Nie, nie chodzi mi o głód. To by było idiotyczne.

Odniosłem się nie wprost do przykładu Artura – możesz żyć, jeśli zapłacisz jakoś za operację. Nie płacisz – nie operujemy. Taki sobie skrajny przykład, który występuje dzisiaj i występowałby w płatnej (czyli wolnej) służbie zdrowia.

Po prostu chcę powiedzieć, że zgadzam się z Nicponiem, chociaż tak mi jak i wielu ludziom ciężko może być pogodzić się z prostą brutalnością życia.

Ta brutalność ma jedną zaletę : jest prawdziwa. Nie fałszuje obrazu świata na modłę “Nic mi się nie stanie, bo państwo mi pomoże”.

Jajcenty