Obawiam się, że się narażę nie tyle twierdzeniem, że różne drogi duchowe prowadzą do Boga, czyli do najważniejszego celu w życiu człowieka. Narażę się, gdy się odważę na reinterpretację niektórych przekonań i dogmatów głęboko zakorzenionych w narodzie.

Nie wiem, czy mam na to czas. I obawiam się, że jest to głupie i mało ważne – nawet dla mnie. Takie puste gadanie. Po prostu.

Dla mnie to ma może taki sens, że sobie coś doświadczanego zacznę uświadamiać również poprzez słowa.

A z tą indywidualną niepowtarzalnością każdej Osoby masz rację. Udawałem trochę, że się dziwię.

ciepło pozdrawiam