Z ziarenek rosną drzewa, które rodzą owoce a w owocach kolejne ziarenka. To cykl natury i Ducha, który naturę przenika. Ziarenko gorczycy ma wielką wiarę, skoro wyrasta z niego wielkie drzewo. Podobnie powinien myśleć i działać człowiek, z mocą wiary. Tkwienie w zewnętrznych rytach religijnych, choćby i najpiękniejszych to zbyt mało, żeby przemienić serce na tyle, żeby chciało z siebie wypuścić korzenie w glebę Ducha i gałęzie z pnia miłości – z taką wiarą jak czyni to maleńkie ziarenko gorczycy.

Nie ma wolności bez miłości. Oto moja odpowiedź. Bez miłości wolność przekształca się w zniewolenie. Jest zaledwie iluzją wolności pośród chaosu zamkniętego w strukturach różnych wewnętrznych i zewnętrznych projekcji umysłu. Kształtem prawdy jest miłość i dopiero w tej przestrzeni emanującej z “geometrycznych” wzorów miłości możemy poruszać się jako ludzie w pełni wolni.Dzisiejszy świat wyolbrzymia znaczenie wolności, miesza porządki i holarchie, mówi i myśli o wolności na poziomach, gdzie pojawia się jej imitacja – dość zniewolona przez rózne uwarunkowania i ponura. Pełna wolność pojawia się dopiero na niedualnym poziomie świadomości, ponad tymi wszystkimi rozważaniami o wolności pozytywnej i negatywnej, wolności od rzeczy i wolności do rzeczy (lub/i wartości).