Jakich szkodliwych iluzji i czyich?

‘ Moja własna motywacja do uczestniczenia w tej blogowej zadymie jest jednocześnie prosta i trudna, bo jest wyzwaniem: uparte budowanie w ludziach, w społeczeństwie, poczucia mocy sprawczej.’

Moze Pan zdefiniować pojęcie: budowanie w ludziach, w społeczeństwie, poczucia mocy sprawczej

‘...demokracja jest do dupy, a zamordyzm nie jest dobry na wszystko – delikatnie mówiąc.’

Dlaczego demokracja jest do dupy?
Na co jest dobry zamordyzm?

Wyjaśnienie tych pojęć ułatwi niewątpliwie dyskusję o pączkowaniu.

i jak najbardziej jesteśmy wspólnotą. jeździmy na koncerty, wspieramy się, kłócimy … a wszystko powstało z niczego czyli z netu.

“I don’t need to fight
To prove I’m right”

widzisz, rzecz w tym, że choć jest nas mało, to już się zagryzamy dość chętnie, a do tego, jak trafnie zauważył jotesz, potrafimy bezkolizyjnie gadać na wszelkie tematy, pomimo wielkich różnic w gustach i upodobaniach, dopóki nie wejdziemy w tematy konfliktowe, czyli takie jak: polityka, lustracja, Kościół itp.

Tylko że moim zdaniem jednakowo jałowe jest unikanie tematów konfliktogennych jak i jałowe jest zagryzanie się przy różnych okazjach (patrz bajka o wilku u Pana Lorenzo). Podobnie jałowe, a nawet trujące jest gadanie nie-wprost, podgryzanie w eleganckiej formie itp gry i zabawy towarzyskie. Bo z zewnątrz to wygląda odstręczająco, a później dziwimy się, że TXT ma tak wielu czytających przez szybę (czyli bez zakładania konta i udzielania się).

Pomysł z samodzielnymi klubami wychodzi naprzeciw realnemu zapotrzebowaniu. Jest naturalne, że nie każdemu jest to potrzebne, ale tak samo naturalne jest, że ze względu na skupienie na małej przestrzeni wielu silnych indywidualności o inklinacjach do urządzania najbliższego otoczenia po swojemu, wliczając przestawianie mebli u gospodarza, ta energia powinna mieć możliwość znalezienia twórczego, a nie destrukcyjnego ujścia.

To są sprawy zupełnie naturalne w każdej społeczności, a w TXT, szczególnie ze względu na autorytarne rządy Igły i moje, jest zapotrzebowanie na pole do działania dla następnych liderów społeczności.

Tak więc niby jest nas mało ale i tak jest już za ciasno. Potrzeba więcej zróżnicowanej przestrzeni, w której kreatywni i ambitni Uczestnicy mogliby urządzać sprawy po swojemu.

Pozdrawiam

z mojej strony mam tylko jedno:

bo o ile pomysł trafny i mnie się podobający

to warto zauważyć , że
intelektualne podgryzanie ze strony administracji też daje się zauważać, w czym

ja

osobiście nie widzę problemu, wszak to tylko starcie wyobrażeń, nic personalnego

prawda?

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

...że w samych blogerach następuję również falowanie chęci. Nazywam to sinusoidą, która ma wartości skrajne ujemne i dodatnie. U różnych ludzi może mieć rózne wartości bezwzględne. Krótko – raz się chce a raz nie!

Mimo że brzmi to trochę tajemniczo to ja daję kredyt zaufania, bo dotąd się nie przejechałem ani nie zawiodłem. Incydenty się zdarzają, ale póki są to incydenty a nie permanenty, to nie ma po co do nich wracać...

Pozdrowienia i powodzenia

jasne, że wszystko faluje, nawet oceany, a co dopiero nastroje i motywacje. Przynajmniej wiemy, że mamy do czynienia jednak z ludźmi a nie robotami.

Dziękuję Ci.

Pozdrawiam

No i wlasnie- ja tego opisywanego przez Ciebie zagryzania się nie widzę. Zgadzam się z Joteszem – są incydenty. To wszystko. Jak w każdej masie ludzkiej, trafiają się konflikty i nic na to poradzić nie można. Są to jednak małe płomyki, nie kończą się eskalacjami i jakimś wielkimi masakrami czy starciami. Drobne szkwały na oceanie całkiem rzetelnych dyskusji.

A tematy poruszane przez Ciebie były polem do wymiany poglądów, znacząco bardziej na kulturze się opierających a nie na waleniu pałami. MAX kiedyś zreszta takie fundamentalne dyskusje nawet wystawil w poście – tematy byly drażliwe, a rozmowy klubowe.

No jeszcze jedno – nie zauważyłem autorytaryzmu w działaniach Twoich lub Igły jako Adminów. Mogę się z Tobą ostro spierać i czesto się to zdarza. Igle wypominam jak macha szablą. Ale to są starcia konfederackie, a nie z Wami jako Adminami. I mam wrażenie, że większość konfederatów takie rzeczy rozdziela.

Pomysł z klubami jest w porządku. Jak tylko będzie nas więcej, staną sie koniecznością. Na razie – w mojej opinii – nie ma problemu.

Pozdrawiam.

heh, nie wszystko co chce napisac nadaje się na światło dzienne :)

nie żeby jakieś przekleństwa, :)

chodzi mi tylko o to, że jakieś nieporozumienia ostatnimi czasy wynikały raczej z trwania przy swoim niż z chęci rozwalania czy jakiejkolwiek destrukcji.

Dobrze że każdy szuka najlepszego dla siebie miejsca, bo to teŻ tworzy klimat, a nie wiedzieć czmu KLIMAT w opisie TXT nabiera pejoratywnego znaczenia. A to spory bład, kiedyś to miód się lał! :)

napisałes cos takiego:

i fajnie, tylko kto ma okreslać co jest głupstwem a co nie? Tego się nie da

dlatego możliwość sadzenia rzepki zamiast marchewki acz na jednym polu jest słuszna, i dlatego warto odejść od prób oceny co jest mądre, co głupie co z sensem a co nie. Niech czytelnicy ocenią, ba komentatorzy się pojawią i zbesztają lub pochwalą

_{prezes,traktor,redaktor}

to z definicji pewnie tak,

uściślę zatem : poszanowania bo kluczem do dobrej dyskusji jest odnalezienie motywacji do rozmowy,

a poszanowanie rozmówcy do tego jest niezbędne,

pewnie o to mi chodziło

poszanowanie inności, czasem tego że komuś czegoś tam brak, np. nawet piątej klepki nie upoważnia do łatkowania

i tym wygrywaliśmy i nadaj wygrywamy, choć nie zawsze, co trzeba z czystym sumieniem przyznać

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

to zbieraj zwolenników Dino-Rock’a i do dzieła! :-)

może inaczej,

wiesz że jak piszesz to jesteś odbierany (czy tego chcesz czy nie) jako

administracja bardziej nawet niż Igła, dlatego chodzi mi właśnie o to aby znaleźć

złoty środek o który trudno w takiej konfiguracji, co jest jasne jak ciemne piwo :)

Dlatego zauważ że inaczej brzmi osąd mój czy innego blogera, a inaczej Serga czy Igły, choćbyś się nogami zapierał o monitor, to tak jest

i właśnie dlatego kilka osób wziąłwszy sobie zbyt mocno to do serca poszło inna drogą

Żeby było jasne, nikomu niczego nie odmawiam, wszka wolnośc rządzi jak mawiał mój ulubiony Osioł ze Shreka,

ale wolność to także obowiązki i przyznam szczerze że trudny macie temat, no ale widać taka karma:))

w mysl zasady że władzy trza patrzeć na klawiaturę:)))

p.s co do tego kontekstu, to one też są różnie odbierane:)

_{prezes,traktor,redaktor}

oczywiście, pamiętam

nie wiem czy się zgadzam z tym brakiem złotego

na nieteraz to pytanie dla mnie, keine zeit

a przyszłość?

jawi się:))

_{prezes,traktor,redaktor}

Wspólnota jest mozliwa.
ja odczuwałem mnóstwo razy na TXT wspólnote, odczuwałem i wspólnote na S24 nieraz,choćby pod moim tekstem “Śmierć” z 20 maja 2007.

Na TXT jest i klub i wspólnota i klimat.
Co nie znaczy, że kwasów nie ma.
A i oczywiście wspólnota nie będzie dotyczyć wszystkich nigdy.
Ale np. że z Wiki 3 mam niewiele wspólnego, to nie znaczy że nie mogę docenić jak pisze sensowne teksty, poczytać ich i skomentować czy pogadać.
tak jak z Poldkiem np. moge gadać choć się kłóciliśmmy czy nie zgadzaliśmy w milionach sprawa:aborcji, Kościoła, polityki, PiS, Po, blogerki Maryli i dziesiątek innych.
Ale nie znaczy to że czuję do niego niechęć czy uraze za cokolwiek.
A sa blogerzy mi ideowo bliscy, z którymi nie widzę za bardzo płaszczyzny do pogadania.

Więc gadanie, że poglądy polityczne determinują wszystko to ściema totalna.
Zresztą popatrzcie na real, nie macie znajomych czy przyjaciół, którzy są totalnie inni od was a są dla was najważniejsi?
I różnice nie przeszkadzają.

Przepraszam za przydługi wykład.

Ale cóż belferskie i pisarskie przyzwyczajenia :)

znać rękę belfra. Jak wejdzie na ambonę, to drżyjcie narody. Okropna sprawa te belfry :-)

W tym moim z kolei przemówieniu, to, co chyba nie każdy zauważył, ja wziąłem na tapetę nie tyle TXT, co model koncentratora na przykładzie TXT. To czyni różnicę, ponieważ nie wszystko w tym moim tekście można odnieść do TXT.

Masz rację, że polityka jako taka nie jest bardziej konfliktogenna niż inne tematy, a jeśli taka bywa (tu i tam), to raczej dzięki politycznym bojownikom i watahom partyjnych aktywistów rzuconych/rzucających się do walki politycznej w necie. Więc to jakby osobna bajka.

Konflikty zawsze wynikają z przekraczania jakichś granic – albo ktoś wchodzi komuś w szkodę, albo komuś się coś takiego wydaje, plus masa kombinacji pośrednich.

To są zwykle mocno atawistyczne starcia o rewir, i, z całym szacunkiem dla ludzi, niewiele różnią się co do dynamiki i natury od walk np. kotów. Ludzki wymiar tych konfliktów tworzy jedynie fakt używania słów w miejsce innych dźwięków i gestów.

I jeszcze co do samej wspólnoty: masz rację, ona może się zdarzyć, z jakiegoś powodu, coś zaiskrzy, u wielu dotknięte zostaną te same struny duszy. Tak, to jest możliwe w necie. Ale chyba raczej jako zjawisko niż jako stan czy _jakaś bardziej trwała forma. Tak myślę.

Czy ja robię autopokutę? Cholera wie. Po prostu piszę to, co naprawdę myślę.

Pozdrowienia

No i fajnie, ze piszesz to co naprawde myslisz. Przeciez wlasnie o to chodzi. Jakbym chcial “posciemniac”, to na jakis czat bym sobie poszedl ;))).

Igła, z powodu nałogowego słuchania TOK FM (tak to się pisze? bo nie wiem), jest oczywiście w prostej linii dzieckiem Agory, czyli lewakiem co się zowie.

Docent za nazwanie go lewakiem pierze po gębie, nawet Zetora, który, jak powszechnie wiadomo, jest lewakiem zakonspirowanym, bo małoletnim (tego ostatniego nie gwarantuję).

Wiki3, znany na wielu koncentratorach blogowych lewak, ukrywa się za awatarem starszego Pana, to oczywiste, prawda.

Pan Podróżny, a także Pan Profesor Przystawa, to znani eksperci lewicowi, regularnie obecni w TOK FM, prawda.

Banan, zawzięty obrońca Jaruzela oraz okrągłego stołu (czy kanciatego, mniejsza o detale), to lewak pewny, tym bardziej, że z Amsterdamu, czy jakoś tak, no w każdym razie ze stolycy lewactwa ojro.

leszek.sopot – oj, to już nawet czyste lewacto, obrońca Michnika, Kiszczaka oraz Jaruzela, aż strach dalej wymieniać, prawda.

rollingpol to też zagraniczny agent lewacki, co widać na pierwszy rzut oka, nieprawdaż.

Odys, właśnie, Odys! ten to dopiero lewak, do tego kościelny, okropność.

Poldek, znany zwolennik Tuska i piewca propagandy PO, znaczy lewak, bez dwóch zdań.

Leski – wiadomo, dziennikarz reżymowy, znany na S24 lewacki przyjaciel Agory, a szczególnie Michnika, prawda.

yassa to znany wichrzyciel lewacki, czołowy bojownik lewactwa tu i tam.

merlot – nie da się tego dłużej ukrywać, przecież to lewak do szpiku kości.

Tyrpa – znany ze spektakularnych lewackich projektów, prawda.

Sergiusz – o, wypraszam sobie, ja nie jestem lewakiem ani prawakiem, jestem za to całkowitym i niereformowalnym anarchistą.

Miłego weekendu :-)

możesz sama sprawdzić kto i kiedy się ostatnio logował:

http://tekstowisko.com/txt/konfederacja

z anarchistycznym pozdrowieniem – dobrej nocy :-)

że nie mam telefonu ani niczego w tym rodzaju do Merlota, co oznacza, że nie mam nic wspólnego z wyżej widoczną wizytą ducha merlota zza szyby.

:-)

Twoje wyczerpujące wypowiedzi nie zmniejszyły mojego zaniepokojenia.

Jeszcze raz: moim zdaniem rolą mediów jest komunikacja. Rolą mediów niezaleznych i obywatelskich jest niezależny przekaz.

Nic więcej.

Dość trafnie ujął to kiedyś RAZ: dziennikarz jest psem łańcuchowym: jak widzi (lub czuje) coś podejrzanego — ma ujadać. Dobra, niech będzie, nie każdy pies musi być głośno ujadającym burkiem. Są i np. psy pasterskie.

Jeśli jednak tenże pies ubzdura sobie, że oto jest pasterzem — marne widoki dla niego i stada, które pociągnie za sobą.

Można być sfrustrowanym, że oto piszesz już setny tekst, że coś jest nie tak i nic się nie zmienia, ja to rozumiem. Można sobie pomyśleć — pora zakasać rękawy i zrobić dobrze, to na co narzekam gdy robią inni. Ale wtedy wychodzi się z roli dziennikarza. I to nalezy robić czysto, jednoznacznie. Nie mieszać ról.

To jest np. moja główna pretensja do niejakiego Michnika Adama.

Że zamiast przekazywać informację, on przekazem postanowił kształtować ludzi. Aż zjadaczy chleba w aniołów przerobi.

Otóż ja nie zamierzam nikogo przerabiać. Ani brać udziału w przedsięwzięciu przerabiającym.

Więc wolę, by Tekstowisku nie dopisywano nowych celów statutowych. Ani by z pomocą polityki redakcyjnej nie realizowano ich bez oficjalnego ogłoszenia.

Pomysł z podziałem TXT na mniejsze kluby na razie pomijam, bo zbyt jest enigmatyczny by coś o nim powiedzieć.

zacznę od tego, że mój tekst nie dotyczy zupełnie sloganu “Tworzymy Niezależne Media Obywatelskie”. To byłby osobny, równie ciekawy temat, do którego jeszcze wrócę, tym niemniej tu go nie ma, nawet między wierszami go nie ma.

Ten tekst, zgodnie z tytułem i tagami, dotyczy wymiaru społecznościowego TXT i sposobu organizacji tej społeczności. Jest krytyką fikcji pod nazwą “Konfederacja”. Co ciekawe, także z Twoich tutaj komentarzy wynika, że jesteś przeciwny “Konfederacji”, ponieważ nie chcesz uczestniczyć w żadnych celowych formach aktywności.

Dalej, ten tekst zawiera bardzo konkretną i zupełnie nie-enigmatyczną, podaną w punktach propozycję zmiany organizacji społeczności TXT przez jej rozszerzenie za pomocą pączków czy klubów, które z centralą TXT byłyby połączone technicznie ale poza tym niemal zupełnie niezależne.

Co ciekawe, właściwie sam sobie odpowiedziałeś na swoje wątpliwości, pisząc do Delilah, że Tekstowisko nie przyciąga głosicieli.

O to właśnie nam chodziło od początku. TXT nigdy nie miało być ani nie będzie tubą do głoszenia jakichkolwiek poglądów. Głoszenie może mieć postać mniej lub bardziej subtelnej indoktrynacji, może mieć też postać propagandy.

TXT nigdy nie stanie się wehikułem, który mogliby pasożytniczo wykorzystać propagandziści dowolnej opcji politycznej, religijnej itd.

Mam takie wrażenie, że wracające jak bumerang narzekania na polityczne niezrównoważenie TXT świadczą o dość fundamentalnym nieporozumieniu, a nawet zafiksowaniu sobie określonego wzorca takiego koncentratora blogowego.

Otóż nie jest naszym celem reprezentacja sceny politycznej, ani pełnego spektrum politycznych poglądów. Polityka jest tylko jakimś zakresem ludzkiej aktywności, a TXT nigdy nie miało zamiaru ograniczać się do tego wąskiego zakresu. TXT nie jest więc żadnym forum politycznym. I nie chce być.

Teraz robię dla Ciebie ustępstwo i na chwilę wyjdę poza temat tego wątku, by krótko odnieść się do Twoich wypowiedzi o mediach obywatelskich.

Niestety, jesteś w błędzie, gdy piszesz o tym co Twoim zdaniem jest rolą mediów obywatelskich. Jesteś w błędzie z dość prostego powodu: wychodzisz od własnej definicji mediów obywatelskich, a nie dostrzegasz nawet, że nie istnieje żadna uniwersalna ich definicja. Nawet tu, na TXT, gdzie używamy od początku tego sloganu, nie podaliśmy dotąd żadnej definicji własnej. Jak na razie, różnym ludziom różne rzeczy się kojarzą i wydają. Ale to nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością.

Definicja mediów obywatelskich jeszcze nie istnieje. To oczywiście nieco dziwne, że istnieje slogan, a nie istnieje definicja, ale tak właśnie jest, bo to projekt otwarty, jeszcze nie ukształtowany, powstający i odnajdujący własną tożsamość z każdym dniem i każdym tekstem, każdym komentarzem.

Nie jesteśmy dziennikarzami, nie jesteśmy publicystami. Co gorsza, nie jesteśmy nawet blogerami. Nie mieścimy się w żadnych ramkach, w żadnych starych definicjach. Tworzymy coś nowego, co jeszcze nie ma imienia.

Jak już chyba sam widzisz, Twój komentarz jest prawie w całości obok sedna sprawy. Mam nadzieję, że teraz mój tekst wyda Ci się odrobinę bardziej zrozumiały.

Pozdrawiam

Sprostowanie

Nie wiem, gdzieżeś to w moich tekstach wyczytał. Prostuję w kazdym razie:
Jestem za Konfederecją czyli związkiem niezależnych, działających razem (bo sami mieliby kłopot zaistnieć poza innymi, mniej oddolnymi i nie konfederackimi platformami publicystycznymi). Dla mnie to nie jest puste słowo. Celem Konfederacji do której przystąpiłem było pisanie i czytanie. Współtworzenie debaty publicznej (nawet na jej marginesie). Ścieranie poglądów. Konfrontacja idei. Wymiana informacji. Dialog. To jest jak dla mnie całkiem wystarczający cel. Dopisywanie publicystyce dodatkowych celów czy zadań jest niebezpieczne dla samej idei nieskrępowanej wymiany myśli.

Wizja pod-klubów

To brzmi właśnie enigmatycznie. Nie wiem, co oznacza słówko niemal nezależne, czy owe “pączki czy kluby” byłyby osobnymi portalami, jedynie linkowanymi z “centralą”, czy to byłyby zakładki jak np. na gazecie.pl, czy byłaby wspólna SG, czy poszczególne kluby różniłyby się graficznie i organizacyjnie, czy przynależność do każdego z klubów byłaby osobna, wymagająca osobnego logowania alboco… Czy dany blog byłby sciśle przypisany do danego klubu, czy wybór gdzie publikowana jest notka należałby do blogera, czy redakcja nie odmawiałby np. niektórym blogerom publikacji, mówiąc “z tym to sobie idź do klubu” etc, etc…
To co opisałeś może wyglądać na milion sposobów.
Pomijając kwestię, jak wydzielić kluby spośród mniej niż pół setki aktywnych blogerów.

Dodać należy, że choćby doświadczenia z rubryką “debata TXT” moim zdaniem wykazuja niezbicie, że życie blogowe wędruje własnymi ścieżkami i dodatkowe podziały, czy inne linie demarkacyjne niczemu nie pomogą, a zaszkodzić mogą.

Propaganda

Ciekawe co piszesz.
Ja np. na TXT głoszę własne poglądy. Od czasu do czasu. Ok, powiesz, że to nie propaganda czy ewangelizacja. Że nie indoktrynuję. Dzięki za taką ocenę.
Ale przecież od początku do dziś na TXT działa co najmniej jeden(-a) bloger(-ka), jak najbardziej pod kategorię tuby propagandowej podpadający. Co najmniej jeden zajmuje się też ewangelizacją.
To, czy portal jest propagandową tubą nie jest bezpośrednim skutkiem tego, że iluś-tam jego autorów jest głosicielami. To według mnie kwestia proporcji, między innymi. No i oceny, co jest już, a co jeszcze nie jest propagandą.

Zresztą, to zupełnie co innego, gdy piszesz, że TXT nie będzie pasożytniczo wykorzystywane przez propagandystów, niż zobowiązanie, że TXT samo, en masse, nie zostanie skierowane na front walki ideowej. Konkretny przykład jest bardzo świeży. W czasie wojny w Gruzji wywieszono na SG baner wyrażający poparcie dla Gruzinów. W imieniu wszystkich Konfederatów. A przeceiż nie było w tej kwestii referendum…

Definicja mediów obywatelskich

Wyszedłbym z definicji słowa media. A potem zastanowił się jaką wartość dodaną stanowi przymiotnik obywatelskie. Oba słowa są znane i coś znaczą.

Ale co robimy — to widać. Robimy media. Może nowe, nieco inne. Pierwsi dziennikarze radiowi próbowali na antenie czytać gazetowe teksty. Potem natura nowego medium wykształciła osobny podgatunek. Ale to wciąż media.

Ale gdy media zabierają się za działalność o innych celach, przestają być mediami. Taką groźbę dostrzegam w Twoim wzdychaniu do działalności we wspólnym długoterminowym i jasnym celu i misji (tak, bez misji ani rusz!).

Co jest na temat

Dziękuję niezmiernie za tak wyczerpujące tłumaczenie z polskiego na nasze. Niestety, nadal sam nie widzę, tego co byś sobie życzył, ani nie rozumiem oczywistych oczywistości.

Z tekstu Twojego wyczytałem, że:

• konfederacja to puste słowo
• zgrupowanie blogerów bez celu i misji nie ma sensu.
• wszyscy tu obecni nie zgodzą się na występowanie pod jednym szyldem i w jedynie słusznym misyjnym celu

• proponujesz dla maruderów z jaichś powodów (np. towarzyskich) wciąż tu obcnych — utworzenie podprzestrzeni gdzie będą sobie swoje bezcelowe dyskusyjki uprawiać, wspólnej misji nie wadząc.

Być może to nadinterpretacja, ale zdaje mi się zgodna z treścią Twojego artykułu i jakoś realna. A dla mnie — brzydko pachnie. I dlatego piszę. Zuepłnie nie na temat.

Piszę, do jakiego TXT przyszedłem, pod jakim szyldem występujemy, jak go rozumiem i co według mnie jest celem jasno z deklaracji założycielskich wynikającym.

Rozumiem, że to nie na temat. Przykre to dla mnie, bo sądziłem, że Twój tekst jest jakąś propozycją, przyczynkiem do debaty o sensie i kształcie TXT. A tu wygląda na to, że nie należy wypominać nieaktualnych już haseł, którymi nas wszystkich przyciągnięto, tylko wyrażać aplauz i zaakceptowanie.

Tak, niewątpliwie, swoje, hmm, wątpliwości opieram na domniemaniach i interpretacjach Twojego tekstu. Czego od początku nie ukrywałem.

Może to kwestia stylu – nie oceniam – ale po prostu dla mnie brzmisz niejednoznacznie. Wśród możliwych interpretacji są też i te, które mnie niepokoją. O tych niepokojach napisałem, mam nadzieję że klarownie.

I jeszcze raz – mniej się odnoszę do propozycji klubów, bo nie wiem co o niej sądzić, a bardziej do pozostałych motywów Twojego tekstu.

Przeczytałem całą dyskusję ponownie. Rzeczywiście, wcześniej umknęła mi odpowiedź do Rollingpola, która ciut informacji o wizji klubów dodaje. Ciut. Nadal mam do tego stosunek ambiwalentny.

Ja nie stawiam zarzutów. Ja sygnalizuję złe przeczucia i te – uzasadniam, jak umiem.

Znikam już, by nie psuć wątku.
Cześć.

Przeczytalem wszystkie komenty i wyjasnienia Sergiusza i wydaje mi sie, ze ma to szanse powodzenia. Tym bardziej, jesli jak widac interesuje nas ta idea, a to ze pytamy, zglaszamy uwagi i zastrzezenia swiadczy tylko o tym, ze jednak jakas wspolnota istnieje. A jezeli Sergiusz (i kto tam jeszcze), ma pomysl na nastepny krok, to ja naprawde nie widze w tym nic zlego.

Ze moze sie nie udac? Pewnie ze moze, ale co wtedy przeszkodzi wrocic do punktu wyjscia i sprobowac od nowa? Chyba ze zniechecenie. Poczulbym sie rozczarowany.

To co napisalem nie oznacza, ze bezkrytycznie i hurraoptymistycznie bede popieral wszelkie ruchy Administracji. Wydaje mi sie tylko, ze APS (adm. przestrzeni klubowych ;)) ma do zyskania i stracenia tyle samo co konfederaci. Co oznacza, ze beda konsultacje i “referenda”. Tak mysle, nie?
Napisal bym ze w interesie nas wszystkich, ale to juz byloby jawne przyznanie sie do tego “lewactwa”, ktore wytknal mi Serg;).

Co do konsultacji i referendów to w razie czego bede słuzyl sondażownią :-)

pzdr

Pan tez z UPR?

Staram się nie zadawać pytan sugerujących odpowiedz :-)

Ale coż – czasami można odstapić od zasad ;-)

pzdr

:)
Gdybym był tym kim nie jestem a mógłbym być tym kim jestem
wykładałbym na uniwersytecie..
posadzki gresem
albo zupełnie odwrotnie, ale jak sam jeszcze nie wiem…

ale daję głowę, że gdybyśmy o to samo zapytali ‘naszych’ posłów zabłądzilibyśmy w gąszczu ich głupoty. Nie wyłączając premiera i prezydenta
Ukłony :)

Nie mam parcia na SG
choć czasem mi przykro, że zdawałoby się ważny tekst (niekoniecznie mój) pozostaje bez komentarza, a pitupitu o nalesnikach czy podstarzałej gwieździe rocka ma ich kilkadziesiąt.

Nie czuję potrzeby grupowania się w klubie. Wystarczy mi bycie w koncentratorze.

Przystapienie do konfederacji odbyło się w potrzebie rozmowy z awatarami, a nie brodzenie w odchodach, żeby czasem trafić na kogoś ciekawego.

Jedyna polityka administracji to pomoc w usuwaniu bagna. Do tej pory nie zauważyłem poza incydentami, żeby była jakaś ohyda.

Odjazdy głównych inspiratorów pojawienia się TXT są w normie więc mi nie przeszkadzają

Jak rozwijać TXT? Ostatnio nie mam czasu na zwykłą pisaninę więc się nie wypowiadam. Mnie jest dobrze jak jest.

ale czy jest zakaz komentowania ważnych rzeczy/tekstów?
Że ktoś chce komentować pitu/pitu, to jego sprawa.
I tego, co to pisze.
Ja np. jestem pewny, że gdyby moje teksty nie były na SG, komentowało by je tyle samo osób, więc można ich nie dawać, a promowac te wazne teksty, by je komentowało osób więcej.

Delilah, może to nie Towarzystwo, moze to Układ:)

No trudno, nie znajdziemy płaszczyzny porozumienia.

Dlaczego? Dlatego, że Pan uzurpując sobie prawo oceny czyjegoś rozumu (a w konsekwencji prawa głosu) nie zauważa, że takiej samej ocenie ktoś inny, stojący znacznie wyżej niż Pan, podda pański rozum i powie któregoś dnia: Won! Ty też Marku jesteś za głupi by głosować.

Równie miłej niedzieli życzę. :)

• Każdy kretyn ma realną możliwość wpływu na życie nie-idiotów. Na przykład wsiadając za kierownicę po pijaku. W Polsce niezemiernie wileu kretynów te swoje możliwości realizuje. Niezależnie od tego, czy mają prawo czy nie.

• Nie ma najmniejszego dowodu na to, że likwidacja demokracji odsunie od władzy kretynów, a odda ją w ręce szlachetnych geniuszy. Jest wiele poszlak i historycznych doświadczeń, wskazujących, że raczej przeciwnie.

• System wyłaniania elit władzy politycznej (i tylko politycznej) zwany potocznie demokracją nie daje wolnego wyboru tzw. wyborcom, a pretendentom do władzy stwarza niewłaściwe warunki konkurencji. Zarówno w modelu anglosaskim, jak parlamentarno – gabinetowym. Ponadto, system ten w żaden sposób nie obejmuje władzy ekonomicznej, która dziś jest już chyba znacznie potężniejsza i ma większy wpływ na codzienne życie jednostki.

• Nie jestm przekonany, czy możliwość wyboru jest istotą demokracji. Raczej, powiedziałbym, możliwość głosowania. A to nie to samo.

Pozdrawiam

A gdzież ja napisałem, ze jest zakaz komentowania waznych wpisów? Napisałem, ze jest mi przykro gdy przechodzą jakby bez echa.

Niemniej zdaję sobie sprawę, że to co dla mnie ważne dla innego może byc pitu-pitu.
Znam za to kilku blogerów, którzy na brak odzewu dla nich ważnej sprawy robili rejwach.

Patrzyłem dwa tygodnie temu na “Kawa na ławę” Rymanowskiego. Był to kolejny program w którym pojawił się Sellin i patrzył jakby z boku na głupawkę by skomentować ale czym my się tu zajmujemy gdy poważne tematy leżą. Pozostali popatrzyli na niego jak na idiotę. Ważne tematy. A które to są?? To ważnych tematów trzeba mieć wiedzę do tego by skomentować czy Palikot jest wariatem, a Nitras łajzą nie trzeba żadnej.
Dlatego media radośnie pompują bzdurne aferałki, a Sellin sobie może dumać nad tym co jest ważne i większość popatrzy na niego jak na wariata.

“... bo nigdy wcześniej jak dotąd żadna władza nie budowała tak wielkich systemów przeciw obywatelom.”

To nieprawda.
Moze Pan pisze o jakiejs czesci obywateli, ale jednak wiekszosc jest za. To sa wlasnie te BigBrothery, debilne seriale gdzie nawet smich sie sygnalizuje. To “chwalenie” sie przeczytana jedna czy dwoma ksiazkami w zyciu! To robienie idoli z idiotek, ktorych “wielkoscia” jest filmik pornograficzny. I mozna by tak jeszcze dlugo.

Pan pisze ze to wladza, a ja mowie ze to wlasnie ten obywatel (tak, masowy) tego chce. Taniego dostepu do nieskomplikowanej rozrywki, socjalu i kogos kto bedzie myslal za niego.
Wspolczesny totalitaryzm? Tak, ale to wlasnie ten obywatel w swej masie zadecydowal. Ta demokracja, ktora “jest do dupy”.
Panu sie to niepodoba. Mi tez i wielu innym, ale cywilizacja niestety podaza w tym kierunku.

Zabawne jest, ze wiele ksiazek z nawet nie tak dalekiej przeszlosci, do dzis okresla sie mianem “fiction”.

Pozdrawiam.

A nie pomyslales, ze jakbys popisal o “literaturze grozy” to moze ilus z tych wchodzacych tutaj i tylko czytajacych, mogloby sie zainteresowac i siegnac po jakas ksiazke, ktora polecasz?

przyłączę się tu do opinii rollingpol-a, bo być może byłoby to niszowe ale na pewno nie nudne.

To jest zresztą jakaś szkodliwa blogowa poprawność, której jak widzę wielu ulega – żeby na blogach wyżywać się amatorsko, że niby blog jest po to, żeby odpocząć od zawodowej aktywności itd.

Owszem, jeśli ktoś zawodowo zajmuje się czymś, co go nudzi lub męczy, to ja się nie dziwię, że starannie woli tego unikać na blogu.

Ale przecież są też ludzie, którzy zawodowo zajmują się tym, co ich jednocześnie pasjonuje?

Gdy tacy ludzie piszą o swoich pasjach, to choćby chodziło o prostą pracę w piekarni, to nigdy nie będzie nudne.

Cholira go tam wie:-D

Ale trzeba mu na ambicję wejść w końcu, nie?

www.pomocdlarenaty.pl

“Moze Pan pisze o jakiejs czesci obywateli, ale jednak wiekszosc jest za. To sa wlasnie te BigBrothery, debilne seriale gdzie nawet smich sie sygnalizuje. To “chwalenie” sie przeczytana jedna czy dwoma ksiazkami w zyciu! To robienie idoli z idiotek, ktorych “wielkoscia” jest filmik pornograficzny. I mozna by tak jeszcze dlugo.”

Właśnie od dość dawna wskazuję na tę postępującą głupotę, nawet tutaj na txt można przeczytać jaki mam stosunek (pierdolę ich i tyle) do tych ‘intelektualnych’ debili, dla których kretyńskie programy show są wpisane w codzienny rytm dnia, stają się zegarem – ‘samoregulatorem’

Pogoda jest super, fajnie się trafiło – ludzie ej… :)

Uwaga. Powtararzne poniżej słowo “kretyn” jest parafrazą wypowiedzi z którą polemizuję; ujętym w cudzysłów skrótem myślowym. To na wypadek, gdyby ktoś chciał przypisywać mi na tej podstawie pogardę do ludzi, prostych zwłaszcza.

To właśnie wolny rynek powoduje, że demos tryumfuje.
Nie w Sejmie.
W życiu.

To pod nich optymalizuje się masową produkcję, masową komunikację, masowe media. Mikser, pralka, krzesło — zaprojektowano dla masowego kretyna. Chcesz bardziej wyszukane? To już nawet nie wystarczy więcej zarabiać.

Bo dla więcej zarabiających kretynów lansuje się snobistyczne mody. Jakiegoś ajfona czy innego smega. Który kosztuje piętnaście razy więcej od konkurencji, nie dlatego, że jest piętnaście razy lepszy — tylko dlatego, że znaleziono target bagatych kretynów, którzy poczują się lepiej mogąc więcej zapłacić.

Bo i bogatszy klient nie ma pojęcia i mieć nie chce, co w tym jego telewizorze faktycznie siedzi, jak działa i za co warto zapłacić.

Dla nich robi się program tv. Nie tylko publicznej, nawet kablówki. Przecież i Discovery daleko ma do poziomu przedwojennej inteligencji. Dla nich kino, dla nich moda, dizajn i literatura też.

To masowy klient ze swoim gustem decyduje o wyglądzie sklepowych witryn, o dostępnym wyposażeniu samochodów, o produktach bankowych.

To nieprawda, że tylko w polityce niebezpieczny jest wpływ kretynów. I nie prawda, że jeno w polityce oni niestety odgrywają kluczową rolę i wpływają nieszczęśliwie na garstkę lepszych.
Nie.

Economy, stupid.

Nawet jeśli na wolnym rynku mogę kupić pałac, dobre wino, zdrową żywność, dobrą książkę — to i tak muszę funkcjonować w przestrzeni rządzonej przez idiotów z reklam Media Markt.
A na cenę i (nie)dostępność moich produktów ma decydujący wpływ masowy kretyn. To on sprawia, że nikomu się nie opłaca robić dla mnie telewizji.

Bo nawet jeśli rynek pozwala awansować lepszym — i tak zmusza ich do służenia klientowi. Do dostosowania się do jego poziomu. Do zaspokajania jego — nie tyle potrzeb, co — chuci.

Obrażanie się na politykę jeno — to hipokryzja.
Zwłaszcza u liberała.
Obrażanie się na resztę — to jak obrażanie się na pory roku. Bo po prostu tak jest.
W takim razie — pozostaje albo walczyć o feudalizm (krzyżyk na drogę), albo pustelnictwo. Polecam św. górę Athos.

ależ ja nie mam nic przeciw pitu-pitu. Sam czasem takie piszę i komentuję.
Jedynie wskazuję, że czasami pojawiają się teksty, które dla mnie sa ważne, a pod nimi cisza i wtedy jest mi przykro. tyle.

Natomiast, ze ty nie piszesz o literaturze to wstyd. Boisz się, że będziesz miał zero komentów czy że ktos wyśmieje twój ogląd na literaturę?

demokracja jest do dupy…
:)

Dzięki. Zwłaszcza za zaniechanie modłów do mnie ;) Słuszna decyzja.
Jakbyś potrzebował, mogę podać lepszy adres ;)

Ty też wyżej miałeś rację. A nawet argumenty.

Pozdro.

coś w tym jest, podobnie np. nie piszę o Niemczech choć niby z racji studiów skończonych i zainteresowania tą tematyką w miarę na bieżąco jakąś tam wiedzę mam, ale zawsze mi się wydaje, że za małą.

co to za włączanie wstecznego, dawaj, dawaj, nigdy nie wiadomo co może ciekawego wyniknąć, a już za daleko idące pomysły mają tu pierwszeństwo przejazdu (lub przelotu).

OK. To ja tylko dodam, anyway, że zdążyłem przeczytać go przed wykreśleniem i mogę enigmatycznie szepnąć, że to w jakiejś formie jest na warsztacie jako jedna z funkcjonalności, nad którymi pracuję od dłuższego czasu – w ramach praktycznej realizacji moich własnych postulatów z cyklu notek o blogosferze.

Tymczasem dobranoc :-)

masz rację, że obecnie problemem TXT jest hermetyczność.

No, może niezupełnie problemem, bo sami żeśmy na początku o to szczelne zakręcenie słoika bardzo zadbali. To było naumyślnie, bo zależało nam na obronieniu jakości przed skutkami zbyt szybkiego rozwoju ilościowego.

Później ten słoik zaczęliśmy stopniowo roz-szczelniać, i krok po kroku sprawdzać jakie to daje efekty.

Wyszło nadspodziewanie dobrze, bo po niemal roku istnienia i naturalnych społecznościowych odpływach i przypływach, nie mamy praktycznie żadnych (poza paroma incydentami) problemów z trollami, nie musimy ponosić kosztów zatrudniania ochrony, bo całość moderujemy jak na razie tylko we dwóch z Igłą, a bramy są otwarte – nie trzeba zaproszenia, nie ma opłat itd.

Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że to co było dobre na początku, nie będzie dobre zawsze. Rozumiemy też, że wszystko ma swój czas i nawet najbardziej rewelacyjne pomysły wypalą tylko wtedy, gdy trafią na podatny/przygotowany grunt.

Z takim nastawieniem szykujemy się do następnego etapu rozwoju, który skutecznie roz-hermetyzuje TXT i otworzy nowe możliwości dla wszystkich, bo ci z zacięciem do rozwijania własnych pomysłów zyskają możliwość ich realizacji na bazie czegoś w rodzaju blogosferycznego white-label, ci, którym brakuje mocnych wrażeń, będą mogli się wyżyć bez krępacji, a ci, którzy wolą kameralną klubową atmosferę także będą mogli się realizować i to bez konieczności zatykania uszu z powodu zbyt głośno grającej szafy grającej :-)

Pozdrawiam i dziękuję za Twój głos w temacie.

Pino – faktycznie, nieco hermetyczny ten komentarz, ale wtajemniczeni zapewne zrozumieją bez trudu. Hasło Młynarskiego też diaboliczne – mogą je sobie powtarzać grabarze(również idei czy myśli wszelakiej), terroryści, pop-gwiazdeczki, popożercy, kibole i cała masa innych grup, a zwłaszcza ci z Instytutu Kalania Pamięci Narodowej.
Dołożę jeszcze jedno zjawisko, które – ku mojemu zdumieniu – zauważyłam i tutaj: ewidentny wzrost poziomu autorytaryzmu Polaków.

Defendo

Takie trudne zagadki mi w niedzielę zadajesz? Sadysta!
Datę kilku przewrotów wyznaczyłam, wszystkie trafnie. W końcu moralność upada czy też przewraca się od zawsze, już starożytni Egipcjanie ubolewali nad upadkiem obyczajów młodzieży, a o postępie świadczy tylko jakość posłań.
A nieco bardziej poważnie – źródeł autorytaryzmu usiłuję dociec i wciąż nie umiem znaleźć. USA dało sygnał, że u nich nieco zmalał ten poziom.
Z innej – dość cuchnącej beczki – słyszałeś dziś wypowiedź Górskiego? Podobno tego typu publiczne zachowania są zabronione w ustawie zasadniczej. Podobno…
Aha – Kamiński też się poPiSał. Pewnie za wiedzą i zgodą, eech..
Defendo

?

Wzrost?

A jak w latach 90 ludzie mawiali, że przdałyby się rządy silnej ręki? Ile tam wtedy wychodziło poparcia w kolejnych sondażach dla takiej idei? Nie pamiętam, ale sporo.
Teraz takie pomysły są zdecydowanie marginalne.

Lech machał siekierką, naród niedorastał do demokracji, Tymiński dostawał pół królestwa za brazylijską żonę — tylko teczką zamachał. I obiecał że kwity pokaże.

A jak LSD wygrywało, to co mawiali ich wyborcy między sobą? Ja mogłem kilku usłyszeć, takich prostych ludzi. Że wreszcie zrobią porządek. Przynajmniej.

Szanowna Defendo — nie rozumiem, doprawdy, gdzie ci ten wzrost ciągot autorytarnych wychodzi. W kraju, gdzie Piłsudski jest super-herosem. Od zawsze. A dla tych, którzy to kwestionowali, herosem był generał od przewrotu grudniowego.

Moim zdaniem, to raczej u nas jednak coraz demokratyczniej. Co nie musi od razu oznaczać sympatii dla współczesnego centrolewu. Choć i taki się znajdzie.

A prawacki folklor rodem z PiS i tak nie ma startu do upadłego przecież ostatecznie poza margines sceny politycznej chłopców – elpeerowców.

Defendo, dajże pokój.
Mniej Gazety czytaj, jest jeszcze świat poza tymi łamami.
Pozdrawiam nieautorytarnie zgoła.

Szanowny Odysie! Na jakiej podstawie określasz moje lektury? Przypomina mi się taka piękna scenka z plaży, kiedy – urocza niewątpliwie – mamusia poprosiła gromko: “Synku, włóż sweter, bo MI jest zimno!”
Prasę to ja czytuję rozmaitą.
Badania nad autorytaryzmem to ja – w pewnym zakresie – przygotowywałam i brałam udział w opracowaniu ich wyników. Nie zastosowaliśmy czystej skali F(Adorno), bo jest obarczona pewną wadą metodologiczną, o której musiałabym tu strasznie długo pisać, nawet najcierpliwszy czytelnik mógłby mieć tego dość(najkrócej mówiąc chodziło o uniknięcie zjawiska acquiescence artefact), skala D(Rokeach) też ma swoje wady, więc stworzyliśmy na bazie ich obu skalę bardziej zrównoważoną(obecnie najlepsza wydaję się skala Altemeyera).
Badania, których wyniki mogę tu podać bez konieczności konsultowania się z kimś trzecim(niektórych po prostu nie mam pod ręką) przeprowadzane na reprezentatywnych próbach dorosłych Polaków co roku, począwszy od roku 1990 wykazały,że w ciągu kolejnych siedmiu lat wzrastał odsetek osób wykazujących cechy postawy autorytarnej(mierzono trzy podstawowe komponenty: konwencjonalizm, autorytarne podporządkowanie i autorytarną agresję).
Np. ze zdaniem “Każdy dobry kierownik, by uzyskać uznanie i posłuch, powinien być surowy i wymagający wobec podwładnych” w roku na początku badań zgadzało się 28,2% respondentów, w siedem lat później już blisko 35%. Wyjątkiem był rok 1991, kiedy ten odsetek nieznacznie spadł. Demokratyzacja szybko wkraczała w życie naszego kraju, ale świadomość społeczna za nią nie nadążała. Wyniki przedostatnich wyborów również dość jasno wskazują na to, że autorytaryzm doskonale się miewa – zwłaszcza w określonych grupach społecznych. Autorytaryści chętniej – niż ci, u których cecha występuje w mniejszym nasileniu – uczestniczą w wyborach. więc sądzę, że dziś odsetek “twardych” autorytarystów mógł ulec zmianie in minus.
Zdaje sobie sprawę, że to nie jest mój blog, sala wykładowa itd., więc zanudzać nie będę. Pisząc poprzedni post oparłam się jednak nie na doniesieniach prasowych, ale na badaniach prowadzonych przez ośrodki naukowe.
Zjawisko autorytaryzmu zaczeto badać na Zachodzie, bodajże od Fromma się zaczęło(“Ucieczka od wolności”, u nas ukazała się dopiero w 1970r., przynajmniej ja dysponuję takim wydaniem, w oryginale pewnie ze dwadzieścia lat wcześniej, niedzielne lenistwo odebrało mi chęć sprawdzenia), a największe zasługi na pewno należy przypisać Adorno. I Altemeyer. W Polsce – moim zdaniem – Korolewicz i Korzeniowski.
Pozdrawiam, zaczytana w Tygodniku Powszechnym

Defendo

Pisząc poprzedni post nie wspomniałaś, na czym opinię swą oparłaś. Poszedłem nieuprawnionym skrótem, faktycznie paskudnie mi wyszło. Nie to było moim zamiarem wpychać Cię do szufladki michnikoidów. (Swoją drogą, zdarzyło się w ostatnim czasie na TXT to nie tylko mnie i jeszcze większa burza wyszła, pojedynkować panowie się chcieli…).

Po prostu — zwykłe narzekanie na powszechny upadek wszystkiego ciut mi się przejadło. Więc kiedy ton czyjejś wypowiedzi rzuconej ad hoc, dziwnie harmonizuje mi z mejnstrimowym biadoleniem — nie dziwne, że odruchowo równam do szeregu. A ostatnie dwa lata powszechnej histerii o staczaniu się Polski w totalitaryzm mogły wywołać uczulenie. Tyle usprawiedliwień, które nie umniejszają mojej przewiny zastosowania niskiego chwytu erystycznego.
Jeszcze raz kajam się.

Ja, muszę przyznać od razu, jestem w tej dziedzinie (a w zasadzie, przyznajmy uczciwie, praktycznie w każdej) — dyletantem. Czytałem jeno Fromma, a pewnie za wiele nie pojąłem. Bardzo chętnie przeczytałbym coś na ten temat.
Liczę na tekst o autorytaryzmie rodaków (i moim).

Pozdrawiam

Pino – nie chcę się powtarzać, pisałam o tym kiedyś w swoim blogu :)
Odysie – wcale nie uraża mnie określenie “michnikoidalna”, o wiele bardziej zabolałoby mnie “wildsztajnowa”, “ziemkiewiczowska”, a najbardziej chyba “pospieszalska”. Najdalsza jestem od wszelkiego zagryziactwa, również wirtualnego. Mierzi mnie małoduszność prezydenta, ale nie zamierzam go obrażać. Nie podoba mi się kampanijność Tuska czy Dutkiewicza, ale również nie powieszę na nich psów. Wolę przyglądać się i analizować. Jeśli trzeba – walczę. Czasem w obronie mężczyzn, ostatnio – w obronie polszczyzny i kultury elitarnej. Idei bronić nie zamierzam – ideowość jako taka strasznie ogranicza(jest bliska fanatyzmowi, zakłada ludziom końskie okulary).

Defendo

Przeczytawszy ostatni mini-wykładzik o maxi-sprawce jestem tak zszokowany, że nie mogę pozbierać szczęki z podłogi.

1.

Jak sobie próbuję wygrzebać z pamięci, jakie to środowiska najchętniej odwołują się do autrytetów w naszej debacie publicznej, to bynajmniej nie wychodzą mi ci mniej wykształceni, z mniejszych ośrodków, z mniejszymi zdolnościami intelektualnymi. Toż u nas nieustanny (wzajemny) kult autorytetów dotyczy przede wszystkim tzw. inteligencji. Przynajmniej w dyskursie publicznym.

Prosty człowiek, o ile wiem, to raczej swoje wie i te wszystkie autorytety to ma… no, pozostaje nieufny. Własne oceny odłożę jednak z chęcią na bok, jako bazujące na nierprezentatywnej grupie i nienaukowych metodach poznawczych…

2.

To dość interesujące założenie. Widać mam niezwykłe statystycznie doświadczenie, coś jak szóstka w totka, bo znane mi osoby przyznające się do ateizmu, a nawet przyznające się do nikłej religijności – wydają się mieć uśredniając raczej wysoki poziom autorytaryzmu. O ile rozumiem to słowo.

Argument z wyznawcami o. Rydzyka ma się do religii jak piernik do wiatraka. Chyba, że kult ojca dyrektora zakwalifikujemy jako osobne wyznanie. Przypadków wiernych fanów, którzy wybaczają swym idolom każde świństwa (a nawet więcej: nie przyjmują ich do wiadomości) doprawdy można znaleźć na kopy w każdej dziedzinie życia, niemającej z religią nic wspólnego. Pierwszy z brzegu przykład — towarzysz Che.

3.

To ciekawe spostrzeżenie. Oczywiście mój przypadek jest, jak już wspominałem, statystycznie nieistotny, a na dodatek muszę być jakąś anomalią, ale co tam, powiem swoje.
Otóż nam (mi z żoną) przytrafiało się sporo nacisków w tych sprawach, o raczej przeciwnym zwrocie. Powtarzano nam, że z dziećmi lepiej czekać (ewidentne naciski), a jak się nam dzieci mimo światłych porad zaczęły rodzić — już nawet dalecy znajomi podpowiadali nam, że trzeba uważać , są przecież środki itd. Że już o tekstach jakie młoda ciężarna kobieta może usłyszeć od matron w warszawskim tramwaju nie wspomnę.
Impertynencje ze strony personelu medycznego w stołecznych szpitalach, czy próby narzucania ideowych wyborów przez lekarzy również miały miejsce. Nie miało to absolutnie nic wspólnego z nauką Kościoła, wprost przeciwnie. A należało jak najbardziej do kategorii wpychania się do sypialni czy pod kołdrę.

W każdym razie, śmiem twierdzić, że autorytaryzm w tych sprawach nie musi mieć nic wspólnego z nakazami religijnymi, raczej zaś z — tak bym to nazwał — oogólnie przyjętymi normami społecznymi. Jeśli standardem jest heteroseksualna monogamia i ślub kościelny – większość naciska na chcących żyć odmiennie. Jeśli normą jest model 2+2 po studiach — odstępców również się obdarza presją. Tym silniejszą, im bardziej odstają od szablonu.

I w tym punkcie, przepraszam najmocniej, pozostanę wierny własnemu doświadczeniu niezależnie od przytoczonych wyników badań, czy uczonych wykładów. Najwyżej mogę przystać, że trafiłem na społeczną szóstkę w totka, nie tylko samemu będąc dziwadłem, ale i na niezwykle liczne wyjątki od reguły natrafiając.

4. Co do facecji z duchownym. Dość dziwne jest iść po naukę do księdza i mieć pretensje, że ów udzielił nauki. Jeśli się wie, że robi się dobrze i nie oczekuje się tu wskazań danego autorytetu — nie trzeba się do niego po wskazania zwracać, czyż nie?

PS. Ciekawe, że dla osoby samodzielnej i niezależnej w sądach, czerpiącej wiedzę i formułującej opinie nie z gazet, a w dodatku stroniącej od wszelkiej ideowości, zaliczenie w poczet wyznawców Wildsteina czy Ziemkiewicza jest obraźliwe, a Michnika – nie.

Mogę prosić o uzasadnienie?