Wiemy jednak, i to właśnie od Rzepeckiego, że jego podwładny bał się przede wszystkim kontrwywiadu NSZ, którego pracownicy stworzyli listy rzekomych zdrajców i „współpracowników komuny”. Na nich to, obok nazwiska Ireny Sendlerowej, Aleksandra Kamińskiego, umieszczono również Makowieckiego i Widerszala. Dla spadkobierców skrajnie prawicowego Obozu Narodowo-Radykalnego byli oni zdrajcami.

Posądzenia o kryptokomunizm rodziły się w kręgach związanych z ONR. Znane są nam cztery dokumenty podnoszące zarzuty wobec Widerszala, Makowieckiego, Rzepeckiego, Kamińskiego, Handelsmana, nawet Ireny Sendlerowej. O “wartości” tych dokumentów będących bezładnym konglomeratem plotek, półprawd i kłamstw wypowiedzieli się już wybitni znawcy podziemia Tomasz Szarota i A.K. Kunert.

Myśl likwidacji ludzi BIP-u narodziła się w gronie radykalnych działaczy podziemia. Andrzej Krzysztof Kunert nazwał ich przed laty “zakonspirowaną grupą mafijną”. Inspiratorem był Witold Bieńkowski, bardzo zasłużony konspirator z departamentu spraw wewnętrznych Delegatury Rządu, współpracujący z Władysławem Jamonttem, przed wojną związanym z ONR, a w czasie okupacji – m.in. pracownikiem kontrwywiadu KG AK. W orbicie tej pojawił się także Karol Niedenthal “Karol” z wywiadu antykomunistycznego KG AK, a politycznie związany z syndykalistami. Jego rola w sprawie jest najmniej znana.