Panie Gretchen,

zacytuję Pani św. Pawła:

““Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą (…) nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor 6, 9-10)

Zmartwychwstaną na pewno ale nie z Chrystusem przyjdzie im dzielić wieczność ale z Księciem ciemności. Św. Paweł mówi jasno o tym jakie konsekwencje wieczne ma ten sposób życia.

Ten sposób życia można identyfikować jako “sposób zycia przewrotnego pokolenia” o którym mówi pierwsze czytanie z dzisiejszej Liturgii Mszy św.

Brzmi mocno ale w pewnych kwestiach kompromisów nie ma i nie może być... . Gdyż nie może dobre drzewo wydawać złych owoców. Ani złe dobrych. Św.Paweł o tych owocach powiedział jasno i nie pozostawiając złudzeń.

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

A to przepraszam. Będę pamiętał, że z Panią rozmawiam – ale ten nick jakoś mi na Mężczyznę się konotował.

Zmartwychwstanie dotyczy osób którzy żyją wg ducha a nie wg Ciała.

CHyba źle Pani zrozumiała cytat św. Pawła. On mówi nie ad personam, że “homoseksualiści i lesbijki…” ale mężczyźni współżyjący ze sobą ( w domyśle także kobiety).

Mówiąc o głęboko wierzących homoseksualistach rozumiem, że ma Pani na myśli tych spośród nich, którzy maja takie skłonności seksualne ale nie żyją wg nich. Tak jak mężczyzna będąc mężem jednej żony, posiadając naturalne skłonności seksualne w stosunku do kobiet, jednak ze względu na Swój Wybór, żyje w wierności.

Więc podobna zasada dotyczy zarówno członków Kościoła, którzy doświadczają tych skłonności, ale powstrzymują się od życia wg nich…. .

A więc kwalifikacja “przewrotnego pokolenia” nie dokonuje się ze względu na posiadanie samych skłonności, ale ze względu na czyny(współżyjący ze sobą”. Gdyż bycie homoseksualistą nie jest grzechem ale uczynki które “materializują” te skłonności w praktyce już tak.

Nie potępia się człowieka ale jego uczynki. I to uczynki decydują o Wierności Bogu a nie sama skłonność. Skłonność jest moralnie obojętna. A najważniejsze jest to co z tej skłonności wynika i jak jest ona realizowana.

Reasumując, nie “wydzieram radości Zmartwychwstania” homoseksualistom nawet raduję się razem z nimi – ale Tymi którzy żyją w czystości.

Ci którzy żyją w takich związkach i popełniają takie uczynki oraz uważają je za dobre, nie mogą się radować ze Zmartwychwstania, gdyż Zmartwychwstać z Chrystusem mogą Ci którzy żyją wg Ducha a nie ciała. A czyny homoseksualne nie są uczynkami wg Ducha ale ciała.

Jeszcze jedno zdanie co do “ratowania się z przewrotnego pokolenia” -> ratuje się ten, kto przyjmuje Chrzest nawrócenia i Życia wg ducha.

A skoro nawrócenie to odwrócenie się od tych uczynków(również współżycia homoseksualnego) a wejście na drogę sakramentalnego zjednoczenia ze Zmartwychwstałym które weryfikuje się w codziennym życiu przez podejmowane wybory i uczynki.

Nie można radować się ze zmartwychwstania i trwać w grzechu który jest stanem śmierci, tak jak, nie można “zjeść ciastko” i “mieć ciastko”.

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Jak zauważyłeś JP II przepraszał za te niegodziwości.

A przepraszając za grzechy Sług Kościoła, dał wyraz, że cel nigdy nie uświęcał środków i jeśli nawet wysocy dostojnicy Kościelni czy świeccy tak sądzili to byli w błędzie.
Gdyż “gdyby uświęcał” Papież nie musiałby przepraszać.... .

To prawda, że niegodziwości były, ale nie oznacza, że “cel je uświęcał”... .

Jacek i ja mam przerąbane i Chrobry i Homoseksualista jeśli dopuszczam się tego co św. Paweł nazywa uczynkami wg Ciała.

Jednak mówiąc o czasach należy pamiętać o ich cywilizacji i o naszej. Wg tego na jakim poziomie rozwoju cywilizacji jesteśmy – naszej świadomości, możliwości rozeznania dobra od zła – będziemy sądzeni.

Inny był stopień cywilizacji za Chrobrego, inny dziś. Ale to nie znaczy, że Chrobry sobie mógł zabijać ludzi jak “muchy”.

Np. NIe Zabijaj – jest przykazaniem które w czasach wojny jest zupełnie inaczej traktowane jak w czasie pokoju. Np. Naród który broni się przed najeźdźcą ma obowiązek się bronić... . Nie zabija on dla niesprawiedliwości ale broni się przed najeźdźcą.

Co do homoseksualizmu. Tłumaczy się, że te skłonności tak determinują człowieka, ze nie może bez ich realizacji żyć.

Gdyby tak było nie możliwe byłoby życie w celibacie i wg ślubów czystości jakie składają zakonnicy i zakonnice.

Bo seks nie jest osnową istnienia. Można żyć we wstrzemiężliwości. W przypadku wstrzemiężliwości dla Królestwa Niebieskiego: zarówno zakonnica( z własnej woli ) jak i osoba ze skłonnościami homoseksualnymi są zobowiązani do czystości. Zakonnica z własnej nieprzymuszonej woli, jak i osoba ze skłonnościami homoseksualnymi.

Ja mam nieodparte wrażenie, że homoseksualizm jest upolitycznionym probleme który stanowi oręż walki środowisk lewicowych z wartościami konserwatywnymi. Nie mogę pojąć troski o dyskryminację tych środowisk oraz przemilczaniu łamania praw człowieka przez Rosję. Czy też flekowanie dyskusji o ochronie życia: zakaz pokazywania wystaw pokazujących skutki aborcji: zdjęć przedstawiających zmasakrowane ciała dzieci wyskrobanych z łona Matek, jak i popularyzacji przez NFZ leczenia skutków aborcji – w innych krajach leczonych w ramach publicznej służby zdrowia(Kanada).

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

że teraz nie mogę napisać bom w pracy, ale jak wrócę do domu to się wypowiem.

“A to przepraszam. Będę pamiętał, że z Panią rozmawiam – ale ten nick jakoś mi na Mężczyznę się konotował.”

Panu się żeńskie imiona męsko konotują?
Zadziwiające, doprawdy…

“CHyba źle Pani zrozumiała cytat św. Pawła. On mówi nie ad personam, że “homoseksualiści i lesbijki…” ale mężczyźni współżyjący ze sobą ( w domyśle także kobiety).”

To Pan mnie źle zrozumiał. Nie kierowałam pytań do św. Pawła tylko do Pana.

“Mówiąc o głęboko wierzących homoseksualistach rozumiem, że ma Pani na myśli tych spośród nich, którzy maja takie skłonności seksualne ale nie żyją wg nich. Tak jak mężczyzna będąc mężem jednej żony, posiadając naturalne skłonności seksualne w stosunku do kobiet, jednak ze względu na Swój Wybór, żyje w wierności.”

Nie. Mówiąc o głęboko wierzących homoseksualistach mam na myśli głeboko wierzących homoseksualistów. Zwyczajnych ludzi, którzy tacy już są, jak ja jestem heteroseksualna.
Pan by ich chętnie pozbawił, i pozbawia możliwości czerpania radości z nieobciążonego klątwami i wiecznym potępieniem życia seksualnego.
Porównanie z mężczyzną, który wybiera wierność jednej kobiecie jest całkowicie chybione przecież.

“Więc podobna zasada dotyczy zarówno członków Kościoła, którzy doświadczają tych skłonności, ale powstrzymują się od życia wg nich…. .
A więc kwalifikacja “przewrotnego pokolenia” nie dokonuje się ze względu na posiadanie samych skłonności, ale ze względu na czyny(współżyjący ze sobą”. Gdyż bycie homoseksualistą nie jest grzechem ale uczynki które “materializują” te skłonności w praktyce już tak.
Nie potępia się człowieka ale jego uczynki. I to uczynki decydują o Wierności Bogu a nie sama skłonność. Skłonność jest moralnie obojętna. A najważniejsze jest to co z tej skłonności wynika i jak jest ona realizowana.”

Tak to można mówić o ludziach poważnie zaburzonych, których czyny jakoś tam z tych zaburzeń wynikają. Przyjęcie takich kategorii myślenia w odniesieniu do ludzi zdrowych lecz innych pod jakimś względem, zawsze prowadzi do nadużyć.
Nie można powiedzieć, że się akceptuje człowieka, że daje mu się szansę bycia wiernym Bogu, bycia członkiem jakiegokolwiek Kościoła pod jednym wszakże warunkiem, że on sam odbierze sobie coś co jest dla niego tak naturalne, jak dla Pana seks z kobietą.
Orientacja seksualna to nie jest coś co można sobie wybrać w drodze losowania, próbowania, rozważania i zdecydować się na tę, która cały ten plebiscyt wygra.
Wystarczy, że Pan sobie wyobrazi, że miałby Pan mieć jakikolwiek fizyczny kontakt o zabarwieniu erotycznym z mężczyzną.

“A skoro nawrócenie to odwrócenie się od tych uczynków(również współżycia homoseksualnego) a wejście na drogę sakramentalnego zjednoczenia ze Zmartwychwstałym które weryfikuje się w codziennym życiu przez podejmowane wybory i uczynki.”

Nie porozumiemy się ponieważ Pan uważa za złe uczynki, za grzech coś na co człowiek nie ma wpływu. Mam na myśli jego, tego człowieka, orientację seksualną.

Reasumując powiem tak, że w tej sprawie nie wydaje mi się możliwe owo oddzielenie, o którym Pan pisze.

I pojawia się we mnie pytanie o umiejętność dostrzeżenia człowieka, o akceptację, o zrozumienie.

No teraz to wrzucił Pan już wszystko co można było, a następnie bardzo solidnie zawartość tego worka zamieszał.

Tak się zastanawiałam co też tu Panu napisać...

I napiszę tak.

Zbyt często pod pretekstem rozmaitych systemów aksjologicznych pozwalamy sobie na oceny tego co dobre, co złe,
co właściwe, co niewłaściwe,
wytyczamy drogi, definiujemy bezdroża,
budujemy mosty, wznosimy mury.

Jak się już mocno zapędzimy to te nasze wartości całkiem przysłaniają nam drugą istotę. Nie staramy się zobaczyć i zrozumieć jej perspektywy przeżywania świata, bo już wiemy że nasza jest najlepsza, jedynie słuszna.
Zaczynamy dzielić na swoich i obcych.
Na tych co wiedzą, i na tych co błądzą.

Pięknie sobie to układamy, mościmy się w tym wygodnym świecie z cudownym poczuciem, że na szczęście z nami jak najbardziej wszystko w porządku.

I znamy, po prostu znamy wszelkie odpowiedzi.

Nadal nic nie wiedząc. Z oczami zupełnie zasłoniętymi.

Czytam bardzo uważnie pański dialog z panną Gretchen. Przyznam też, że w ogóle chętnie czytam to co Pan pisze i komentuje.

W tej mini debacie, panna Gretchen dotknęła bardzo poważnego problemu – problemu doktrynalnej sztywności, traktowanej (między innymi przez Pana) jako największa cnota Kościoła Katolickiego.

Chcąc czynić dobrze, sprawiacie tymczasem, że od Kościoła odsuwają się kolejne tysiące ludzi, którym wasza argumentacja łamie wszelkie pojmowanie dobra i zła, których niejako spychacie na pozycje wątpiących lub wręcz przeciwników. I nie mówię tu o środowiskach homoseksualnych.

W tej dyskusji w sposób przeraźliwie jaskrawy racja jest po stronie panny Gretchen.

A Pan powinien czym prędzej zmienić swoje motto.

Bo Pan nie pyta.
Pan wie.

Pozdrawiam,

merlot

“W żadnej z dziedzin nie wiemy wszystkiego ale wypowiadając się na jakiś temat warto wiedzieć co na ten temat wiadomo.
Bo wiadomo.”

No i ja tu widzę kłopot ponieważ najwyraźniej Pan wie co innego, a ja co innego.
Co w takiej sytuacji?
Kto z nas ma rację?

“Gdyby usankcjonować pozytywnie ocenę moralną homoseksualizmu(czynów homoseksualnych) to właściwie byłoby stwierdzeniem, że nic nie wiadomo a popęd seksualny i pociąg płciowy jest wyrocznią.”

Czy to oznacza, że w Pana opinii homoseksualiści to ludzie niezdolni do uczuć?
Uważa Pan, że związki homoseksualne oparte na miłości nie istnieją, a oni sami gonią jedynie po świecie w celu zaspokojenia swych nienasyconych i rozbuchanych potrzeb seksualnych?

Jeszcze jedno przyszło mi do głowy.
Skoro w świetle nauki Kościoła Katolickiego człowiek jest w porządku, w tym człowiek homoseksualny, a potępia się jedynie czyny homoseksualne, jak Pan to nazywa. To czy w takiej sytuacji byłby Pan skłonny zaakceptować związki partnerów jednej płci pod warunkiem, że zrezygnują oni ze współżycia seksualnego?

donoszę uprzejmie, że uczeń Poldek nie przyniósł na swój blog dzienniczka, a jego goście też nie byli tacy głupi.

Czyli klops. Żadnej dwójki ani pały nam Pan Psor dzisiaj nie postawi, ku swojemu wielkiemu rozczarowaniu zapewne.

Pozdrawiam, doceniając trud

merlot

“”“W tej mini debacie, panna Gretchen dotknęła bardzo poważnego problemu – problemu doktrynalnej sztywności, traktowanej (między innymi przez Pana) jako największa cnota Kościoła Katolickiego.”“”

Kościół postępuje sztywno, hmmm. Przypomina mi się sytuacja z BIblii gdy zydzi pytają Jezusa jak to jest z rozwodami. I JEzus ku ich zaskoczeniu nie obniża poprzeczki – oni przypominają Mu, że MOjżesz pozwolił dać żonie list rozwodowy.
A Jezus im odparł, że popełnia cudzowłóstwo nie tylko ten który naraża żonę na cudzołudztwo ale ten kto pożądliwie spogląda na kobietę.

Kosciół nie ma cnót – gdyż jest wspólnotą ludzi -> grzeszników wyznających swoje grzechy i odwracających się od nich. Jedyną CNOTĄ (mówiąc Pana językiem) jest JEzus Chrystus Ukrzyżowany i ZMartwycjwstały który obmywa z grzechów swój lud.

W postępowaniu z grzechem nie tyle chodzi abyśmy się stali aniołami na ziemi, ale o to abyśmy od swoich grzechów się odwracali i uwalniali. Ponieważ jesteśmy ludźmi grzesznymi będziemy to czynić do końca swojego życia.
Pan rozumiem wolałby aby Kościół poprzeczkę obniżył – jednak nie może tego zrobić gdyż Głową Kościoła jest Jezus Zmartwychwstały. Kł ziemski z papieżem na jego czele nie może odwoływać “ani jednej joty…” gdyż Pismo św. mówi “Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą...”.
Więc raczej mnie ma szans na obniżenie poprzeczki. Kościół jest depozytariuszem lekarstwa na grzech -> sakramenty.

Panie MErlocie, powyższe zdanie prawdziwe nie jest. Gdyż rozmawiając z wieloma ludźmi którzy używali podobnych argumentów po pytaniu: – a gdyby nawet zmienił Kł zdanie w dziedzinie aborcji, etyki seksualnej, czynów homoseksualnych to Pan/Pani zaczęłaby prowadzić sakramentalne życie w Kościele?

Odpowiedź była: NIE.

Więc wg mnie to takie – z całym szacunkiem – zawracanie głowy i szukanie usprawiedliwienia dla swojej letniości i gnuśności duchowej.

W kwestii naszej dyskusji ja rację przyznaję słowom Św.Pawła.

Pytam wtedy gdy nie wiem. I jest to motto mojego postępowania wtedy gdy mam wątpliwości – więc pozostawię to motto. uważam za sprawdzone i mądre.

A nawiązując do Pani Gretchen – ciekawi mnie kogo Pani zapytała, że sądzi, że można być WIerzącym głęboko i żyć w związku homoseksualnym. Ciekaw jestem jaki spec od teologii Biblijnej czy moralnej to potwierdził.

Dla mnie autorytetem jest Słowo Boże zapisane na kartach Biblii. A Biblia mówi: lepiej słuchać Boga niż ludzi.. . Więc w kwestii sztywności Kościoła pozostanę przy tym autorytecie. To bezpieczniejsze.

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Tym bardziej ważnej, należy pisać po polsku, tak zeby rozumiał to ktoś więcej niż autor..

O tym dowiadują się już dzieci w 1 klasie SP.

Merlot ( pier… u siebie w domu ).
Igła

Nie za takie odzywki Cię cenię.

Jak widać, poza Tobą nikt nie miał problemu ze zrozumieniem tekstu.
A Ty, zupełnie niepotrzebnie, swój stosunek do wpisu Poldka podbudowujesz pozamerytorycznymi argumentami.

Nie zaperzaj się o drobiazgi, gdy mowa o rzeczach dużych.

merlot

pozwoli Pan, że zadedykuję Panu dawną paremię:

Medice, cura te ipsum

moje doświadczenie nie potwierdza Pana stanowczych, ale apriorycznych sądów.

Poznałem co najmniej kilka osób, które wykluczenie z Kościoła, będące skutkiem tego, co Katechizm nazywa skłonnością nieuporządkowaną, nie zerwały z nim kontaktu.

Duchowo cierpią z braku dostępu do Sakramentów Świętych i modlą się z godną pozazdroszczenia żarliwością.

Nie ma we mnie pewności, że zostaną, w Ostateczności, potraktowane gorzej od co poniektórych heteroseksualnych dewotów.

To nie ja i nie Pan będziemy Sądzić.

Ale dlaczego Pani teraz o uczuciach a unika powiedzenia wprost: Św. PAweł się myli, Kościół się myli… ??

Proszę powiedzieć wprost.

Mówiąc o związku musimy uściślić. Jest możliwa głęboka więź między ludźmi: koleżeńskość, przyjaźń, więzy pokrewieństwa, itp.
Treścią i spoiwem tychże więzi jest wspólnota wartości, krwi, celów i dążeń.
Tak więc nie jest tak, że jest coś złego w przyjaźni pomiędzy kobietami czy mężczyznami.

Ale aby być przyjacielem nie trzeba brać ślubu prawda? Związek Małżeński jest święty gdyż jest stworzony jako specyficzna i jedyna rzeczywistość gdzie małżonkowie uczestniczą w przekazywaniu życia. A potem podjąć naturalne role Matki i Ojca w wychowaniu dzieci. Natomiast nie ma podstaw i powodu aby odnajdywać cokolwiek równego małżeństwa mężczyzny i kobiety w związkach jednopłciowych.

Małżeństwo jest tajemnicą i sakramentem -> którego nie udziela Kapłan ale jedynie potwierdza. Jest to jedyny sakrament którego udzielają sobie narzeczeni.

Związki homoseksualne nie mogą być ani sakramentalne ani naturalne – współżycie homoseksualne nie jest zgodne z naturą, związki heteroseksualne zostały pobłogosławione i określone także w innym miejscu w KSiędze Rodzaju: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się czyniąc sobie ziemię poddaną.”

Zresztą niech Pani przeczyta sobie opowiadania o stworzeniu człowieka. Stworzeni są razem jako komplementarne istoty uzupełniające się nawzajem. Stąd ranga i świętość związku małżeńskiego. Podciąganie pod ten sam “sznurek” miłości homoseksualnej jest pozbawione podstaw.

Więc Kościół osobom za takimi skłonnościami daje możliwość uczestniczenia w życiu sakramentalnym pod warunkiem pracy nad sobą i powstrzymania realizowania tej skłonności w swoim życiu.

Tyle na ten temat Nauczanie Kościoła, które jest koherentne ze słowami Św.Pawła.

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Piękne zdanie. Ja też, dlatego też w swojej wierze szukam oparcia i Prawdy. Wiara subiektywna w Boga Biblii musi prowadzić do Poznania tego Boga wg Biblii.

Wykluczenie z Kościoła następuje zupełnie inaczej. NAstępuje wtedy gdy, człowiek popełniając grzech trwa w nim, nie odwracając się od niego i nie podejmując postanowienia poprawy.

Gdyż człowiek przez grzech traci Łaskę Uświęcającą – wchodzi w stan nieprzyjaźni z Bogiem. Staje się istotą będącą w stanie przyjaźni ze Złem.
Więc jeśli następuje jakiekolwiek wyklucznie to na własne życzenie człowieka.

Dobra nowina EWANGELII polega na tym, że człowiek może w każdej chwili powrócić do stanu przyjaźni z Bogiem (Syn Marnotrawny) i stać się Jego dzieckiem i dziedzicem, Jego Królestwa.

Wykluczenie tak, ale “własnymi rękami” człowieka i “tylko na własne życzenie”.

Nota bene jest taki grzech którego Bóg nie może odpuścić: to grzech przeciw DUchowi Świętemu.

Jest to taki grzech który sprowadza się niezmiennym trwaniem w popełnionymm grzechu, nie okazanie skruchy i prośby o jego przebaczenie. Takiego grzechu odpuścić nie można, gdyż jego “właściciel” uważa, że nie ma grzechu i wybiera w nim trwanie na wieki.

Więc mówiąc o Miłosierdziu Boga trzeba pamiętać o tym, że Jego granice istnieją. A jego granicą jest trwanie w grzechu i nie przyznawanie się do niego.

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Ja wogóle nie widzę sporu!!

Panu się podoba, mnie się nie podoba a Poldek, jako gospodarz, stosuje swoje własne środki przekazu.
Igła

Wróćmy do kontekstu – może wtedy się zrozumiemy w pełni.

Otóż w moim wpisie pierwszym napisałem, że legitymizowanie prawne aborcji na życzenie oraz związków homoseksualnych jest czymś co identyfikuję jako “dzieło przewrotnego pokolenia”. A więc tego “pokolenia” które – mówiąc językiem Jana Pawła II – jest emisariuszem cywilizacji śmierci.

Dyskuja zatem toczy się w kontekście czy związki jedno płciowe oraz aborcję na życzenie można sankcjonować prawnie(legitymizować je) czy nie.

A więc całą dyskusja dotyczy przecież zasad ogólnych a nie szczegółowych. Natomiast moi goście zarzucają mi, że domgam się piekła dla homoseksualistów itd.

A mój głos dotyczy tego aby nie przykładać ręki do tego by legitymizować te “uczynki” – uzasadniając je argumentami płynącymi z Wiary( Biblii i Objawienia).

Tyle yayco. Natomiast kwestia szczegółowa to już zupełnie inna dziedzina. To tak jakby rozmawiać o tym czy Obwodnica dla Augustowa jest konieczna. Tutaj się zgodzimy wszyscy, że tak. Ale co do tego którędy będziemy się spierać i szukać odpowiedzi.

NAtomiast porównując powyższe do legalizacji prawnej można powiedzieć, że spór dotyczy tego “czy autostrada”(legalizacja) jest potrzebna”. KK twierdzi, że nie. Jest niemoralna.

Inni uważają, że jest moralna gdyż Kł nie ma pewności i nie może powiedzieć które uczynki prowdzą do nieba a które do piekła… .

Kościół nie mówi(ani ja), że grzechy aborcji czy wynikające z “miłości homoseksualnej” nie mogą być wybaczone.. – to już zupełnie inny temat.

Pozdrawiam !
************************
“Kto pyta nie błądzi…”

z pana wpisów, nic nie rozumiem.
Potem dopiero cokolwiek z komentów.

Pański język mnie odrzuca. Tak jak pisałem wcześniej, to chińszczyzna.
Igła

Nie mam najmniejszego zamiaru mówić, że św. Paweł się myli, czy że Kościół się myli.
Nie czuję się kompetentna.

Są tutaj co najmniej dwie kwestie.

Pierwsza to taka, że jeśli jakiś katolik okaże się homoseksualistą to nie ma łatwo. Na boskie miłosierdzie zapewne może liczyć natomiast z ludzkim, jak zwykle bywa, jest znacznie gorzej.
Bo niby oddzielamy człowieka od czynów, co ma oznaczać, że generalnie go dotrzegamy wraz z tym garbem problematycznym, ale jakoś nie słychać o tym, by katolicy stawali w obronie homoseksualistów. Tak zwyczajnie.

Nawet w tym co Pan pisze czytam, że to są jakieś rozszalałe seksualnie jednostki kierujące się popędem zamiast kontrolować swoje odruchy.
Kiedy zadaję Panu pytanie o to czy dostrzega Pan taką możliwość, że w takich związkach jest miłość (nie przyjaźń i koleżeńskość), to Pan oczekuje ode mnie oświadczenia, że Kościół się myli.

Pan Jajcenty natomiast sugeruje, że można się w końcu łatwo zmienić wyznanie i po sprawie.

Brzmi to trochę tak: nie umiecie albo nie chcecie się do nas dostosować, to jest wasz i wyłącznie wasz problem.

I w gruncie rzeczy to jest oczywista oczywistość, gdyby nie jedna drobna kwestia. Człowiek nie jest ani winny, ani odpowiedzialny za to jaką ma orientację seksualną. I każdy chyba ma prawo do życia seksualnego…
Jak można oczekiwać od kogokolwiek, że się tego wyrzeknie?

Różnimy się w perspektywach patrzenia na kwestię, o której rozmawiamy.

Pan wygodnie umoszczony w nauce swojego Kościoła nie widzi specjalnie kwestii do dyskusji. Homoseksualizm jest wbrew naturze, już św. Paweł o tym pisał, i pisał o potępieniu. Ok.

Ja staram się widzieć tę kwestię z perspektywy człowieka i jego dramatu. Koszmarnego wyboru przed jakim stanie.
Zadaję sobie pytanie czy on musi przed tym wyborem stawać.
Czy nie mogę go zrozumieć, dać mu prawo życia po swojemu, by ostatecznie Bóg go osądził?
Czy ja mogę wiedzieć z niezłomną pewnością co zrobi Bóg? (O tym napisała Iwona u siebie)

Zapyta Pan pewnie co mnie to wszystko obchodzi, nie muszę ani podzielać poglądów Kościoła, ani św. Pawła. Obchodzi mnie to o tyle, że zdarza mi się patrzeć na konsekwencje tych poglądów i to właśnie rodzi we mnie pytania, które nieustannie Panu zadaję.

Kwestia druga teraz.
Zapewne jest na świecie spora grupa homoseksualistów nie należących (nigdy) do Kościoła Katolickiego.
Pan się domaga zakazania, także im, zawierania świeckich związków małżeńskich.
Kościoły i związki wyznaniowe mogą, niczym ci brydżyści, ustanawiać sobie co chcą dla swoich wiernych, ale próba uznania, że moja wizja świata jest tą właśnie słuszną jest ryzykowna. Co najmniej ryzykowna.
Takie związki nie czynią nikomu krzywdy więc też nie ma w czyjej obronie stawać. Nie znajduję dla tego uzasadnienia.

Na koniec jeszcze w sprawie tekstu z linka od Pana.
Przejrzałam dość starannie, może mi Pan wierzyć.
Powiem w tej sprawie tylko tyle, że homoseksualizm już jakiś czas temu został wykreślony z międzynarodowego spisu chorób i zaburzeń psychicznych (i ICD 10 i DSM IV). Jak widać lekarze uznali, że nie można tego traktować w tych kategoriach.

Te specjalne warunki to nic innego, jak głęboka skrucha i pokuta w sytuacji, kiedy styl życia i wartości wyznawane przez, dajmy na to, czynnego homoseksualistę były wiadome wszem i wobec. W sytuacji, kiedy osoba ta chciałaby np. poprosić o spowiedź, sprawa dociera do lokalnego biskupa, który ją musi dobrze rozważyć, żeby nie doszło do tzw. zgorszenia publicznego. Zdarzają się przypadki odmowy podyktowanej wątpliwościami co do szczerości osoby, a umotywowane dobrem ogółu wiernych. Zawsze są to sprawy bardzo, bardzo delikatne.

A ja nie bez powodu opowiadałem o katoliku z własną wizją katolicyzmu. Chodzi mi o to : Jeżeli wszyscy mogą robić wszystko, a na końcu i tak czeka nas owo Boże Miłosierdzie, to po jaką cholerę zachowywać się przyzwoicie ? Sądzę, że moje pytanie jest w kontekście dyskusji logiczne.

Tezę o braku wpływu postawy człowieka za życia na jego los po śmierci postawił Marcin Luter. Według niego decyduje wyłącznie Bóg.

No to można być katolikiem “ale”, czy nie można ?

Pani nie dokładnie czyta. Nic takiego nie powiedziałem. MOże być wybaczony każdy grzech jeśli popełniający go prosi o przebaczenie, wyraża skruchę i wolę nie czynienia go.

Proszę aby Pani ściślej się wypowiadała. Gdyż potem na innych blogach czyni mi się niesprawiedliwe zarzuty.

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

“Jeżeli wszyscy mogą robić wszystko, a na końcu i tak czeka nas owo Boże Miłosierdzie, to po jaką cholerę zachowywać się przyzwoicie ?”

Mogę jedynie odpowiedzieć po jaką cholerę ja zachowuję się przyzwoicie :)

Otóż po taką mianowicie, że takiego dokonałam wyboru.

Staram się Panie Jajcenty ponieważ nie mam ochoty nikogo krzywdzić, nie mam ochoty odchodzić od tego, co jest dla mnie ważne.

Bo widzę, że w konsekwencji swojego wyboru dostaję od ludzi mnóstwo dobra i życzliwości.

A kiedy zdarza mi się odpłynąć w jakieś rejony, jakby je okreslić, mniej przyzwoite to wyciągam wnioski i wracam.

Jest takie chińskie powiedzenie:

“Jeśli już upadłeś – staraj się nie wstać z pustymi rękami”.

No to się staram.

Chciałbym zaznaczyć, że doceniam Pani intencje. Wydaje się Pani zatroskana losem grupy osób dotkniętych z jakichś, na ogół tajemniczych przyczyn, skłonnością seksualną do osób tej samej płci. To określa Panią jako osobę szlachetną.

A jedna popełnia Pani kilka błędów natury logicznej. Np. powołując się na wybaczenie łotrowi na krzyżu przez Chrystusa zauważa Pani (słusznie!) fakt, że ów łotr ŻAŁOWAŁ. Po czym bezpodstawnie chce Pani rozciągnąć konsekwencje tego wydarzenia na wszystkich, którzy prowadzą życie określane przez KRK jako niegodne, a którzy NIE ŻAŁUJĄ! I o tym p. Poldek mówi w każdej odpowiedzi na Pani komentarze. To jest zresztą dość podobne to ciągłego powoływania się na fakt niepotępienia przez Chrystusa jawnogrzesznicy. Wielu krzyczy: “kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem”. Ale bardzo, bardzo niewielu wydaje się pamiętać, że potem było jeszcze “idź i NIE GRZESZ więcej”. Więc jednak grzech…...

Zwracam uwagę na jeszcze jeden aspekt sprawy, a mianowicie to, że ci ludzie są WOLNI i w swej wolności mogą prowadzić życie takie, jakby Boga nie było (określam w sposób ogólny ich postawę, nie odnoszę się do ich wiary lub niewiary). Wiele z osób homoseksualnych prowadzi ciągłe potyczki z katolikami zarzucając im nietolerancję. A w sumie – ich wybór. Wiedza o postawie KRK wobec problemu homoseksualizmu (powtórzę: czynnego i praktykowanego) jest szeroko dostępna. Ta wiedza może uwierać, ale ona taka jest, jak jest. I tyle. Jeżeli ktoś w wolnym wyborze decyduje się na prowadzenie życia niezgodnego z katechizmem, to on sam wyklucza się ze wspólnoty, a nie wspólnota wyrzuca jego. Wolność..... Jeżeli Pani stawia się w roli obrończyni ludzi, którzy sami odchodzą od zasad KRK, akceptując rezultat, to wygląda to….hmmmm…..., proszę się nie obrazić, ale nieco zabawnie, żeby nie powiedzieć śmiesznie.

Z całym szacunkiem powtórzę – to jest ich wolny wybór, wymagający uszanowania, a nie uzasadniania na siłę, że to nadal są dobrzy katolicy, tylko oni trochę ten katolicyzm inaczej widzą.

Pozdrawiam

Staram się zrozumieć Pani postawę i rozumiem ją tak:

- należy pozostawić w spokoju zarówno homoseksualistów, lesbijki, a także innych: pedofilów, zoofilów, itp -> którzy swój popęd seksualny realizują w swój wolny nieprzymuszony sposób.

Owszem – to ich sprawa.

Jednak wróćmy do początku.

Niestety ale słowa “Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” kierowane do uczniów zobowiązują do dawania świadectwa o Jezusie i Jego nauce.

Więc jako Jego uczeń – podążający za Nim, nie mogę milczeć. A tym bardziej nie mogę milczeć skoro ktoś chce prawnie sankcjonować coś co jest sprzeczne nie tylko z prawem naturalnym a także treścią Nauki Kościoła.

NIe usankcjonowanie prawne związków homoseksualnych nie sprowadza się do dyskryminacji, gdyż praktyki homoseksualne nie są ścigane ani zabronione tak jak praktyki pedofilskie i inne. Więc teza o prześladowaniach homoseksualistów jest naciągana.

Ukłony.

“Tzn.?? Czy w Polsce Homoseksualiści są prześladowani: wyrzucani z pracy, wytykani palcami, itd? Gdyby dochodziło do takich aktów rzeczywiście głos Kościoła w tej sprawie byłby wskazany. Tymczasem nie widzę – mieszkam w przeciwieństwie do Pani w Polsce.”

W przeciwieństwie do mnie mieszka Pan w Polsce? A ja w przeciwieństwie do Pana też w Polsce?
(tak na boku i z ciekawości zapytam – jakie miejsce Pan założył jako to, w którym mieszkam?).

Homoseksualiści w Polsce nie są Pana zdaniem wytykani palcami? Moim zdaniem są. Nie wiem czy okresliłabym to tak mocnym słowem jak prześladowanie, ale z pewnością są negatywnie naznaczeni.
Słyszał Pan kiedyś określenie “pedał”? Albo “lesba”
A dość częste stawianie znaku równości między homoseksualistą a pedofilem?
A pomysły, by homoseksualiści nie mogli wykonywać określonych zawodów?

“Ależ my nie rozmawiamy o relacji przyjaźni, koleżeństwa gdyż przyjaciele i koledzy nie wchodzą w związki małżeńskie.”

No właśnie, nie rozmawiamy, a Pan sam o tym napisał dzisiaj. Zdziwiłam się i dlatego zaznaczyłam, że nie o takie związki mi chodzi.

“Ma prawo do życia seksualnego ale nie do każdego. Przecież np. pedofil nie ma prawa… . A skoro każda skłonność seksualna jest dobra to dlaczego pedofil i inni dewiwnci nie mają mieć prawa.. ???”

W końcu doszlismy do pedofili. Czekałam, muszę przyznać.

Pedofilia proszę Pana jest przestępstwem. Pedofilia wyrządza krzywdę dzieciom, które nie potrafią się obronić, a które płacą za takie doświadczenie ogromną często cenę.
Poprzez fakt nierównorzędności stron i wyrządzaną krzywdę, poprzez działanie wbrew woli i przeciwko rozwojowi dziecka odmawia się pedofilom prawa do realizowania swoich potrzeb.

“Tak. Współżycie homoseksualne nie są zgodne z prawem naturalnym – to nawet nie argument religijny.. . “

Co ma Pan na myśli pisząc prawo naturalne?
Dotąd myślałam, że broni Pan swego stanowiska z perspektywy nauki Kościoła Katolickiego. Teraz widzę, że odwołuję się Pan do argumentów poza religijnych.

“To prawda, że ludzie Ci cierpią. Ale to cierpienie jest związane z tym, że najczęściej sami nie akceptują swojej odmienności – sami zdają sobie z tego co jest normą a co nie. “

Możemy sobie w tym miejscu zadać pytanie czy czasem to nie inni tę ich odmienność podkreślają? Bardzo starannie?
Możemy mówić za nich, że cierpią z powodu jakiegoś obcego, który w nich żyje a oni go nie chcą.
Choć muszę powiedzieć, że tak się składa, że znam kilku homoseksualistów. Niekiedy wyciągam ich trochę na pogaduchę o tym jak to jest. I to co mówią nie potwierdza Pańskiej opinii. Tyle, że nie jest to grupa reprezentatywna więc proszę to potraktować jako kamyk do ogródka jedynie.

“Jakie są konsekwencje poglądów -> proszę rozwinąć to zdanie. “

Pyta Pan o konsekwencje…
Proszę sobie wyobrazić, że ma Pan jakąś cechę czy skłonność, która jest powszechnie niakceptowana w Pana środowisku. Proszę sobie wyobrazić wysiłek jaki musi Pan wykonać, by znaleźć kogoś przyjaznego.
Nie znajdzie Pan tego w szkole, na podwórku, ani w kościele.
Jakie mogą być konsekwencje? Depresja, myśli samobójcze, uzależnienie, lęki i inne oczywiście. Wszystkich wymienić się nie da.
Odrzucenie i niezrozumienie to niewyobrażalny koszmar dla wielu ludzi.

“Dr Robert Spitzer, znany badacz psychiatra z Uniwersytetu Columbia, który był bezpośrednio zaangażowany w decyzję z 1973 r. podjętą przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne by usunąć homoseksualizm z listy chorób umysłowych, ostatnio włączył się w badania nad możliwością uzyskania zmiany. Dr Spitzer powiedział w wywiadzie: „Jestem przekonany, że wiele ludzi dokonało poważnych zmian w kierunku stania się heteroseksualistami … uważam to za ważną wiadomość ... podchodziłem do tych badań sceptycznie. Teraz twierdzę, że te zmiany mogą być trwałe” (NARTH 2000).

Ma Pani powyżej odpowiedź na to do czego prowadzi legitymizacja homoseksualizmu. “

Badania Spitzera budzą poważne kontrowersje metodologiczne, może Pan o tym przeczytać w sieci. Wiele zdaje się można mu też zarzucić pod względem obiektywizmu. Pachnie artefaktem Panie Poldku. Na odległość.

Poza tym “dokonanie poważnych zmian w kierunku” to nie jest dla mnie na nic dowód.

To, że ktoś twierdzi o trwałości zmian traktuję jako zbiór pobożnych życzeń. Albo są trwałe, albo nie.

Jeśli Pan chce zdania odrębnego to odsyłam do opinii Lwa-Starowicza.
Ciekawie jest wpleciona w tekst na stronie www.kosciol.pl

I ostatnia kwestia o terapii oferowanej przez Kościół. Postaram się krótko.

Otóż widzi Pan psychoterapia nie powinna być związana z żadną ideologią (proszę wybaczyć skrót myślowy), a sam terapeuta powinien zachowywać neutralność i nie narzucać klientowi swojego światopoglądu, ani przekonań.
Skądinąd wiem, że o to bardzo trudno w ośrodkach i gabinetach rekomendowanych przez Kościół.

Zasugerowałem się “zagranicznym” imieniem Jeśli pomyłka, no to przyznaję się do błędu.

Pani Gretchen, każda odmienność w grupie:

- nietypowa fryzura

- rude włosy(wtedy jak ja byłem w szkole)

- są przyczyną zawsze pewnego ostracyzmowi… .

Zgadzam się, ale to za mało aby określić, że w Polsce prześladuje i dyskryminuje się Homoseksualistów i Lesbijki. W mojej opini te opinie biorą się stąd, że dostępność do pornografii: zdjęć, filmów, treści które eksponują jak wygląda “w naturze” miłość homoseksualna, lesbijska, heteroseksualna przyczynia się wg mnie do takich haseł.

Przecież używa się też słowa pogardliwego dla kobiet, dziewczyn: “kurwa”, “tirówka” “cichodajka” – można powiedzieć, że nakłada się klisze osób które zachowują się niemoralnie na inne osoby aby im dopiec albo nazwać ich zachowanie. I co z tego? Czy to jest dyskryminacja i prześladowanie? Czy też zwykłe hamstwo, brak kultury i wulgaryzmy.. .

To jeszcze nie to o czym mówimy. Homoseksualiści którzy opowiadają o swoim stylu życia czy poaradują na paradach powinni tez mieć na uwadze, że ich sposób realizacji swojej seksualności nie będzie się spotykał z afirmacją. Tymczasem, ten kto nie afirmuje tego typu zachowań nazywany jest homofobem.. ???

A niestałość jaka jest normą wśród tzw. związków homoseksualnych jak Pani sądzi, nie przynosi żadnych szkód w osobowości porzuconych partnerów???

Tak, gdyż postanowienia moralne odnoszące się do religii nie mogą stać w sprzeczności z prawem naturalnym – tak jest w Kościele Katolickim.
Jeśli Pani chce poczytać proszę np. tutaj: http://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_naturalne

Przyjmuję do wiadomości.

Uczestniczyłem kiedyś w wykładach prof. Ujca z Uniwersytetu Wrocławskiego – genetyka, który przeprowadził kilka operacji transseksualnych. Zajmuje się zagadnieniem zaburzenia tożsamości seksualnej i to on właśnie stwierdził, ze homoseksualizm nie jest wrodzony – nie ma podstaw aby tak sądzić.

Przyznam, że zawsze czułem się odmieńcem stąd środowisko swoje znalazłem poza swoją miejscowością, kolegami ze szkoły średniej. Chociaż miałem kolegów i koleżanki to jedna osoby z którymi się rozumiałem w pełni to były osoby spoza środowiska.
Owszem zgadzam się, że owa skłonność nie jest czymś z czym łatwo żyć. Stąd też takim ludziom należy pomóc w identyfikacji płciowej – pomoc specjalisty a także szacunek wobec homoseksualistów. Jednak muszę przyznać, że homoseksualiści przyczyniają się samo do tego, że są źle postrzegani przez społeczeństwo. W tej dziedzinie wskazany jest rozsądek i umiar po obydwu stronach – takie jest moje zdanie.

Nie jestem psychiatrą ani psychologiem ale ufam Amerykańskiemu Katolickiemu Stowarzyszeniu Lekarzy.

Powiem szczerze – nie jestem w tym obiektywny gdyż nie jestem specjalistą – ale w ogóle terapeuci mają bardzo trudne zadanie gdyż przyjęło się obecnie, jakby Homoseksualizm był czymś nieodwracalnym, uwarunkowany jako włąściwość wrodzona. Gdy tymczasem jest to tylko opinia nie poparta faktami.

Moralność i etyka to nie ideologia w odróżnieniu do manipulowania faktami i uprawiania propagandy, ze homoseksualizm jest nieodwracalny i wrodzony.
Wolna od ideologii czyli wolna w tym przypadku od moralności? Do czego zatem ma odnieść się terapia, do jakiego wzorca? Tabuli razy?
Sama Pani przyznała, że homoseksualizm jest skłonnością. A jeśli tak można nad nią panować – tak jak można panować nad alkoholizmem, erotomanią, i innymi skłonnościami. Ale aby tak się stało potrzebna jest dobra wola i chęć współpracy ze specjalistą. Tymczasem cała propaganda homoseksualna zorientowana jest na to, że jest to skłonność której realizacja jest czymś naturalnym. A przecież, nawet zdrowy rozsądek podpowiada, że stosunki analne do zgodnych z naturą nie należą.... – są po prostu z punktu widzenia medycznego niebezpieczne… . Co również przekłada się na zakażenia i choroby weneryczne.

Nie jest to takie proste. Nie da się skłonności homoseksualnej bezkarnie zaliczyć w poczet normy gdyż kryterium szkodzenia jest wg mnie niewystarczające. Bardziej kryterium bym szukał w prawie naturalnym.

„Mimo wszelkich trudności i niepewności każdy człowiek szczerze otwarty na prawdę i dobro może dzięki światłu rozumu i pod wpływem tajemniczego działania łaski rozpoznać w prawie naturalnym wypisanym w sercu (por. Rz 2, 14-15) (Evangelium Vitae,2)Jan Paweł II

Pozdr.

***********************
“Kto pyta nie błądzi…”

Dzięki za komentarz, już muszę wybywać z forum, bo rodzina wzywa (no i mecz z USA zaraz :-)).

Poruszasz swoim trudnym pisaniem mnie, poroniony płód.

Ale idzie Święto Miłosierdzia, więc moja nadzieja pęcznieje.

No to teraz to już całkiem mnie smutek ogarnia. Może nawet i rozpacz…

Porównuje Pan, nie wiem jak, sytuację dziecka wykorzystanego seksualnie i dorosłego człowieka porzuconego przez partnera.

Unika Pan bezpośrednich odpowiedzi. Trudno.

Nie jest Pan psychiatrą, ani psychologiem ale ufa Pan Amerykańskiemu Katolickiemu Stowarzyszeniu Lekarzy. Zapewne dlatego, że jest katolickie…

Nie jest Pan psychiatrą, ani psychologiem ale wie Pan, że homoseksualizm nie jest wrodzony.

Uważa Pan, że homofobia to nieafirmowanie seksualności homoseksualnej.

Co wynika z tego, że pornografia homoseksualna pokazuje jak tego rodzaju stosunki wyglądają “w naturze” (a niby jak ma pokazywać?) nie zrozumiałam.
Ciekawe co o pornografii heteroseksualnej powiedziałaby druga strona. Dla nich to może być obrzydliwe.

“Sama Pani przyznała, że homoseksualizm jest skłonnością.”

Ja?

“A jeśli tak można nad nią panować – tak jak można panować nad alkoholizmem, erotomanią, i innymi skłonnościami.”

Jeśli Pan uważa, że alkoholizm i erotomania są skłonnościami to proszę nie żartować.

Mogę się zgodzić ze zdaniem, że psychoterapeuci mają trudne zadanie.

Tylko proszę mi wierzyć, że w swojej pracy powinni być wolni od ideologii i trzymać swoje zasady moralne w dowolnym miejscu, lecz gdzieś poza klientem.

Niech Pan sobie wyobrazi, że trafia Pan do takiego psychoterapeuty jak ja. Bardzo proszę sobie to wyobrazić.
Naprawdę chciałby Pan w terapii mojego punktu odniesienia?

Z zapartym tchem podziwiam Twoje zmagania z Poldkiem. Walczysz dzielnie, w pięknym stylu i co najważniejsze w słusznej sprawie. Nie mogę się jednak powstrzymać przed wrażeniem, że wiele w tej walce donkiszoterii z Twojej strony.
Być może mam takie wrażenie, bo sama swego czasu podejmowałam różne próby dyskusji na tego typu trudne tematy. Niestety bardzo szybko potwierdzało się, że cierpliwość nie jest moją mocną stroną. Może Tobie lepiej się powiedzie. trzymam kciuki:)

bez żadnej złośliwości i ironii, walczy się nie tylko na meczach. Pan jest tego najlepszym przykładem.

Jeżeli mówimy metaforycznie o meczu między Panem a Panną Gretchen (panna mi jakoś do tego imienia pasuje), to oczywiste jest, że jakoś tam wygracie i przegracie oboje. Mnie interesuje jedno: co dalej? O czym będziecie rozmawiali w szatni? Czy spróbujecie w przyszłości skorzystać z doświadczeń przeciwnika?

Pytam Pana, nie Gretchen, bo Pan wydaje się być bardziej zaciętą stroną w tym “meczu”.

Pozdrawiam,

merlot

Powiem szczerze, że ten kto chce się zmierzyć z Biblią jest na samym starcie już przegranym. Więc jeśli mowa w kategoriach “meczu” to wynik do przewidzenia…. . Pamięta Pan wydarzenia z wielkiego Piątku?

Nawet pozorne zwycięstwo może okazać się totalną porażką. Więc dla mnie nawet “porażka” jest zwycięstwem.. .

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Jak dobrze Cię widzieć!

Dziękuję za to co napisałaś :)

Sama się czuję jak Don Kichot chwilami.
Coraz bardziej nawet.

Staram się być cierpliwa, staram się naprawdę.

I staram się słuchać, staram się zrozumieć.

Taka widzisz jakaś choroba.

Niestety też staram się przekazać coś, chciałabym żeby jakiś fragmencik został zrozumiany.

Ech…

Już chciałam wcześniej, ale w ferworze rozmowy nie miałam kiedy…

Miło, że Pan zajrzał.

Dziękuję.

:)

Poldka?
Przekonać?

Poldka się nie przekonuje. W kwestiach o które tu chodzi — jemu prawda się objawia co najwyżej. A o prawdzie objawionej dyskusji ni ma. Można ją jedynie głosić, głoszeniu uwierzyć bądź nie.

Z przykrością po raz kolejny konstatuję, że mój szanowny brat w wierze swoją zapalczywością więcej szkody robi niż pożytku.

Szanownych dyskutantów wzdychających by Kościół katolicki z Poldkiem włącznie wreszcie przejrzał na oczy i się zliberalizował pragnę zapytać — po co? Wyznania chrześcijańskie, ktore nie tylko związki homoseksualne uznają, ale i czynnych gejów obierają biskupami już są. Niedaleko. Kto jest zainteresowany taką mutacją chrześcijaństwa — droga wolna.
Nadziwić się nie mogę, że przy powszechnym sarkaniu na obskurantyzm papieża et consortes, taki anglikanizm nie zaistniał w Polsce nawet jako mniejszość religijna…
Nawet śluby wyglądałyby jak w naszych ulubionych filmach…

Byłem, czytałem, słuchałem (nie pierwszy raz) — na komentarz słów mi zbrakło, wybacz.
W cytowanym fragmencie — pełna racja.
Dobrej nocy.

Porządkując dyskusję i wracając do sedna.

Nie w mojej mocy jest dawanie lub zabieranie radości Zmartwychwstania. Przeznaczeniem każdego człowieka jest ZMartwychwstanie przez CHrystusa w Chrystusie i z Chrystusem.

Jednak owo Zmartwychwstanie jest obłożone pewnymi wymogami: – odrzucenie grzechu – podjęcie życia wg Ducha nie wg Ciała – przeżywanie swoich porażek duchowych(grzechy) w Jezusie Chrystusie, odwracając się od popełnionego grzechu za każdym razem

JEzus wyposażył nas WIerzacych we wszystkie narzędzia byśmy mogli te wymogi spełnić.
Jednak nie da się nawet rozpocząć drogi ku Zmartwychwstaniu jeśli się zapomni nazwać, następnie odrzucić grzechu.

W przypadku praktyk homoseksualnych. Powołaniem człowieka nie jest nie-pełnienie grzechów ale życie wg Ducha. Gdyż po grzesznych przyzwyczajeniach pozostaje miejsce które trzeba wypełnić czymś dobrym.

Przykładowo: – w miejsce złych rozrywek dobre – w miejsce złych przyzwyczajeń dobre – w miejsce grzesznej miłości, Miłość czystą.

Homoseksualiści są również wezwani do tej przemiany. Nie tylko heteroseksualni.

Jednak zgodzi się Pani, że zmiany napewno być nie może wtedy jeśli dany adept do Radości Zmartwychwstania uważa, że grzeszne uczynki, przyzwyczajenia są czymś dobrym… .

Jeśli tak, to nie ma potrzeby nawrócenia i Zmartwychwstania o którym rozmawiamy gdyż Radość Zmartwychwstania dotyczy stanu pełnego odrzucenia i wolności wobec zła. Jak ktoś ma być wolny od zła skoro w nim świadomie i dobrowolnie trwa.

W homoseksualiźmie nie tyle idzie o to aby osoba dana zaprzestała z dnia na dzień praktykować, ale o to aby podjąć wysiłek by przezwyciężać tę słabość.

Ta postawa przecież dotyczy każdego grzesznego przyzwyczajenia, skłonności, i nałogu.

Jezus oferuje Łaskę “MOc w słabości się doskonali”.

Pani na wstępie w tym przypadku odrzuca i łaskę i kwalifikację moralną praktyk homoseksualnych. Nie wiadomo z jakiego powodu gdyż nawet z medycznego punktu widzenia nie ma podstaw sądzić, że jest to stan nieodwracalny: a więc wada genetyczna czy wrodzona.

NA podstawie jakich przesłanek odrzuca Pani Moc Bożej łaski oraz na jakiej przesłance buduje pani przekonanie, że jest to stan nieodwracalny.

Rozumiem Panią, jeśli Pani patrzy z punktu widzenia osoby nie będącej w Kościele Katolickim.

Natomiast nie potrafię zrozumieć – jeśli Pani buduje swój pogląd będąc członkiem wspólnoty Kościoła.

Ukłony.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Odsysie, czy dla Ciebie przekonani uważają praktyki homoseksualne za normę moralną? Bo dla mnie nie.
Chyba mamy inne definicje przekonanych.

Ale w gruncie rzeczy o przekonanie nie chodzi – każdy ma swój rozum, wolę i podejmuje decyzje suwerennie.

Chodzi raczej o to aby nie oszukiwać siebie i innych mówiąc: Wierzę ale…. . bardziej więc moją intencją jest pokazanie braku konsekwencji i wybiórczego podejścia do Moralności Katolickiej.
Kto pyta nie błądzi… – mówi przysłowie, a ja mam wrażenie, że niektórzy zachowują się tak, jakby odpowiedzi na “to pytanie nie było” albo zatykają uszy twierdząc, że “nie słychać” a może poprostu wzruszają ramionami myśląc “to nie moja sprawa”.

Ale to może znaki czasu.. .

Pozdrawiam!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Nasza rozmowa przypomina dwie proste równoległe. Niestety.

Propozycja, by wrócić do sedna wydaje mi się całkiem rozsądna.

Spróbuję jeszcze raz.

Pan wie, że homoseksualizm jest wpisany w cywilizację śmierci.

Pan wie, że to grzech realizowanie swocih homoseksualnych potrzeb.

To co mnie martwi to fakt, że Pan swoja wiedzę opiera wyłącznie na tych źródłach naukowych lub pseudonaukowych, które potwierdzają to, co Pan już wie.

Trochę jakby się Pan bał zajrzeć za kurtynę i posłuchać innych opinii.

Dla Pana ziemia wciąż jest płaska, jakby powiedział Ken Wilber.

Co do mnie.
W gruncie rzeczy uważam, że to nie jest moja sprawa kto kogo kocha, z kim uprawia seks.
Więcej jeszcze.
Ja po prostu nie daję sobie prawa do ferowania wyroków w sprawie czy to jest dobre, czy złe, właściwe czy nie.

Moje poznawanie świata jest niezwykle ograniczone, nie mam zbyt wiele do dyspozycji choć to, co mam to i tak bardzo dużo.

I ja Panie Poldku wolę uznać, że każdy człowiek ma prawo do życia zgodnego z tym jaki jest.
Wolę tę wolność drugiemu człowiekowi oddać, bo kim jestem żeby postąpić inaczej?

Wiem, że Pana nie przekonam.
Wyrażam tylko zazwyczaj pewien niepokój kiedy napotykam tak nienaruszalne stanowisko jak Pańskie.

Jeśli ograniczałoby się ono do ram Pańskiego Kościoła to zapewne dyskusja miałaby charakter wyłacznie wymiany opinii.
Tymczasem Pan chce, by to w co Pan wierzy stało się społeczną rzeczywistością. By Pańskie założenia znalazły swoje odzwierciedlenie w prawie stanowionym nie przez Kościół lecz przez świeckie państwo.

Dlaczego miałabym się zgodzić na to, by Pańska wiara stała się, wbrew moim i nie tylko moim przekonaniom, prawdą usankcjonowaną?

Tak myślę też, że gdybym miała dziecko homoseksualne to chciałabym żeby mogło spokojnie żyć. Żeby nie musiało całe życie udowadniać, że nie jest wielbłądem, żeby nikomu nie przyszło do głowy tworzenie jakiś programów korygujących.
By nikt mu nie mówił, że to jaki jest to wyraz słabości, braku bójek w dzieciństwie, zbyt skoncentrowanej matki czy przeciwnie chłodnej matki itd. itd.

To może oznaczać, że wolałabym by moją prawdę uznano. Tak.
Wolałabym. Ze względu, nie na siebie, lecz na spokój innych. Na ich prawo do szacunku, miłości i świętego spokoju.

Pana prawda o świecie, Bogu i człowieku jest z mojej perspektywy tylko jedną z możliwych.

Moja prawda o świecie Bogu i człowieku jest dla mnie też tylko jedną z możliwych.

:-) Na czym opierasz swoje przekonanie – bo brak poklasku? Nie czekam na niego. Po irytacji?

Nie mam intencji kogokolwiek nawracać ani “za kogoś” zmieniać zdania… . Piszę o tym jak sprawy się mają. A, “ale” wybiera ten komu to odpowiada.
Jeśli jest “ale” , pokazuję jak to się ma do KK. A także pokazuję, że “Wierzący_ale”, wyłączają się z Kościoła Katolickiego gdyż przyjmują własne kryteria DOBRA a nie Ewangeliczne.

To musi irytować skoro ktoś pisze, że “ale” wyłącza z Kościoła Katolickiego.

......... i wyznają swoją Wiarę zamiast sprawiać dwuznaczne wrażenie.

A to ciekawy wniosek gdyż pisanie o przekonaniach i ich źródłach nazywasz nauczaniem. :-))))
Ale w sumie, to dobrze, gdyż znaczy, że Słowo ma swoją moc i “działa jak miecz obosieczny”.

Mój blog to coś w rodzaju codziennika dotyczącego dziedziny duchowej. Owszem, moralność Katolicka budzi emocje i może w się komuś w głowie nie mieścić, że można ją ukochać i przyjąć jako swój Kodeks życiowy. To co dla kogoś jest głupstwem dla Kogoś może być Skarbem… , i jest skarbem.

A, że irytuje… – to już nie mój problem.

Pozdrawiam, :-)))

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Chyba niezabardzo Pana zrozumiałem w kontekście praktyk homoseksualnych. W Pana ujęciu chyba – tak postrzegam to co Pan napisał – doktryną jest także Prawo Naturalne z którego wywodzi się godność człowieka, jego podstawowe prawa, itd.

W odniesieniu do Prawa Naturalnego praktyki homoseksualne – np. w seksie analnym trudno widzieć jakąkolwiek rozumność poza realizacją hedonistycznych wrażeń. Pisząc w prost: odbyt spełnia inną funkcję biologiczną w oganizmie człowieka niż pochwa Kobiety… . A więc sama natura nas tak ukształtowała aby narządy płciowe były używane rozumnie zgodnie ze swoim przeznaczeniem – to natura.

Więc nie bardzo rozumiem kto bazuje na Prawie naturalnym a kto na “objawionym”. – to piszę w perpektywie ogólnoludzkiej i humanisytycznej.

Natomiast w perspektywie religijnej Wiary, mogę dodać, że takie praktyki nazywamy Grzechem – a więc wykonywaniem tych czynności i realizowaniem pomysłów jakie nie wynikają z zamysłu Stwórcy lecz z innych motywacji.

W tej konkretnej dziedzinie płaszczyzną jest chociażby prawo naturalne. Czy więc Prawo Naturalne i to wszystko co z niego wynika jest zaledwie doktryną czy czymś więcej?

*****

W innych kategoriach: zbawienia, odkupienia, utp. Zgadzam sie z Panem. Jest to dziedzina która dla niewierzącego z wyboru nie jest żadnym argumentem. I tutaj nie będzie żądnej płaszczyzny rozmowy i porozumienia. Możemy jedynie wyrazić swoje zdanie i sądy oraz w zgodzie i pokoju się rozstać.

Jednak w kwestii praktyk homoseksualnych Pan wg mnie przestrzelił.

Ukłony.

Właśnie się okazało, że to nie tylko nauka Kościoła Katolickiego lecz także zupełnie normalne normy, prawo naturalne…

Reasumując homoseksualiści są grzeszni z perspektywy Kościoła Katolickiego to raz.

Są też obrzydliwie nienormalni używając organów niezgodnie z przeznaczeniem to dwa w świetle norm ogólnoludzkich w rozumieniu Pana, Panie Poldku

Z której strony nie spojrzeć coś z nimi nie tak.

To było do udowodnienia?

Cała moja para poszła w gwizdek.

Naprawdę żal. Naprawdę.

Ja teraz całkiem z doskoku piszę, znaczy z pracy ale chciałam powiedzieć, że ucieszyła mnie Twoja obecność tutaj.

Cieszę się, że jesteśmy na jednej płaszczyźnie.

Pozdrawiam serdecznie bardzo

¡Vayamos!

Sancho

,,Nie rozumiem, dlaczego skoro skłonności homoseksualne mają być normą, nie mają być normą już praktyki homoseksualne.”

A ja nie rozumiem dlaczego ty wyznaczać chcesz, co jest normą, a co nie.
Dla mnie nie ma normy i odstępstwa od niej.
Przyjmuję, że coś jest i już czy ty uważasz homoseksualizm za brak normy ma znaczenie drugorzędne, wazniejsze dla mnie, że ci ludzie mają prawo do tego samego co ty, nawet jak w twej optyce normą nie są.

,,Wszak praktyki seksualne wynikają ze źródła prawda?

Kiepskie źródło nie może dawać czystej wody… .”

No to się zdecyduj, bo przecież do niedawna twierdziłeś, że skłonność jhomoseksualna nie jest zła, tylko realizacja tej skłonności, teraz piszesz o zatrutym źródle, to jak to jest w koncu?
Poza tym tę ,,nieczystą wodę” czyli np. seks analny praktykuja tez heteroseksualni chociaż są tym dobrym i czystym źródłem, więc jak to?

,,Zaś od tych którzy uważają za normę homoseksualnizm oczekuję konselkwencji. I proszę nie udawać o czym mówimy. A sekrety seksu analnego Pan Biedroń i jego koledzy promują wśród młodzieży.”

Hm, czy wg ciebie gadanie o homoseksualizmie czy np. czytanie ksiązek o homoseksualistach czy np. oglądanie filmów Almodovara jest już promowaniem seksu analnego?
A czy np. jak ja na zajęciacvh na 3 roku rzuciłem tekst pisany przez homoseksualistęo Romanie Giertychu jako przykład skrajnego komentarza czy wręcz pamfletu (bo świetnie nadawał się na przedmiot ,,pisanie” moim zdaniem, i językowo, i formalnie,) to też propaguję homoseksualizm wg ciebie?

,,Nie rozumiem obrzydzenia.”

Nie ma żadnego obrzydzenia, przynajmniej z mojej strony, chodzi tylko o to czy piszesz i argumentujesz z sensem, moim zdaniem nie, szczególnie gdy wkroczyłeś na pole prawa naturalnego, seksu analnego a teraz jeszcze dokładasz stały i nudny argument o demoralizxacji młodzieży.
zaraz ewnie przytoczysz to co wszyscy pisza, gdy negatwynie o homoseksualistach gadac chcą, a co ja powiem dziecku jak zobaczy dwóch pedałów trzymających się za rękę.
No tragedia, napawdę:)

Zbyt ogólne zdanie i nieprawdziwe. Ja nie twierdzę, że Homoseksualizm jest wpisany w cywilizację śmierci ale lego legitymizacja prawna jakoby był alternatywnym sposobem realizacji seksualności człowieka na wzór mężczyzny i kobiety tylko w odniesieniu do jednej płci uważam za element cywilizacji śmierci. Nie mam nic przeciwko homoseksualistom ale nie można mieszać dwóch porządków. Porządku naturalnego jakim jest związek mężczyzny i kobiety w którym przekazuje się życie i w którym wzrasta nowy człowiek. W którym otrzymuje zaspokojenie swoich potrzeb wynikających z dwu tożsamości płciowych Matki i Ojca.

1. Od strony biolkogicznej tzw. miłość homoseksualna nie ma możliwości na pełne dopełnienie fizyczne w cielesnym zbliżeniu. Co prawda aktywni działacze gejowscy w Polsce propagują tzw, bezpieczny seks analny ale z samej biologii wiemy, że odbyt nie służy temu samemu co pochwa Kobiety. A więc brak odpowiedniej części ciała uniemożliwia pełne zjednoczenie cielesne pomiędzy dwoma osobami tej samej płci.
Poza tym jedność cielesna to wzajemna wymiana także emocji, czułości i poczucie pełnej bliskości duchowej i fizycznej. A zbliżenie cielesne jest integralną częścią zbliżenia duchowego – wzajemnie się przenikającego z cielesnym,
A więc sama natura nie wyposażyła mężczyznę w możliwość pełnego cielesnego spełnienia -> zjednoczenia fizycznego na równi i na podobieństwo jak to odbywa się w związku Męszczyzny i kobiety. Więc nie ma tu znaku równości.

Z tego powodu rozumiem dramat człowieka który doświadcza skłonności do osób tej samej płci. Gdyż te pragnienia nigdy nie zostaną spełnione w pełni. Zatem taki człowiek jest w smutnej sytuacji. Nie można mu wmawiać, że jest to normalna skłonoość skoro nie jest możliwe jej pełne spełnienie. Tak jak nie można w kampanii wyborczej obiecywać czegość, czego nie można spełnić(przepraszam za porównanie ale to mi przyszło do głowy).
No i co z tego, że są naukowcy którzy uyznają homoseksualizm za normę skoro sam w sobie jest skazany na klęskę?

2. Nie ma dowodu na to, że homoseksualizm jest wrodzony lub uwarunkowany genetycznie. Wielu naukowców sądzi, że podłoża tych zachowań ma uwarunkowania środowiskowe a także wynika z słanej identyfikacji płciowej oraz braku akceptacji swojej płci. A to stawia zagadnienie homoseksualizmu w zupełnie innym świetle. Są przesłanki aby uważać, że skoro nie uwarnkowany genetycznie i nie wrodzony to może jest odwracalny???

Wiadomo jest, że o wiele trudniej jest pomóc w akceptacji swojej płci lub w identyfikacji płciowej osoby dorosłej , jednak wprowadzenie homoseksualizmu jako normy seksualnej spowodowało, że zaniechano prewencji.
To z kolei skazuje dzieci które mają problemy z akceptacją swojej płci a także indentyfikacją płciową są pozostawieni bez możliwości pomocy. Gdyż rodzice sądzą, że to normalne, że ich pociecha ma kłopot i nie jest pewna kim jest w zakresie swojej płci. Może rodzic takiemu dziecku wmawiać, że wszystko jest ok. ale ono chce się dowiedzieć kim jest… ?

3. W związku na powyższe, legitymizacją prawną zachowań seksualnych uważam, że doprowadzi to do spustoszenia i trudności z identyfikacją płciową pokolenia które w takiej kulturze będzie wzrastać. Pojawią się w szkołach Panowie od edukacji seksualnej którzy będą pokazywać jak sokonywać zbliżeń z osobą tej samej płci… .
W Polsce Stowarzyszenie Pana Biedronia oważa, że edukację tę należy rozpocząć od przedszkola.

4. Od dawien dawna nauka mówi, że człowiek to istota cielesna i duchowa a więc jedność psychofizyczna.
Zaś legitymizacja związków jednopłciowych jest jedynie ułomną kopią związku dwóch płci podniesionego do godności ponadczasowej: obyczaje, kultura i wreszcie ochrona prawna.
Proszę prześledzić losy cywilizacji w których homoseksualizm był normą. Czy kultywuje ktoś te tradycje w sposób cywilizowany i racjonalny? Parady miłości akurat nie mają nic wspólnego z kulturą.

Reasumując, nie uważam homoseksualizmu jako takiego za element cywilizacji życia lecz jego prawną legitymizację jako równoległego do związku mężczyzny i kobiety sposobu realizowania własnej seksualności.

Tak, uważam nie tylko praktyki seksualne( z powodów które opisałem) za niezgodne z naturą jak i grzeszne – aspekt religijny.

Proszę się nie martwić. Uznaję istnienie Prawa Naturalnego z którego czerpie swoje źródło karta Praw Człowieka, oraz Prawo Świeckie. Czego nie zauważyłem u Pani – Pani nie uznaje istnienia takiego Prawa.
Skoro nie martwi mnie to, że bez żadnego określonego fundamentu etycznego i moralnego chce Pani budować swój system moralny i etyczny. Skoro nie prawo naturalne to na czym.

Poza tym znowu Pani mija się z prawdą. Wiem, że są różne punkty widzenia na ten temat, ale uważam, że akurat nie ta grupa naukowców co Pani jest bliższa prawdy. Pani uważa, że Ci którzy uważają inaczej są pseudownaukowcami… – na jakiej podstawie?
Ja nie napisałem, że pozostali naukowcy poza tymi których przypuszczenia osobiście akceptuję są pseudonaukowcami.

Pani nie rozumie pluralizmu opini w dziedzinie nauki i stosuje bezpodstawne unsynuacje pozbawione podstaw.

Z przykrością czytam tę Pani opinię, gdyż na podstawie kilku postów nie zaryzykowałbym takiej tezy o żadnym rozmówcy nawet takiego który uważa, że Prawo Naturalne to czysty wymysł.
No, ale jeśli Pani dzieli naukowców na pseudoanukowców – tych których wyników badań naukowych Pani nie akceptuje, to mnie nie dziwi, że myślącego inaczej niż Pani lokuje wśród tych co uważają, że “ziemia jest kwadratowa”.

Prawo Karne stoi na zupełnie innym stanowisku, zauważyła Pani?

To nie znaczy, że inni nie mają prawa.
W tej jednak dziedzinie nie jest obojętnie kto, z kim, jak i gdzie uprawia seks – mówiąc językiem rolnika, lub sportowca. Gdyż można uprawiać sport lub ziemię... , także dyscypliny naukowe. Seks to płeć, a miłość można wyrażać za pomocą gestów. Ja nie “uprawiam” żonie uczuć obejmując ją, całując lub w miłosnym współżyciu ale okazuję jej miłość.
Wyrywa Pani piękną dziedzinę życia z najważniejszego – z kontekstu.

Cieszę się, z Pani dostatku.

Pisze Pani zbyt ogólnie gdyż nie każdemu Prawo daje taką wolność a Pani pisze “każdemu”. Nie sądzę też, aby Pani było obojętne z kim zwiąże się na całe życie Pani Syn lub Córka. Nie będzie też obojętnie co z nich wyrośnie, do jakiej będą chodzić szkoły, przez jakich nauczycieli będą uczeni, itd, itd.

WYżej Pani napisała, że daje Pani prawo każdemu “możliwość życia takiego, jakim jest” – nie widzi Pani, że powyższym zdaniem temu zaprzeczyła?
Nie rozumiem dlaczego pierwszemu z brzegu Poldkowi (dając to prawo) odczuwa Pani niepokój? Może to śwuiadczy o tym, że Pani deklaracja jest rzucona na wyrost? Albo daje Pani to prawo każdemu kto nie jest Katolikiem. Też może być i tak, ale nie sądzę aby Pani stosowała te gradację – wierzę w Pani szczere intencje.

Co do religii – to oczywiste, jeśli obydwie strony dialogu mają sprecyzowane poglądy religijne. Więc nic w tym dziwnego i niewłaściwego.

Znowu Pani używa zbyt ogólnych zdań. WIe Pani o tym, że w Anglii premierem może zostać tylko członek Kościoła Anglikańskiego?
Jak jest w Polsce? Czy ja jako Katolik chcę swoją religię usankcjonować Prawnie?

W dziedzinie legitymizacji prawnej legitymizacji praktyk homosesualnych uważam za błąd. Z tego powodu, że homoseksualista jest – biorąc możliwości jakie daje biologia – skazany na niepowodzenie w realizacji swoich skłonności na wzór mężczyzny i kobiety. Natura nie wyposarzyłą jego partnera w niezbędne włąściwości – także fizyczne i biologiczne. A więc nie można obiecywać homoseksualistom, że ten akt prawny da im to czego nie dają im praktyki homoseksualne w warstwie duchowej oraz psychofizycznej.

Pani Gretchen, jedyne co mogą dać najlepszego rodzice to miłość dziecku oraz pokazać swoim życiem jak kocha się prawdziwie Mężczyznę i Kobietę. Postawa rodziców, świadome wychowanie, jak najbardziej pomoże dzieciom nie tylko zachować poczucie bezpieczeństwa ale także poczucie własnej wartości, identyfikacji płciowej oraz ukochania takiego jakim sie jest. Nie ma dowodu na to, że homoseksualizm jest wrodzony. Więc troska o prawidłowy rozwój dziecka oraz dobry przykład jest w stanie zagwarantować prawidłowy rozwój dziecka.
Jeśli zaś dziecko wymaga pomocy psychologa dlaczego mu tego nie dać? Pani jest przeciwna programom… ? Dlaczego Pani skreśla dorobek nauki i wieloletnich badań?

Dyskryminacja ze względu na orientację seksualną jest karalna. Ma Pani ochronę prawną. Kościół również stoi na stanowisku aby osoby o takich skłonnościach otoczyć szacunkiem i delikatnością.

Rozumiem, ze szanuje więc Pani perspektywę z jaką Patrzy na to zagadnienie Kościół Katolicki. Gdyż jako jeden z możliwych oznacza, że tak samo godnych szacunku i powagi.

Chyba dobrnęliśmy do końca. Ustaliliśmy linię różnic pomiędzy naszymi punktami widzenia.

Dziękuję więc za dyskusję. Chyba było warto – człowiek zawsze się czegoś uczy rozmawiając, więc dziękuję za poświęcony czas i dobrą wolę.
Zapraszam także ponownie. Przepraszam również, jeśli w czymś Panią dotknąłem lub uraziłem. .

Pozdrawiam i życzę Miłego wieczoru.

******************
“Kto pyta nie błądzi…”

...ktore postawiłeś mi w odpowiedzi na mój lekko zgryźliwy komentarz.

Ja Ci (Boże broń) nie zarzucam, że nie ulegasz modnemu rozmyciu wartości. W tym siła Kościoła, że trwa w Prawdzie na przekór modom. I wierność doktrynie jest w moich oczach cnotą.
Chrześcijaństwo wymaga radykalizmu: tak-tak, nie-nie.

Ja mówię, że używasz retoryki, która wielu odrzuca. Zwłaszcza zaś tych, którym jest sens pisać to co piszesz: czyli prezentować stanowisko Kościoła. Bo wyjaśniać go wierzącym i praktykującym raczej nie ma potrzeby. Tu własnie chodzi o nieprzekonanych. I nawet nie w tym rzecz, czy wywołujesz irytację, czy nie. Ale czy jesteś dobrze zrozumiany.

Bo, na Boga, jeśli po lekturze Twoich postów czytelnik jakiś nabierze przekonania, że katolicy to fundamentaliści, wbrew słowom o miłości nienawidzący m.in. gejów; że to ludzie, którzy porywy serca gaszą grubymi kodeksami prawa kanonicznego…
że z tych powodów nie ma co sobie tą surową i bezduszną ideologią głowy zaprzątać...
Kiepsko by było, nie?

Poldku. Nie szukasz poklasku. OK. Nie sugerowałem, ze jest inaczej. Ani, że poklepywanie po plecach przez dyskutantów jest dowodem racji.
Mój zarzut jest nieco inny. Występujesz z pozycji kaznodzei. Może i w realu masz dokument potwierdzający urząd nauczycielski Kościoła. Ale tutaj jesteś bloggerem. I ludzie przychodzą przeczytać niezły tekst i pogadać o nim, nie na kazanie. Strasznie ta ambonowa poza zgrzyta z Twoim osobistym ciepłem. Efekt często jest taki, że wydajesz się lekceważyć czytelników, ich głębokie rozterki załatwiasz zdaniem wyrecytowanym z doktryny. Głębokie przeżycia kwitujesz pobożnościową formułką.

Gdy przedstawiasz doktrynę Kościoła — to niemożliwość przekonania Cię jest pewną zaletą.
Ale gdy mówisz o swoich poglądach, czy gdzieś przeczytanych tezach doktryną Kościoła niebędących — powinieneś dawać pole do dyskusji. A często nie dajesz.
Często przez to z Twoich tekstów można nabrać mylnych przekonań co do nauczania Kościoła.

Piszę to wszystko nie po to by Ci dopiec.
Piszę, bo jesteś niemal świeckim kapelanem Tekstowiska. Pewnego rodzaju katolickim głosem w twoim blogu — parafrazując. A ja, katolik, jestem zainteresowany jakością ewangelizacji.

PS. Nie rozumiem za bardzo, dlaczego święta Zmartwychwstania mają być okazją do dbaty o przywilejach dla gejów czy aborcji. Myślę, że jest więcej znacznie poważniejszych kwestii o których warto rozmawiać.

Masz rację — moja krytyka Twojego pisarstwa jest off-topic.
Ale gdzie mam to robić?

Myślałem kilka razy już, by temat twojej działalności poruszyć w osobnym tekście. Ale nie mam zamiaru przyczynić się do wykreowania “problemu medialnego”, ani nie chcę patronować krucjacie anty-Poldkowej.
Wzbudzasz i sympatię i irytację jednocześnie. Trochę o tym już napisałem. Wolę mówić o tym z Tobą otwarcie, zamiast złośliwie Ci przysrywać od czasu do czasu.

Czy wobec kogoś innego odważyłbym się czepiać samego stylu pisarstwa? A choćby weź moje niedawne dysputy z RRK. Ona również wzywała mnie, bym odpowiadał na stawiane przez nią pytania, zamiast pytać czemu takie pytania stawia. Myślę, że mam prawo myśleć “o tym czy tamtym powinno się pisac inaczej”. Czemu nie? Czemu mam nie pobawić się w domorosłego krytyka literackiego blogów? I czy nie jest uczciwiej swoje zarzuty od razu przedstawiać autorowi, zamias publikowac osobne recenzje?

Twój przypadek jest dla mnie szczególny. Stałeś się blogowym kaznodzieją; niejeden blogger utożsamia stanowisko Kościoła z twoim pisarstwem. I dzieje się to niezależnie od Twoich zamiarów czy intencji.
A jest to i mój Kościół. Pisanie, mówienie o chrześcijaństwie, o wierze, nakłada ogromną odpowiedzialność.

Do konkretnego tekstu odniosłem się jedynie w postscriptum. Nadal nie kapuję, co mają przywileje gejów do zmartwychwstania. Co do ratowania się z przewrotnego pokolenia — ja widzę sens i kontekst tego zdania nieco inaczej.

Roszczenia roszczeniami, a piszesz co piszesz.
Co i rusz prezentujesz stanowisko Kościoła.
Zmieszane z prywatnymi opiniami i razem z nimi wygłoszone ex cathedra właśnie:
Z pozycji takich, że kto się nie zgadza, nie jest katolikiem.

Komuś, kto chrześcijaństwa nie zna, może się to pomieszać.
Taki ktoś odbierze całe Twoje pisarstwo jako stanowisko Kk.
I o to mi chodzi.

O brak wyraźnej granicy.

O mojej interpretacji przywołanego wersetu może jeszcze wspomnę. Ale to już będzie może osobny tekst…

Wątek krytyki Twojego pisarstwa uważam póki co za wyczerpany.