Wreszcie wspomnieć należy ostatniego z kompanii,
był to kretyn, idiota widoma,
bzik na punkcie żmirłaczy: Brząkacz, rad z takiej manii,
przyjął go z otwartymi rękoma.

Miał być ich Bydłobójcą. Po czym raczył wybąkać,
kiedy statek już tydzień był w drodze,
że zarzyna wyłącznie bobry. Stracił głos Brząkacz,
zadrżał, długo stał we łzach i trwodze.

A na koniec objaśnił, przy czym jąkał się nieco,
że Bóbr jest tylko jeden na statku,
jego własny, tak swojski, że wprost szukać ze świecą,
rżnąć nie wolno go w żadnym wypadku.

(...)
Mimo wszystko, od tego nieszczęsnego momentu,
Ledwie się Bydłobójca przybliży,
Bóbr zajmował się jakąś inną częścią okrętu
I był dziwnie nerwowy i chyży.

Cyt. z książki. Życzysz sobie tez tekst oryginału? :) Mam na stronie lewej.

Misz-masz stworzyli komentatorzy, merlot nam tylko pomagał...

A w ogóle, jaki Flaubert, gdzie Flaubert, nie znoszę go i nawet nie mam na półce!

A, jeszcze słówko o Powstaniu Styczniowym – wyobraź sobie, że miało sens.

Gdyby nie ono, moja rodzina nie znalazłaby się nigdy na Podlasiu i w konsekwencji ja nie znalazłabym się w Warszawie. Zatem ja go krytykować nie będę :)