Naszła mnie refleksja niedzielna o potrzebie sakrum w przestrzeniach życia publicznego, o potrzebie myślenia w kategoraich małych wspólnot lokalnych. Pokażę o co mi chodzi w kilku małych obrazkach.

1. W krzywym zwierciadle. Od czasów Kanta hipoteza, że czasoprzestrzeń, postrzeganie, poznanie i każde inne porządkowanie świata , w tym wartościowanie etyczne i estetyczne są naturalną projekcją naszego umysłu na rzeczywistość samą w sobie – to oczywista oczywistość. Oczywiście Kant w pigułce to nieporozumienie i powinienem uderzyć się w pierś, że coś głębokiego jak wszechświat zamykam w małej pigułce kilku słów. Dlaczego przywołałem więc tu Kanta? Ano dlatego, że ten nasz umysł wydaje się być niczym więcej jak krzywym zwierciadłem zanim nie oczyścimy go i nie wyprostujemy, by stał się prostym zwierciadłem. Hipoteza, że umysł oświecony i niedualny jest tym prostym zwierciadłem rzeczywistości to coś więcej niż czcza spekulacja.

2. Latarnie morskie. Te stare, postawione na klifach skalnych lub pośród wydm, są piękne w pełnym blasku światła słonecznego i pośród czarnych nocy, gdy latarnik rozpali ich światło. Po co je stawialiśmy? Nie dla ich piękna. Miały swoje praktyczne funkcje. Wskazywały drogę i ostrzegały – tu nie płyń albo tu jest wejście do portu. Oczywiście kapitan statku musiał mieć wiedzę, co sygnalizuje konkretna latarnia morska. Dzisiaj, w dobie radarów i satelitów, podobną funkcję pełnią skomplikowane systemy łączności, opartej na teorii fal elektromagnetycznych. Mapy i sieci elektromagnetycznych naprowadzeń są o wiele dokładniejsze, a mimo to statki (również bardziej zaawansowane technologicznie) czasami nie dopływają do celu. Stąd wniosek: nie ma na tyle bezpiecznego systemu, który eliminowałby całe ryzyko podróży. Podróżni wsiadając na statek lub na pokład samolotu, chcą wierzyć, że kapitan jest profesjonalistą i poradzi sobie nawet pośród najbardziej niesprzyjających okoliczności. Czegoś podobnego oczekujemy od przewodników duchowych i kapłanów. I niestety, często się zawodzimy.

3. Wspólnota fundamentalnie otwarta. Wspólne wartości i wspólne cele w rodzinie (i każdej innej wspólnocie naturalnej) to zapowiedź szczęścia i harmonii. Dlaczego więc współczesna cywilizacja zwalcza wszelkimi dostępnymi metodami każdą formę naturalnej wspólnoty? Odpowiedź na to pytanie wymagałaby opracowania olbrzymiego studium inerdyscyplinarnego. Tu pojawi się tylko malutka i gorzka jak każde lekarstwo pigułka. Otóż, cywilizacja fundowana na świeckich wartościach i antywartościach postmodernistycznego i postliberalnego profanum nie chce żadnych naturalnych wspolnot we właśnej przestrzeni (w tym wspólnot religijnych). Wspólnotami trudniej sterować. Wspólnoty trudniej przerobić w młynach produkcji i konsumpcji na niewolników, którzy mają tylko dwie rzeczy robić: raz – uczestniczyć w wyścigach szczurów; i dwa – uczestniczyć w konsumpcji szczurów. Oligarchia wie co robi, gdy wspiera świeckie formy demokracji szczurów. Szczur po całym dniu gonienia za nagrodą i stymulacją bodźcami swoich organów przyjemności, chętnie zasiądzie przed ołtarzem swojego telewizora, żeby przyswoić sobie całą tę papkę szklanych newsów, które na nowo naładują go przekonaniami o konieczności powrotu do wyścigu szczurów. Koło jest domknięte. I może kręcić się coraz szybciej. A te nieliczne jednostki, które odmawiają udziału w tej parodii życia, po prostu nie mają znaczenia dla bilansowania się systemu.

4. Autorytety Gdyby przyjrzeć się idolom i autorytetom systemu demokracji medialnej fundowanej przez oligarchów, to są to szczury sukcesu. Popatrz na zwyciężców, przemawiających z ambony gwiazdorów mainstreamowych mediów. Otrzymasz od nich recepty jak żyć i namacalne dowody, że system jest dobry a wszystko na tym świecie działa jak w szwajcarskim zegarku. Oto ludzie, których masz naśladować w swym dążeniu do sukcesu i nagrody. Ty jako jednostka autonomiczna pośród innych autonomicznych jednostek masz się uczyć życia od medialnych guru. Oczywista oczywistość? Każda taka jednostka-guru jest zniewolona iluzjami matriksu i w matriksie wskazuje na cele. Gdy usiłujesz się temu przeciwstawić, popełniasz najwyższą herezję – jakbyś miał dokonać zamachu na sferę politpoprawnego tabu, jakbyś był bardzo niebezpiecznym osobnikiem. Sytem nie lubi opozycjonistów – albo zostaniesz w niego wprzągnięty, albo cię wypluje.

serdecznie pozdrawiam

PS. Bicie rekordów i takie długie komentarze?