Gdybym miał coś wyznać serio, nie lubię dzielić włosa na czworo. Dlatego nie poszedłem drogą nauki akademickiej, choć miałem ku temu i okazję, i (chyba) również byłem do tego namawiany. Jakoś tak przerażało mnie ślęczęnie nad grubymi tomami specjalistycznych dysertacji.

Rozumiem też – tak mi się wydaje – Twój punkt widzenia. Twoja droga, Twoje rozumienie Biblii a szczególnie Ewangelii – to widać – jest dojrzałe. I ja znalazłbym wielu wspaniałych kapłanów. Kilku miałem okazję osobiście poznać. Daleko mi więc do stronniczości i wyszukiwania dziur w całym. To nie moja rola, by kogokolwiek osądzać.

Rozważania o Chrystusie Kosmicznym mają charakter wtórny – chodzi w nich o pokazanie, że naszym celem jest stanie się Chrystusem.

Uczyć się drogi, prawdy i życia warto natomiast od Chrystusa historycznego. Tu jest źródło rzeczywiste, które wybiło na powierzchnię naszej planety i z niego warto pić wodę żywego słowa. Tyle, że to źródło zostało ocembrowane tysiącami dogmatów i rytuałów oraz zamknięte za tyloma bramami, a na dodatek prosty człowiek słyszy co chwila, że zostaniesz wpuszczony za kolejną bramę, jeżeli zrobisz to a to, twoje życie będzie według takich to a takich zakazów i nakazów przebiegało…że mnie czasami ręce opadają.

W chrześcijaństwie, tak jak ja to dziś rozumiem, również chodzi o oświecenie, czyli dojście do stanu niedualnego umysłu. Nie wiem tylko, w jakim języku należałoby o tym mówić współcześnie.

O fundamentalizmie otwartym we wspólnotach chrześcijańskich (i szerzej religijnych) powinienem napisać więcej, żeby wyjaśnić w prostych słowach moje rozumienie potrzeby takiego fundamentalizmu dla Europy. (Zobaczę, czy starczy mi czasu i samozaparcia, żeby się zmierzyć z tym zadaniem).

Terlikowski – jak już napisałem – robi swoją robotę dobrze i jego głos w dyskusji jest ważny. Ale jego fundamentalizm ma charakter ideologiczny i intelektualny. Mocno mówi o zasadach i wartościach Cywilizacji Życia i przeciwstawia się całemu temu bełkotowi neoliberalizmu obyczajowego i postmodernistycznemu relatywizmowi. To oczywiście dobrze, lecz na tej drodze, prostej konfrontacji w kategoriach wojny intelektualnej z przeciwnikiem, Europa nie dojrzeje do powrotu do Chrześcijaństwa. Trzeba chyba zmienić styl rozmowy…z cywilizacją, która hołubi wartości ateistyczne i świeckie. Jak? To pytanie otwarte. Wiem jedno, każda wypowiedź na ten temat może zawierać cenne sugestie.

serdecznie pozdrawiam

serdecznie pozdrawiam