Telepatycznie i empatycznie porozumiewam się tylko z żoną. Dziwne, lecz się udaje – nie zawsze, niestety.

Natomiast słowa najpierw muszą wlecieć przez ucho i dotrzeć do serca, żeby wydarzyła się rozmowa. Gdy wlatują jednym uchem i wylatują drugim – kłótnia prawie gotowa. I tak, chciałbym rozmawiać, z każdym kto ze mną ze chce. Pewnie niewielu zechce, ale to i tak świetnie.

ciepło pozdrawiam